daybook. // dino

03.

"Oh ano nangyayari dito?" tanong ni Seungcheol na biglang pumasok sa office cubicle nina Jun at Chan

Walang sumagot, the only sounds that were heard were Chan's muffled sobs and mumbles. Seungcheol trailed his sight to the ground at nanlaki ang mata niya.

"Aish, ang tanga mo naman Cheol." bulong niya sa sarili niya at lumapit sa humahagulgol niyang dongsaeng

"Chan?" walang sumagot.

"Hay, maupo ka." walang kumibo

Seungcheol wanted to explode dahil walang nakikinig, pero alam niya kung gaano ka-sensitive si Chan, so he tried holding it in.

Pinulot niya ang mga nagkalat na files sa sahig at nilapag ito sa desk.
Pagkatapos nun, umupo siya sa tabi ni Chan.

"Chan?" tawag niya ulit

"Y-Yes hyung?" nagpasalamat naman si Cheol dahil sinagot na siya.

"Huwag ka nang umiyak."

"H-Hyung, hindi ko mapigilan. Pinatay ko s-siya. Pinatay ko ang p-pinsan mo."
sagot ni Chan sa nakatatanda

Yes, Choi Jiwoo was Seungcheol's cousin. His favorite one in fact. Pero kahit ganun, mas naguiguilty si Cheol dahil hindi man lang niya natulungan ang pinsan niya.

"Okay lang Chan. Hindi mo kasalanan ang lahat. Ako ang may kasalanan." naluluhang sambit ni Cheol, pero agad niyang pinunas ang mga mata niya.

"H-Hindi..." patuloy ang pag-hagulgol ni Chan, while shaking his head

Seungcheol took a deep breath and sighed in a hitched manner. Tears started to well up from his eyes, and Jun saw it.

He wouldn't risk seeing his hyung crying.

Ang alam niya kasi, his hyung is a strong guy with a soft heart. Alam niya kung gaano ka-sensitibo si Cheol.

"Cheol hyung, ako nalang bahala dito." pag-aya ni Jun at agad namang tumayo ang gurang ((sorry haha)) at tumango.

Paalis na sana si Seungcheol nang tawagin siya ni Chan kaya napatigil siya sa paglakad "Hyung!"

"I-I'm sorry hyung! Sorry k-kung 'di ko siya naligtas! Sorry kung n-nawalan ako ng pag-asa na m-mailigtas siya! S-Sorry hyung!"

Umiyak ng palihim si Seungcheol and he wiped off the tears with his sleeve. Humarap siya sa nakababata at ngumiti ito na para bang sinasabing Okay lang.

Ngumiti naman pabalik si Chan ng malungkot na ngiti and after that tumalikod at patuloy nang umalis si Cheol sa cubicle.

"Chan tumayo ka na diyan. Eto tubig. Huwag kang mag-alala, tutulungan ka namin ng sobra-sobra this time. Kung sakaling matulad ng kaso ni Jiwoo ang kaso ni Scoupz, we will make sure she doesn't do it." Nakahinga naman ng maluwang si Chan dahil sa sinabi ni Jun.

That's right. Chan needed help this time. Chan needed guidance from his hyungs. Ngayon niya lang yun naisip.

Hindi niya kayang malamang may mamamatay o namatay dahil sa kanya. Tulad nga ng sabi niya ayaw niyang maulit yun. Ayaw na ayaw
niya

Tinanggap niya ang baso ng tubig at uminom dito. While he drank, tears fell silently. He closed his eyes for it to fall more, at nag-isip siya.

This time, susubukan–gagawin niya ang lahat para sa bagong kasong hinahawakan niya.

Pipilitin niya si Scoupz na sabihin sa kanya palagi tungkol sa araw niya, even though chances of her getting pissed will be really high, at pasasayahin niya siya palagi para makalimutan niyang gawin 'yun.

But it depends.

Hindi pa alam ni Chan ang status niya.

Ni hindi niya pa nga alam kung depressed nga si Scoupz o ano.

Basta ang alam niya,

Eto na ang second chance niya and he doesn't want to waste it.

X

–sorry for not updating for the past few days, nagka-emotional breakdown ako hehe

–sorry for the lame chapter, sana may nagababasa pa nitooooo

–i will be updating on specific days ((not yet confirmed)) kasi kailangan kong mag-review para sa isang scholarship pagtungtong ko ng grade 9 hoho.

–malapit na ang concert ng bangtan...at wala akong ticket hhahHAHAHAHhah

–vomment mga potitos at silent readers hahahahaha

–i hope you liked the update

irene.