Nagsimula lahat nang ito limang taon na nakakalipas.Naglalakad ako nyon galing sa school mga alas-otso na nang gabi noon,nang mapansin ko na may bata sa likod ko tinanong ko ito kung bakit nasalabas pa siya.Agad nitong sinabi "Pauwi na po ako ng bahay kaso wala na po akong natitirang pamasahe" Napansin ko rin dito ang madumi nitong paa,dahil wala itong suot na tsinelas kaya tinanong ko ito "Bakit wala kang suot na Tsinelas?" sagot naman nito ay "Kasi po mahirap lang kami" Naawa ako dito kaya pinasan ko ito sa likod ko,at sinabi "Wag kang magalala pagkarating sa bahay namin ay binigay ko sayo ang napaglumaan ko nang sapatos."
Abot tenga ang ngiti ng bata ngunit sa gitna na nang madilim na daanan kung saan walang taong dumaraan sa oras naiyon ay biglang nagsalita ang bata"Naranasan nyo na po ba mamatay at tanggalin ang mga laman loob mo?" Kinabahan ako sa mga sinabi nito kaya nasabi ko nalamang ay "Hindi,bakit mo natanong?" at sumagot to nang "Kasi po naranasan ko nayon" Tiningnan ko ito gulat na gulat ako nang makita ko ang batang kanina na mukang anghel ay biglaang naging multo.Kitang kita mo sa muka nito ang mga dugo.Sagulat ko ay tinanggal ko ito sa aking likod at napamura "Puta,ano kailangan mo saakin?!" at saka to tumawa ng malakas at sinabi "Hindi pa ito ang huli nating pagkikita...Travis" at sako ito naglaho parang bula.Sa takot ko ay napatakbo ako pauwi sa aming bahay,dumiretso agad ako sa aking kwarto at humiga,lagi kong sinasabi sa sarili ko "Hindi iyon totoo,namalik mata lang ako kulang lang ako sa tulog" at pagkatapos ko kumalama ay nakatulog na ako.
