AN:Sa mga typos at errors sorry dahil wala na pro akong time para e-edit ito..
Chapter 1
"Just like the story Little Mermaid not all of us had a happy ending , some might go and leave us or we might leave and hurt them. Bakit pa kasi na exist ang Happy ever after when scientist or the smartest person on earth cannot even prove or make a conclusion why all of us cannot have a happy ever after.'
"Young Lady, may tawag po sa inyo, Dad niyo po" wika sakin ng isa kong katulong.
"I-connect mo nalang sa telephone dito sa room ko.." inis na wika ko sa katulong namin..
"Okay po, Young lady.." wika niya sabay labas ng kwarto ko..
"Hello Dad?" bati ko sa kabilang linya.
"Brianna, pupunta muna kami ng mommy mo sa Europe dahil may problema sa isa nating companya dun.." ma autoridad na wika ng Dad ko.
"Pero Dad alam niyo naman na High school graduation ko na po this saturday.." malungkot kong sabi sa kanya.
"Di ba sanay ka naman na wala kami ng mommy mo sa graduations mo?" seryosong wika niya.
"Pero Dad di ba nag promise ka sakin tapos this saturday birthday ko na.." naiiyak na wika ko pero pinigilan kong pumaos dahil alam ko na wala na akong magagawa.
"I know don't worry bibilhan kita dun ng regalo..Ok bye see you soon.." wika ng Daddy niya saka naputol ang linya.
And my tears starts flowing in my cheeks..Bumalik nanaman ang ala-ala ko nung elementary graduation ko na walang pumunta sa stage para ikabit ang medals ko at mag papicture sa Valedictorian certificate ko sa stage.It's been 10 years since naranasan kong nandito si Mommy at daddy. Ako nga pala si Brianna Jamilla Verances graduating high school student at only child.. We maybe rich but still it lacks the essence of family and for a child. Sana nga pinanganak na lang akong dukha, kung ganito naman na mayaman wala man lang ang pamilya ko sa mga occasions na kailangan ko sila.
*Kring~~~~~
"Hello?" wika ko sa tumawag.
"Babes, okay ka lang?" tanong sakin ni Braiden, boyfriend ko for 3 years..His a perfect boyfriend, sabi nga ng mga estudyante sa school namin na perfect lover daw kami.We cuddle, hugs and hold hands always but I know in my self that I would go carzy if I lose someone like him, maybe I am selfish pero di ko na kayang may mawala pa sa akin. I know my parents are here but I don't really get their attention taht's why losing Braiden would be losing myself...
"Oo babes okay lang ako, bakit ka nga pala napatawag?" tanong ko sa kanya.
"Babe..." I know there's saomething wrong with him, the way he talks bothers me. Ngayon ko lang siya narinig na ganito.
"Is there something wrong?" tanong ko.
"Babe puntahan mo ko dito sa Planet Cafe..." wika niya.
"Okay babe I'll be right there in 30 minutes." sagot ko saka pinutol ang tawag,agad akong nag bihis at pumunta sa Cafe.
Kinakabahan akong bumaba sa kotse ko dahil alam ko na may nag bago this month sa relasyon namin, pero kapag nagtatanong ako sa kanya if may nagawa o nasabi ako na nakaoffend sa kanya mag chi-change topic na lang siya..I mean WAT DA HELL?!
Pagkababa ko sa kotse ko namanhid ang katawan ko sa nakita ko..I saw Braiden kissing a girl, not just a girl but his first love and that first love of him was my childhood friend..Nag iinit na ang gilid ng mata I know my tears are starting to fall from my cheeks.At sakto namang lumingon si Braiden sa banda ko kasabay nito si Jayla na na shock pagkakita sakin.Namutla sila and based on their faces they were hiding something from me.
