Sesiz Çığlık

Neresi burası

Yavaş yavaş kendime geliyordum nerdeydim ben nolmuştu bana hatta kimdim ben aklımda deli sorular vardı. Ayağa kalkmak için doğruldum. Kalkar kalkmaz yere düştüm çünkü biri beni bağlamıştı. Hertarafımın ağrıdıģını yere düşmemle anlamıştım. Biri beni bağlamıştı nerdeydim ben böyle neresiydi burası ben kendi kendime bu sorularla baş etmeye çalışırken kapı yavaşça açıldı bir adam elinde bir tepsiyle içeri girdi kimdi bu niye beni bu pis yere getirmişti. Ben adama ters ters bakarken adam
Oooo uyanmışmı bakalım kanatsız melek diye o donuk sesiyle içimi üşütüyordu. Adamın sesi sayesinde hafızam yerine gelmeye başlamıştı. Evet ben kaçırılmıştım. Aman allahım bu adamda beni parka çağıran adamdı. Ne istiyordu bu adam benden evet tüm gücümü toplayıp soracaktım ki off salak defne ağzın bağlı deyilmi senin, diye iç sesimle konuşuyordum. Evet DEFNE benim adım Defne. Hafızamın yerine gelmesinin verdiği rahatlıkla bişeyler söylüyordum maksat ağzımı açması:).Ben birazdan bağırınca adam dayanamadı ve ağzımı açtı ve bende açar açmaz ne kadar korktuğumu belli etmek istemesemde titrek bi sesle ne istiyosun benden niye kaçırdın beni kimsin sen diye soruları sıraladım. Adam bıyık altından sırıta sırıta bana yaklaşıyodu.
Sandığımdanda güzelmişsin güzelim diye saçma saçma konuştu. Ta ki kasığına tekmemi yiyesiye kadar. Oh az bile ettin Defne diye iç sesim beni teselli ediyodu. Adamın yüzüme yapıştırdığı tokatla gözümden yaş gelmişti. Tokatın acısıyla sızlanırken adam birkere daha vurmuştu
Ve gözlerimin kapandığını sanırım farketmiştim.
***
Uyandığımda kimse yoktu ve bu sefer bilincim yerindeydi. Bişeyler yapmam lazımdı bu pis yerden kurtulmam şarttı hem benim telefonum nerdeydi Yağmur sonra annemler nerdeydi beni arıyolarmıydı. Bunları düşundükten sonra sinirden ve çaresizlikten ağlamaya başlamıştım. O iğrenç adamın ayak seslerini duyuyor gibiydim yine geliyordu. Uyumuş numarası yaparak kafamı yavaşça arkama yasladım. Adam birisiyle konuşuyordu hatta tartışıyordu. Nasıl gelebilirim kız elimde, ya kaçarsa napacağım diye sinirle köpürdü. Adam o kadar sert bir şekilde bağırdı ki ben bile burdan "Çetin 1 saate kadar burda olll "dediğini duydum ve istemsizce korkttugumdam bağırdım adam yani Çetin sert bir bakış attı ve odadan küfür ede ede çıktı. Gidiyormuydu yani şimdi. Bu benim için bi fırsat olabilirmiydi? Hadi Defne yaparsın sen başarabilirsin diye iç sesim ilk defa bana teselli veriyodu.
***
Bir saat olmuştu ve ÇETİN denilen o adamın gittiğinden emindim. Artık planıma başlayabilirdim.
HEEEY KİMSE YOKMU TUVALETE GİTMEM GEREEEK

Tam 5 dakikadır böyle bağırıyordum ve sonunda biri beni duymuş ve kapıya doğru geliyordu. Eveet plan başlasın
***
Uzun zamandır yürumedigim için ayaklarım uyuşmuştu ve yürümekte zorlaniyordum adam beni tuvalete kadar getirdi ve "sakın bi yanlış yapayım deme burdayım "diye çemkirdi suratıma. Görürsün sen dedi iç sesim ve sabırla içeri girdim. Kapıyı kapatır gibi yaptım ve adam arkasına döner dönmez ayakkabıyı kafasına var gücümle vurdum. Artık nasıl vurduysam adamın yere yığılmasıni geçtim ayakkabımın topuğu kırıldı. Hemen koşmaya başladım tabi ayakkabımıda almıştım, birakırmıyım hiç teyzem onu bana Fransa'dan getirmişti hıh. Bu halimde bile ne düşünüyordum yaa valla kendimden utandım. Bu halde bile iç sesimle bunları düşündüğüme inanamamışken koşar adımlarla çıktım dışarı.
...
Hala koşuyordum sonra kuytu bir köşe bulmuştum evet burda sabahın olmasını bekleyebilirdim hatta mecburdum çünkü gözlerimin kapanmasını engelleyemiyordum...