* เขียนในโปรเจค #บังทันวีคลี่ นะเคิ้บตัวเองเป็นธรรมดาของมนุษย์เงินเดือนเข้างานเช้าออกจากเย็นที่ต้องใช้เวลาอยู่ในชั่วโมงเร่งด่วนพร้อมกับเพื่อนร่วมชะตากรรมนับแสนในพื้นที่แสนแออัดใจกลางเมืองหลวง
ปาร์คจีมินเดินออกจากตึกระฟ้าที่เขาขอตั้งชื่อมันใหม่ว่าขุมนรกอย่างห่อเหี่ยว
จะนับวันนี้ว่าเป็นวันโคตรซวยของพนักงานฝ่ายขายทุกคนในแผนกก็คงไม่ผิดนัก ทันทีที่มติที่ประชุมออกมาอย่างเป็นทางการว่าโปรเจคที่ทุกคนหามรุ่งหามค่ำทำกันอย่างทุ่มเทไม่ถูกอนุมัติพนักงานทุกคนก็หมดกำลังใจและท้อแท้ บางคนถึงกับร้องไห้ออกมาทันทีที่กลับมาถึงแผนก
แม้ว่าจะทำตัวเข็มแข็งและให้กำลังใจคนในทีมให้สู้ต่อ แต่ลำพังตัวร่างเล็กที่เป็นหัวหน้าก็ยังต้องแบกรับคำติเตียนและความคาดหวังในแผนการขายใหม่มากกว่าคนอื่นเป็นเรื่องธรรมดา
ทันทีที่ออกมาเห็นฝูงคนกรูกันลงขึ้นรถไฟใต้ดินจีมินก็ตัดสินใจได้ทันทีว่าเขาไม่มีความจำเป็นต้องกลับบ้านตอนนี้ ในเมื่อเหนื่อยใจไปแล้วจะทำให้ตัวเองต้องเหนื่อยกายอีกก็ดูจะไม่ใช่ไอเดียที่ดีเท่าไหร่
จีมินเป็นคนขยัน ทุกคนมักจะเห็นเฮดฝ่ายการตลาดนั่งทำงานล่วงเวลาอยู่บ่อยครั้งโดยไม่เบิกโอที ด้วยหน้าตาที่ยิ้มแย้มอย่างคนอารมณ์ดีไม่มีพิษมีภัยบวกกับนิสัยอ่อนน้อมถ่อมตนและเข้าใจผู้อื่นทำให้เพื่อนร่วมงานรวมถึงผู้ใหญ่รักและเอ็นดูจีมินเป็นอย่างมาก
ตลอดทางที่ขาพาเดินไปเรื่อยๆ ร่างเล็กเดินสวนกับรุ่นพี่ในห้องประชุมหลายคน ถึงแม้บางคนจะเข้ามาพูดให้กำลังใจแต่คำพูดเหล่าก็ไม่ได้ทำให้จีมินรู้สึกดีขึ้น สิ่งที่ชายหนุ่มตัดสินใจทำมีเพียงการยิ้มรับบางๆเท่านั้น
![](https://img.wattpad.com/cover/72614653-288-k86513.jpg)
YOU ARE READING
KOOKMIN ✎ MY YOUTH IS YOURS
Fanfictionlast update : (OS) Song Fic : We never go out of Style