Φτάσαμε στο κλαμπ με την λιμουζίνα. Ο σοφερ άνοιξε την πόρτα και βγήκαμε έξω... Όλοι έκαναν χωρο για να περάσουμε και μπήκαμε μέσα... Πήγαμε στο μπαρ και μας παράγγειλα 2 μαρτινι.... Μετά από 5' φτάνουν και αυτά.... Μιλάγαμε για διάφορα θέματα και άρχισα να της λέω για τον Άγγελο πως γνωρίστηκαν αρχίσαμε να κάνουμε παρέα και τέτοια... Μέχρι που μια γνωστή φάτσα περνάει από κοντά μου... Μένω κάγκελο... Είχα να αντικρισω αυτό το προσωπο 3 χρόνια γιαυτό έφυγα.... Ζήτησα από τη άνεση του Ελπίδα να φύγουμε αλλά με είδε και με πλησίασε ο μαλακας... -Βρε βρε τι κάνεις Ραφ καιρό είχα να σε δω -ότι δεν κάνεις εσύ μαλακα Νίκο! -νευρακια ραφαελα νευρακια? -αντε γ*****υ παλιό μαλ**α φύγε να μην σε βλέπω στα μάτια μου
Η ελπίδα έχει σαστησει έχει μείνει λίγο πιο δίπλα
-Ωω έλα τώρα Ραφ αφού εμείς οι δύο περνουσαμε τόσο ωραία (να σημειωθεί η ειρωνεία), είπε και με πλησίασε απειλιτικα πολύ
-καλά περνουσες μόνο σου μαλακα.. Ελπίδα φεύγουμε! Είπα και σηκωθηκα απότομα... Η ελπίδα δεν είχε πάρα να με ακολουθήσει.... Μπήκαμε στην λιμουζίνα και έβαλα 3 μπάτσους να κοιτάνε κάθε τι που κάνει για να είμαι σε επιφυλακή... Σε όλη την διαδρομή δεν μιλήσαμε καθόλου. Είδα πόσο ανησυχη ήταν αλλά θα έλεγα τα πάντα στο σπίτι.. Ήταν η πρώτη φορά που ήθελα να μιλήσω σε κάποιον.
-
-Το γνώρισα πριν 3 χρόνια καλοκαίρι της έκτης δημοτικού Αύγουστος ήταν λίγο πριν ξεκινήσει το γυμνάσιο..... Αρχίσαμε να μιλάμε και να κάνουμε παρέα.... Τον αγάπησα αγάπησα το χαμόγελο του τον χαρακτήρα του... Αγάπησα αυτόν αυτό που είχε μέσα του...αλλά με κατέστρεψε...Εισαι σίγουρη ότι θες να στο τώρα? Θα πάρει πολύ ώρα...
-ότι θες εσύ αγαπούλα μου όταν νιώθεις έτοιμη θέλω να μου πεις... Όμως δεν έχει έχεις διάθεση βλέπω... Αν θες αντε να ξεκουραστεις και θα τα πούμε αύριο..
-εντάξει ελπίδα.. Ευχαριστώ 😐 Είπα και την αγκαλιασα....
-
Ένιωθα χάλια μέσα μου πήγα έκανα ένα μπάνιο και όλες οι αναμνήσεις μου με αυτόν μου έρχονταν στο μυαλό.. Βγήκα από το μπάνιο όπως όπως... Έβαλα μπιτζαμες και ξαπλωσα. Όλο το βράδυ σκεφτόμουν γιατί ήρθε εδώ? Πως με βρήκε? Θα μείνει εδώ? Τι θέλει πάλι από την ζωή μου? Αυτές οι ερωτήσεις κυριαρχουσαν στο μυαλό μου... Η ώρα είχε πάει 4 το χαράμα και κοιμήθηκα...
Το πρωί
Το ανόητο ξυπνητήρι χτυπάει επίμονα αλλά δεν έχω διάθεση να πάω σχολείο σήμερα.. Το είπα στην Ελ αλλά είπε ότι στο σχολείο θα ξεχαστω και έτσι δεν αρνήθηκα. Πήγα στην ντουλάπα.. Fuck.. Η μπλούζα που ήθελα να φορέσω ήταν ασιδερωτη... Αλλά δεν πτοηθηκα φορέσα το ασπρο μπλουζάκι μου
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Το ψηλομεσο τζιν μου
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Και τα σούπερ σταρ μου
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Κατέβηκα κάτω ήπια λίγο χυμό χερετησα την Ελ και έφυγα. Έκατσα στα σκυλάκια και έκανα αναπάντητη στον Άγγελο.. Βγήκε έξω και φύγαμε... Στην διαδρομή δεν μιλούσαμε πολύ είδε ότι ήμουν λίγο πεσμένη και με ρώτησε τι έχω αλλά του είπα να πάμε για καφέ μετά και θα του εξηγήσω.. Μέχρι να φτάσουμε στο σχολείο έκανε κάτι βλακειες εκεί πέρα για να γελάσ και περάσαμε καλά 😊
