3 SANiYE

O mu? Olamazz..

Hayatımda daha önce bu denli bir şok yaşadığımı hatırlamıyorum. O kadar heyecanım, hevesim bir anda yerle bir olmuştu. Ben onunla aynı dershanede, hadi onu geç aynı sınıfta...Olamaz ya. Lütfen bu bir rüya olsun. Yüzüne nasıl bakarım.Off...
Sınıftan naıl çıktığımı hatirlamıyorum. Soluğu evde almışım. Eve varır varmaz yorganı başıma çektim. Ellerim buz gibiydi bu sıcakta. Gözümü açtığımda sabah olmuş. O kadar halsiz hissediyorum ki, dershaneye gitmek istemiyorum. Sanırım o konuyu kafama çok taktım. Başım çatlıyor. Annemde olmasa bugun gitmezdim dershaneye. Sağolsun okul konusunda fazla yardımcı olur bana. Annemede diyemiyorum ki bi çocuk var benden hoşlanıyor ve aynı sınıftayiz. Off neyse başa gelen çekilir. Sanırım saat baya erken. Sınıfta benden başka kimse yok. Bende insanlar gelene kadar biraz kestiriyim. Başımı sıraya koydum. Biraz kendimden geçmişim. Bi uyandım. Önümde birisi duruyor. Başımı yavaşça kaldırdım.
Tarık: "Merhaba Naz. Dogru söyledim dimi ismini?"
-Şeyy.. Evet doğru. Merhaba.
Tarık: "İyi misin, yüzün bi tuhaf. Ateşine bakıyım."
-Yok hayırr. Yani sağol, gerek yok iyiyim.
Bu neydi şimdi, beni hatırladımı acaba? Hatırlamıştır ya. Sonuçta ismimi söyledi. Ama iyi biri sanki. Arkadaş olmamızda bir sakınca yok bence. İyi çocuk,evet evet iyi..
Aradan bir kaç hafta geçti. Arkadaşlarla pikniğe gitmeye karar verdik. Kız kıza takılalım dedik. Havada çok güzel. Arkadaşım Mine bi kaç erkek de davet ettim bizim sınıftan dedi. İçimiz sinmesede tamam dedik. Kızlarla sofrayı hazırlamaya koyulduk. Ekmekleri kesmeye çalışırken elime bıçak geldi. "Aaa.."
Yanıma koşarak biri geldi.
Tarık: "Ah iyi misin? Dikkat et kendine. Dur ben keserim ekmekleri. Parmağına yara bandı alıyım geliyorum." dedi. Bu da neydi? Nerden çıktı şimdi bu? Of Mine off..
Yara bandıyla geri geldi. Parmagıma yapıştırdı ve yanındaki sandalyeye oturtturdu. "Buradan kalkmak yok!" dedi. Ekmekleri kesmeye koyuldu. Tarık yanında bi kaç arkadaş daha getirmiş. Tanımadığım kişilerde var. Sonunda sofraya oturduk. O kadar acıkmısım ki anlatamam. Yemekten sonra sıra tatlılara geçti. Şekerpare yapmıştım. Tarık'ın arkadaşı Cem "bu tatlıyı kim yaptı" dedi. Kendim yaptığımı söyledim. "Bence pastahane açmalısın, enfes olmuş." dedi. Teşekkür ederken gözüm bi an Tarık'a takıldı. Cem'e çok sert bakıyordu. Anlamadım..
Mine: "Karnımızda doyduguna göre sıra oyuna geldi." dedi. Ve bir şişe çıkardi. Gerçek mi, cesaret mi oynayacağız dedi. Çember oluşturduk. Tarık oynamamakta ısrarcıydı. Bizde üstelemedik. Şişe Cem ve bana geldi.
Cem: "Gerçek mi cesaret mi?"
-Gerçek.
Cem: "Imm..Sevgilin var mı?"
"Hayır." der demez. Tarık, Cem'in yanına geçti. Suratı çok bozuktu. Cem'e bir şeyler dedi. Cem'de önemli bir isi oldugunu soyleyerek yanimizdan ayrildi. Tuhaf seyler donuyordu fakat anlam vemekte gucluk cekiyordum. Zaman su misali akip gecti. Eve gitme vakti geldi. Arkadasim Mine ile birlikte gidecektik. Tarık yuzume bile bakmadan uzaklasti...
..Sınıfta bile farkli davranmaya basladi. Ders esnasinda arada arkama dondugum her an Tarık ile goz goze geliyorum. Neden bana bakiyor?..
..Hocamizin dogum gunu icin pasta aldik ve kizlar olarak evde bi kac birsey hazirladik. Bende kurabiye yapmistim. Herkese tabak hazirladik. Tarık sinifta yuksek sesle "Bu kap kimin?" dedi. Benim oldugunu soyledim. "O zaman ben bu kabı aliyorum" dedi.
Oha ya! Daha tabaklara bir tane bile kurabiye koyamadim. Hepsini nasil alir!!
Kurabiyeleri alıp kantine gitmis. Yemegimiz bitince asagiya kabımı almaya indim. İnanmıyorummm...
Butun kurabiyeleri yemiş!
Tarık: "Ellerine saglik cok guzelmis." dedi ve tuvaletin yolunu tuttu. Ne yapmaya çalıstıgını bir bilsem!!