I need you || Gio

✖️ Proloog

Niks stoms zeggen, Roos.

Die woorden stromen door mijn hoofd. Gewoon langs hem lopen en niks stoms zeggen. Als hij hoi zegt, niet flippen vanbinnen. Gewoon normaal doen.

Met mijn hart kloppend in mijn keel en in mijn lichaam een temperatuur van 150 graden celcius loop ik langs hem. Mijn gezicht wordt zo rood als een stoplicht.

"Hey Rosa, is er iets? Je bent zo rood." Hij kent mijn naam. Hij weet dat ik besta. In mij voel ik een partypopper open knallen.

"N-nee," stamel ik, "Niks aan d-de hand. Ga maar g-gewoon door."
Hij glimlacht en ik glimlach flauwtjes terug. Verlegen krab ik achter mijn oor en loop gauw door.

"Goed gedaan!" Ties geeft me een high five. "Hij praatte tegen je!"
Ties is mijn beste vriend. Al sinds we samen in de wieg zaten. Onze moeders zijn ook beste vriendinnen, daardoor kennen we elkaar. Vroeger speelden we altijd samen, nu helpt hij mij met mijn hopeloze crush op Gio.

Ties en Gio kennen elkaar. Ties zit in zijn squad. Door hem ken ik Gio. Door hem zit ik nu in deze vreselijke maar ook geweldige situatie.

Ties zegt dat Gio het regelmatig over mij heeft. Ik geloof er niks van. En als het zo is, praat hij zeker weten over me alsof ik rotzooi ben.

"Vanavond is er een feest bij Gio thuis en ik ben uitgenodigd. Zou je het leuk vinden om mee te gaan?" Ties trekt me tegen zich aan. Als je ons niet kent zou je denken dat we een stel zijn.

"Ik ben niet uitgenodigd." zucht ik.
"Maar ik mocht iemand meenemen." probeert hij. Hij trekt me nog dichter tegen zich aan.

"Geen zin. Wat moet ik daar doen? De hele avond zitten en niks doen?"
"Ik ga jou helpen aan een date met hem. En er is 99 procent kans dat hij dat wilt." zegt Ties met een knipoog.

Ik twijfel. Zou ik meegaan?
"Please," vraagt hij, met een pruillip, "Ga alsjeblieft met me mee. Ik zorg er echt voor dat hij met jou wilt daten." Hij zet puppyogen op, waar ik niet tegen kan.

"Fijn, ik ga mee. Maar dat van Gio hoeft echt niet. Hij vindt me vast niet leuk." zucht ik.
"Ik weet dingen die jij niet weet." zegt Ties mysterieus.
"Vast."

...

"Wanneer is het feest?" vraag ik, terwijl ik een hap neem van mijn broodje gezond.
"Vanavond."
"Vanavond?" Ik stik zowat in mijn broodje. "Dan mag ik niet."
"Hoezo niet?" Ties pakt geld uit zijn portemonnee om een Snickers te kopen. Ik loop achter hem aan.

"Omdat ik naar de verjaardag van de tante van mijn vader moet." vertel ik. Wow. Dat was echt een mond vol.

"Ik bel wel met je vader. Hij vindt het vast goed als ik zeg dat je bij mij bent."
Daar heeft hij gelijk in. Ik mag van mijn vader niet alleen thuis zijn, ze zijn bang dat er dan iets met mij gebeurd.

Het enige wat ik hoop is dat mijn vader geen onzin gaat uitkramen. Mijn vader wilt al járen dat Ties en ik wat krijgen. Hij wilt dat omdat hij en Ties' vader het zo goed kunnen vinden en hij Ties vertrouwd. In tegenstelling tot mijn ex, mijn vader mocht hem totaal niet.

"Ga je nou mee of niet?" Ties wuift met zijn Snickerreep voor mijn gezicht.
"Ja, als je dat maar uit mijn buurt houdt." grinnik ik. Zoals je misschien al kunt raden, heb ik een pinda-allergie.

"Zo jammer dat je dit niet lust." grijnst hij en hij neemt een flinke hap, vlak voor mijn neus.
"Zo jammer dat jij zo klein bent." grijns ik en ik voel een zacht duwtje in mijn zij. Ik val lachend op de grond.

"Karma bitch." lacht Ties.
"Ooit krijg je dat nog terug."

{ Heyhoi! Het proloog is af! }