"Hayır! Ölmedi o,yalan söylüyorsun!" Dylan kollarında yatan kadına baktı. Ölemezdi...
Tyler gözünden düşen bir damla yaşa engel olamazken "O öldü Dylan,kabullen." dedi.
Dylan tüm gücüyle bağırdı. "Yalan söylüyorsun! Ölmedi o... Ölmedi." Sonlara doğru sesi kısılmıştı.
Tyler onu Holland'dan uzaklaştırmaya çalışsada sonra pes etmişti. Dylan'ın yanına çöktü.
"O cennete mi gitmiştir Dylan?" Dylan titrek bir sesle cevapladı. "Eğer o cennette değilse cenneti yıkarım Tyler."
***
"Ben sana doyamadım,toprak doyacak artık güzelim." Dylan elleriyle toprağı okşadı. "Seni seviyorum sadist meleğim."
Elindeki papatyaları mezara bıraktı.
***
Dylan kan ter içinde gözlerini açtı. Yine aynı kabustu.
Her gece aynı kabusu görüyordu. İki yıldır her gece.
Holland öldüğünden beri her gece.
Su almak için aşağıya indiğinde gözüne bir şey çarptı. Bir silüet. Elini mutfak tezgahının altındaki boşluğa soktu ve silahını çıkardı. “Sen kimsin?”
Karşısındaki kişi oma cevap vermedi. Elindeki şeyi yere bıraktı. Oda bir anlığına kör edici bir ışıkla dolduğunda Dylan gözlerini kapadı.
Gözlerini açtığında o çoktan gitmişti bile.
Ondan geriye kalan tek şey, cama yazılmış bir yazıydı.
“CEHENNEMİ SANA GETİRİYORUM. HAZIR OLSAN İYİ OLUR, ŞEYTAN.”
Finalin değiştiğini farkedenler gelsin sarılalım djejrjj
•En sevdiğiniz söz?
•İkinci kitap texting mi olmalı?
•Holland gerçekten öldü mü?
•İkinci kitapta olmasını istediğiniz bir sahne var mı?
Sonraki kitapta görüşürüz, meleklerim!
