My Dear Ghost/Dramione

1-Tell me something nice

"Hermione, eğil." Diye bağırdı bütün dünya üzerindeki en sevdiği ses.Kız onu dinledi ve yavaşça aşağı kaydı.Genç adam bir büyü savurdu.

"Dikkat et." Diye mırıldandı Draco Malfoy kızla sırt sırta gelmeden önce. "Ben olmasam ne yapardın?" Dedi ve güldü.Savaşın ortasındalardı ve o gülüyordu.

"Aptal." Diye mırıldandı Hermione'de gülerek.Gözü Harry ve Ron'a kaydı.Ellerindeki her şeyi öne koyarak savaşıyorlardı.

"Stupefy!" Diye bağırdı Draco karşısındaki ölümyiyene.Kendisinde bir ölümyiyen olmasına rağmen iyilerin yanındaydı.Ölümyiyen yere yığılırken diğerlerine lanetler savurmaya devam ediyordu.

O sırada Hermione'ye de bir "Stupefy uygulandı.Kız ani bir dönüşle bağırdı."Protego!"Gözleri Draco'ya karşı gelen ölümyiyene kaydı.Draco onu görmemişti.Kız onu engellerken adamın yüzünde bir sırıtış vardı.Nedenini ilk anda anlayamasada birkaç saniye sonra arkasından gelen sesle anlamıştı.

"İmferedem secrum" Hermione büyük bir çemberin içindeydi şimdi.Ateşden bir çember.Hermione yanmaya başladığını fark etmişti

"Draco!" Diye bağırdı çaresizlikle.Bu büyüyü bilmiyordu.Nasıl engelleyebileceğini bilmiyordu.Ne yapması gerektiğini bilmiyordu.

"Hermione!" Draco Malfoy onu gördüğünde büyünün hangisi olduğunu anlamıştı ama karşı büyüsünü hatırlamıyordu.

"Sana yaptıkları büyüyü tekrarla!" Dedi kıza bağırarak. Hermione büyüyü hatırlamaya çalıştı.1 dakikanın sonunda cevap verdiğinde ağlıyordu.

"Imferedem secrum." Diye bağırdı kız yanmaya devam ederken.Adamda ağlamaya başlamıştı.Sevdiği kız tam anlamıyla gözünün önünde eriyordu.Adam biraz daha düşündü.Kızın acıyla inleyerek yere yığıldığını fark etmemişti.

"Secruam blastgon." Diye bağırdı Draco Malfoy heyecanla.Sonunda bulmuştu.Alevler sönerken genç kızın narin bedeninin yerde yığılı bir şekilde durduğunu gördü. Koşarak yanına gidip kızın yanına oturdu ve başını kucağına koydu.O an onun için savaş bitmişti.

"Hermione." Dedi kızın gözlerine bakıp fısıldayarak.Neredeyse her yeri yanmıştı.O kıyamadığı yüzünde yanık izleri vardı.

"Şşh." Dedi kız azarlarcasına."Ağlamak yok." Diye devam etti.Draco Malfoy o an fark etmişti ağladığını.

"Lütfen," dedi hıçkırarak."Lütfen, Herm.Beni bırakma." Hermione Granger öleceğini biliyordu ama umrunda değildi.Üzülüyordu ama bunun tek sebebi Draco'yu bir daha asla göremeyecek olmasıydı.

"Hey," dedi burukça gülümseyerek."Ben seni asla bırakmam.Tamam mı?"Draco daha da ağlamaya başladı.Etraflarında bir çember hissetti birden.Harry, Ron, Ginny, Luna ve Neville'ın oluşturduğu bir çember.Harry kızın yanmış bedenini gördüğünde ağzından bir hıçkırık kaçtı.Ron, Ginny , Luna ve Neville'de farklı değildi.

Harry asasını kaldırdı.Hermione ve Draco'nun etrafına bir kalkan ördü.Daha sonra kaşlarını çatarak diğerlerine döndü.

"Hadi ama!Savaşın.Hermione için.Bu savaşı onun için kazanmamız lazım."

Çocuklar kafalarıyla onayladılar.Ginny ağlayarak savaşmaya devam etti.Arkadaşı için.
Hermione ve Draco ise dakikalardır birbirlerini bakıyorlardı.Bu lanetin yavaşça öldüren bir lanet olduğunu biliyordu Draco.