YENİDEN

Karşımdaydı.Yeniden.

Multimedia Buğlem.

Yıllar sonra yeniden karşımda işte. Aynı yakışıklılığı,koyu kahvereni gözleri,dağınık ama onda güzel duran saçları...

Bu sahneyi üç yıl boyunca çok kez hayal ettim. Ona hesap sorup "Nasıl gittin" diye vurduğum sahnelerdi bunlar. Şimdiyse hiçbir şey söylemeden,sanki o günler hiç yaşanmamış,yokluğunda her gün ağlayan ben değilmişim gibi davranıyorum. Boğazım düğümlendi. Şimdi daha iyi anlıyorum ben onu hiç unutamamışım.

Pekala böyle söyleyince anlaşılmadı. Kendimden bahsedeyim ;

Babamla birlikte,bana önceleri cennet daha sonraları cehennem gelen bu şehre,İstanbul' a beş yıl önce babamın işi sebebiyle gelmiştik. Bir kardeşim yok, kardeşim yerine koyduğum dostlarımı saymazsam. Buraya ilk taşındığımız hafta dışarı çıkmıştım. Tesadüfen bir kızla tanışmıştım ; Eda. Beni arkadaş grubuyla tanıştırmak istediğini söyleyince kabul etmiştim. Hadi ama! Kim bu sarışın, boncuk boncuk bakan şirin kızı kırabilirdi ki?

Eda beni arkadaş grubuyla tanıştırmıştı. Görkem, Emir ve "yıllar sonra benim asla kabuk bağlamayan yaram olacağını bilmediğim" Çetin. Eda grupta tek kızdı. Haliyle hepsinin kıymetlisiydi. Görkemle sevgili olduklarını ve çok yakıştıklarını özellikle belirteyim.

Kısa sürede tüm grupla kaynaşmıştım. Tüm mü dedim? Pardon. Çetin hariç. O ego yığınıyla kim anlaşabilirdi Allah aşkına. En azından o zaman böyle düşünüyordum. Beni hiç istememişti aralarında. Her hareketiyle bunu belli etmektende çekinmiyordu. Onun hakkında ne kadar olumsuz şey varsa düşünüyordum. Ta ki o güne kadar.

Benim doğduğum gün annemin ölüm günü. Doğumda çok kan kaybettiği için onu kurtaramamışlar. Kendi annemin sonu olmuşum. Ne şahane değil mi? (!)

Bir akşam sahile inmiştim. Anneme olan özlemime yenik düşüp hıçkırarak ağlamaya başlamıştım. Sonra sırtımda bir el hissettim. Yanıma oturdu. Kafamı göğsüne yasladı. Tek kelime etmeden öylece oturdu. Çetindi bu. Her şeyi anlattım ona o akşam. Ben anlattım o sustu,o sustukca ben ağladım. O akşamdan sonra bana olan tavırları değişmişti. Beni istemediğini her an belli eden o adam gitti yerine başka biri geldi. Birlikte vakit geçirmeye, eğlenmeye başlamıştık. Beni herkesten kısanıp koruyordu. Git gide ona bir şeyler hissetmeye başlamıştım. Onunda bana boş olmadığından emindim ki bir süre sonra çıkmaya başlamıştık. Her şey harika gidiyordu. Bu kadar mutluluk benim hayatım için fazlaydı. Sonunda olan oldu. O,bana tek kelime etmeden yurt dışına gitti. Benim payıma sadece bol ağlamalı ve bekleyiş dolu günler kalmıştı.

Ne acınası değil mi? Ben buyum işte. Buğlem Demir. Yıllar sonra başka biriyle el ele gelen eski sevgilisi Çetin Ardan'a hala ilk günkü gibi aşık olan ve şuan ona nasıl davranması gerektiğini bile bilmeyen, zavallı Buğlem Demir.