The Legendary Lady Slayer

Chapter 1

 "Ms. Montonni!" Nagulat ako ng biglang isigaw ni Sir yung pangalan ko. 

 "YES SIR." Bigla akong napatayo. Narinig ko ang mahinang tawanan ng mga kaklase ko.

"Hindi ka nakikinig sa leksyon!" Pinaningkitan ako ng mata ni Sir. Beastmode na naman yan, for sure.

 "Lah Sir. Nakikinig kaya ako. Narinig ko ngang tinawag niyo ako eh. Hehe." Nagtawanan ulit mga kaklase ko. Pinagdikit ko ang dulo ng hintuturo ko, nagbabakasakaling makalusot. Pero lalong naningkit yung mata ni Sir. 

  "Dyosko Montonni. Hindi ko na alam ang gagawin ko sayo." 

"Ako po Sir. Alam ko po gagawin sa sarili ko. Hehe." Napahawak na lang si Sir sa sentido niya. 

 "Miss Denise Montonni, GET OUTTT!" Sigaw ni Sir tsaka itinuro yung pintuan. 

 "Oh no. Not again." Bulong ko tsaka nakangusong iniligpit ang gamit ko. Napatigil tuloy yung discussion. Lahat ng atensyon na sakin. May ibang natatawa, may iba naman na halata yung pagkainis sa mukha nila. "Bilisan mo Montonni. Nagdidilim ang paningin ko ng dahil sa'yo." Lalo akong napasimangot. Laki ng galit sakin ni Sir eh. Binagalan ko yung lakad ko. Kitang kita ko yung palaki ng butas ng ilong ni Sir nang dahil sa galit. Hehe. Cute ni Sir. Nung nasa may pintuan na ako ay tumigil muna ako saglit, kinapa ko yung switch ng ilaw tsaka binuksan. 

 "Ayan Sir, maliwanag na. BABYE PO." tumakbo ako palayo sa classroom pero narinig ko pa na naisigaw ulit ni Sir yung pangalan ko. Dumiretso ako sa cafeteria at bumili ng pagkain. Pinili ko na agad yung pinakanglikod na parte at naupo. Buti na lang at last period na yung subject ni Sir. Okay lang na hayahay muna ako. Habang kumakain napansin ko yung lalaking nasa katapat kong table. Titig na titig siya sa'kin. Napataas ang kilay ko. Ilang segundi din siyang nakipagtitigan pagkatapos ay dumukot ito ng cellphone sa bulsa tsaka lumabas ng cafeteria.

  'This is trouble' 

[Third Person]

"Boss, nakita ko na siya." Sumulyap ulit ang lalaki kay Arexia bago muling nagsalita. 

 "I doubt if she's really the..." 

 "Yes Boss." tinapos ng lalaki ang tawag. Muli itong pumindot sa telepono. 

 "We're going to get her. Alive. Boss wants her alive."

"As if we can harm her." The stranger smiled mockingly.

"We can't even lay a finger on her." 

"The Lady Slayer is invincible." he whispered and ended the call. 

 [Arexia] 

 Kanina pa akong naglalakad. At kanina parin nakasunod ang mga lalaking yun. Akala ata ng mga taong to, hindi ko alam na sinusundan nila ako. They're ten in numbers, I estimated. I laughed with the thought. 10 men, just to catch me? Ridiculous. 

 Pumasok ako sa isang eskinita, daan ito papaunta sa bahay ko. I took a turn again, dead end. Napangisi ako. Sinipat ko ang taas ng pader. Hindi gaanong mataas. Umatras ako ng ilang hakbang tsaka ako sumalida para makaliban sa kabila. Swabe lang ang pagpalagpak ko. Pinagpagan ko ang aking palda na nalagyan ng kaunting alikabok. 

 "Nasaan na?" 

"Fuck. Lagot tayo nito kay boss." 

"Hanapin niyo. Hindi pwedeng hindi natin makuha ang babaeng yun." Napailing ako at nagsimulang maglakad ulit. 

 So, they're after me? Nakarating na siguro sa kanila ang balita na nagbalik na ako. I wonder kung SIYA ba ang nagpapahanap sakin? Hinawakan ko ang strap ng bag ko at prenteng naglakad. They won't catch me. I won't let myself be caught, again. Masyado silang madumi maglaro. 

 Mabilis akong nakauwi. Now they already knew that the Lady Slayer is back. At sigurado ako na alam na din nila kung nasaan ako, kaya kailangan ko nang patayin si Pumunta ako sa kwarto ko. Hinubad ko ang uniporme ko at nagsuot ng jeans at tshirt. Sunod kong nilapitan ang kamang tinutulugan ko. Inalis ko ang kutson at tumambad sa'kin ang mga kaibigan ko. Guns, knives, and grenades. Hindi ko madadala to lahat. Kumuha lang ako Smith Wesson M&P Pistol, a 19AR Rifle at isang High Power Mark Ⅲ. 

 I disassembled my sniping rifles and carefully laid it in my bag including few magazines. Kinuha ko din yung paborito kong kutsilyo. Lumapit ako sa salamin and tied my hair into a bun using my knives. I smiled. I won't get caught. They can't. I packed up my things. I decided not to bring any clothes, bibili na lang siguro ako. Sunod akong nagpunta sa kusina, I gather the things I'll be needing. 

 Well, I'll just give them a little surprise. 

 -- 

 It was already dark outside. 

I switched off my night light and positioned my sniping rifle at the window and used my scope to scan the area. They're still here and they're everywhere. I wonder why do they have to be as many as that? I mean 20 men, just for a Lady? 

 Am I that invincible? Oh no, I'm not being conceited at this moment. 

 I peeked again and targeted the guy hiding behind an abandoned car. He's also holding a rifle, scanning my house trying to find me and when he did, I immedietly fired at him. He fell down. That made them alarmed. They started firing from the positions they had set up, shooting towards my window. I fired back. Then, I heard a crashing sound, someone was trying to barge in. I glanced at my wrist watch. 

  "1 minute." I left my rifle and started running away from the window. 

 "40 seconds." I'm now at my kitchen door. I took my pistol and held it up. Dinampot ko ang may kabigatang duffel bag at binuhat. Gunshots were still everywhere.

 "25 seconds." Fuck Arexia. Faster. Sinipa ko ang pintuan at agad na binaril ang lalaking humarang sa akin. I ran faster. I started counting down. 

 "5... 4.... 3.... 2....1" At isang malakas na pagsabog ang yumanig sa lupa. Maging ako ay napatumba. Dahan dahan akong tumayo at pinagpagan ang suot ko. Pinagmasdan ko ang bahay kong dahan dahan ng nauupos at nilalamon ng apoy. 

"Denise Montonni is dead." Nagsimula na akong maglakad palayo. I have to begin again. New place and New Identity. Hindi ko alam kung saan ako pupunta pero isa lang sigurado ko. I'm really back. And I'm playing with Death, again.