Baksana bir kere dağlarıma
Kabartmışlar sanki göğüslerini
''Giremezler vatanıma!" diye haykırıyorlar bu lafa inanmayanlara
O rahmet akıtan bulutlarım
Gözleri artık ağlamaktan kurumuş ana gibi
Peki ya Akdeniz'im?
Ne olmuş o Karadeniz'ime
Karadeniz de batacak gemisi bile kalmamış Mehmed'imin
Manavgatım hâla veriyor mücadelesini
Hâla umut dolu bakıyor etrafına
Görmediğinden değil her şeyi
İleriyi düşündüğünden içinde heyecan var hâla...
Güzel geçmiş günlerimizi düşündüğü için...
Yenilerini hayal ettiği için...
Hiç bir şeyden vazgeçmediği için...
Kuşlarım belki şu sıralar biraz daha yüksekten uçuyor
Feryatları duymamak için
Kartallarım ise yine bildiğimiz gibi
O keskin gözlerini ayırmıyor üstümüzden
Rüzgarım biraz duraksamış gibi
"Neden gücüm yetmiyor?" diye
Toprağım daha bir bereket istiyor Rabb'imizden
Sevindirmek için çocuklarını
Ayçiçeklerim güneşe aldırmıyor
O karşıkoyamadıkları çekim gücü olan güneşe
Hâla sırtları dönük...
İzmir'in kızları bile güzel gelmiyor oğlanlarıma
Rengini kaybetmiş İstanbul'um
Canlılığı yok o cadellerimin
Boğazımın suları serin değil
Yakıyor tuzu kendini
Ve biliyorum belki şu an yol gösterecek bir Mustafamız yok
Ama Mustafa'nın yol gösterdiği atalarımızın kanını taşıyorsun sen
Sen Şerife Bacısın
Sen Nene Hatun
Ve sen işte sen adını bilmediğimiz milyonlarca şehidimden birisin
Geçtirtme vatanından kötü emelleri olan ayaklar
Değmesinler altından güzel insanlar yatan toprağımıza
Aldatmasınlar seni
Ben seni bilirim
Sen de beni
Koru beni gece uyurken yabancı ellerden
Vurma sakına beni sana inanıyorsam
Ben vatanım
Ben senin vatanınım!
Bırakma beni!
Beni senden başka kim kurtarabilir ki?
