De mysterieuze oom

Op het vliegveld

Oom Peter zei dat hij nu Egt moet gaan en liet ons daar achter. Toen we afscheid genomen hadden van oom Peter stonden we radeloos we wisten niet wat we moesten doen. Nikki vroeg aan mij nu hebben we geld op Schiphol maar we hebben geen idee waar we heen moeten Lars. Ik zei we gaan het voelen waar we denken dat ze heen zijn gebracht en gevangengenomen. Nikki wat denk jij waar onze ouders heen gebracht zijn denk je?? Nikki antwoorden geen idee zullen we maar gaan lopen en kijken wat ons het best lijkt om naar toe te gaan Lars?? Ik zei toen dat is goed we zien wel waar we belanden. Dus we renden door alles en iedereen heen en ze zeiden steeds kijk uit, niet rennen en Jezus ga niet op mijn tenen jullie zijn niet de enige die haast hebben. Toen zei k tegen Lars zullen we na Las Vegas gaan want zo voelen we alle bij niks volgens mij. Lars zei ja dat is goed maar we zijn niet met een volwassen iemand hoe wil je dat doen dan?? Ik zei tegen Lars we kopen die kaartjes gewoon en zeggen dat onze ouders al door zijn gelopen en wij die kaartjes moesten kopen. Dus wij gingen naar het loket waar ze de kaartjes voor naar Las Vegas verkochten. Toen we aan het loket stonden keek een oude vrouw ons aan ze was chagrijnig en vroeg nog al vervelend ja wat moeten jullie dit is niet ouders opsporingsloket. Lars zei toen nee we hebben kaartjes nodig onze ouders hebben al kaartjes in zitten al in het vliegtuig. De vrouw keek ons aan en dacht waarschijnlijk dat het niet waar Zou zijn maar dat maakte niks uit voor ons want ze gaf die kaartjes toch wel.  Oké nu dat we de kaartjes hadden gingen we snel in de vliegtuig zitten verassend genoeg vroeg niemand waar onze ouders waren. Ik zei toen tegen Nikki volgens mij zitten wij hier. Nikki zei gelukkig gaf die oude taart kaartjes naast elkaar, al die mensen die dik zijn en steeds uit hun mond stinken wil ik niet naast zitten. Oké nu wachten tot we vertrekken en hopelijk niet dood gaan. Opeens lacht Nikki super hard en ik vraag wat er zo grappig is Nikki zegt nou jij denkt dat we neer storten hahahahaha. Eindelijk we stijgen op ik kon dat gelach van mijn zusje niet meer aan horen ze bleef wel een half uur lachen in de lucht gingen we maar slapen om de tijd de verdreven. Toen we na 12 uur vliegen eindelijk in Las Vegas aan waren gekomen moesten we langs de douane. verassend genoeg vroegen ze niet waar onze ouders waren maar we liepen gwn door en deden het zelfde wat de rest allemaal deed. Toen we bij de douane weg waren zagen we een hele aparte man en hij leek op oom Peter maar hij was enger en had geen baard en lang haar meer. We rende snel maar buiten en keken waar we heen ging maar hadden geen idee er van waar we heen zouden moeten gaan.