Verboden Vrucht.

Hoofdstuk Drie.

Verboden Vrucht.
Hoofdstuk Drie.


"Verboden dingen hebben een geheime charme"
Publius Cornelius Tacitus

Ik was de vorige avond er achter gekomen hoe lastig het was om met een gewond iemand en een aangeschoten iemand, die overigens doodsbang was, richting een ziekenhuis te gaan.

Michelle hield maar niet op met om haar heen kijken en daardoor struikelde ze veel omdat ze aangeschoten was waardoor ik haar weer overeind moest helpen. Maar dat was nadat ik het meisje, Noah was haar naam trouwens, elke keer ergens tegen aan moest laten leunen.

Al met al duurde het een tijd maar was het gelukt om Noah bij het ziekenhuis af te zetten. 'Snel naar huis, snel naar huis' zei Michelle elke keer weer. We liepen door totdat we bij een plek aan kwamen waar taxi's reden en hielden er één aan.

Ik liet Michelle eerst gaan want die begon steeds slomer te worden en stond nog net geen doodsangsten uit. Ik overdrijf niet, als je naar haar keek zou je zeggen dat ze het in haar broek deed. De drank was eigenlijk een grote oorzaak hiervan.

Vlak voordat ik instapte kreeg ik het gevoel dat ik bekeken werd en keek om me heen. Toen ik naar de overkant keek zag ik die blonde trien staan met een groepje jongens.

Een aantal stapte opzij om ruimte te maken voor iemand. Een bruinharige jongen stapte naar voren. Hij was lang en de manier waarop zijn shirt en jas zat kon je zien dat hij ook aardig gespierd was. Ik moest even slikken toen ik hem zag want ook al was hij slecht nieuws, hij zag er goed uit.

De laatste keer dat ik hem zag was jaren geleden op de middelbare die heel wat kilometers hiervandaan lag. Hij keek zijn zusje aan die vervolgens mijn kant op wees. Hij keek op en toen hij mij zag kijken kwam er een valse grijns tevoorschijn. Ik stapte snel in en trok de deur hard dicht.

'Ik zou maar bij hem uit de buurt blijven schoonheid' begon de taxi chauffeur. 'Hij is gevaarlijk'. 'Wie?!' vroeg Michelle angstig. 'Niemand' mompelde ik en keek voor me uit toen de taxi begon te rijden.

.

'Oh mijn god zeg dat ik het alsjeblieft gedroomd heb' begon Michelle gelijk toen ze in haar pyjama haar kamer uit liep. 'Wat' zei ik gapend en ik rekte me uit. 'TJ, dat wij het zusje van TJ zijn tegen gekomen en dat ze dreigde met dat wij niet veilig waren omdat we dat arme meisje uit haar gemanicuurde klauwen gered hebben'.

Ik schraapte mijn keel even duidelijk. 'Pardon, wie?' vroeg ik even voor de verduidelijking. 'Ook goed, jij'. 'Dat dacht ik maar even. En nee niet gedroomd. Maar ik denk niet dat we ons daar druk over hoeven te maken. In ieder geval jij niet want ik deed het meeste. Bovendien hebben we bij elkaar in de klas gezeten, denk je dan echt dat hij me wat gaat doen?'.

'Ehh.. duh?' en ze ging naast me zitten en keek me aan. 'Hij heeft niet voor niets zo'n reputatie. Hij was op de middelbare al geen lieverdje, nu is hij erger. Je weet toch dat ze hem zelfs verdenken van een moord'. 'Ja weet ik, hoef je me niet helpen te herinneren'.

Ook al was degene een crimineel en was de politie dus blij dat hij er nu niet meer was, TJ was hoofdverdachte nummer één. Ze hadden alleen geen bewijs tegen hem dus konden ze niks doen. 'Waarom moet je nou ook weer zoiets doen als ik op het punt sta om een weekje richting huis te gaan' zei Michelle een beetje geirriteerd.

'Shit helemaal vergeten dat je weg bent voor een paar dagen!' en ik sloeg mezelf tegen m'n voorhoofd. 'Je red jezelf toch wel hè?' en ze keek me bezorgd aan. 'Tuurlijk Michelle, ik kan koken, heb geld dus het komt goed'. 'Je weet dat ik dat niet bedoel'. Ik gaf haar een knipoog. 'Komt goed, echt waar'.

'Dat zusje hè, ik herkende haar helemaal niet meer' begon Michelle ineens vanuit het niets. 'Ik ook niet, ik kan me herinneren dat hij een mollig klein zusje had, dat was deze niet'. Daarna luierde we wat en dook ik af en toe weer terug in de boeken. Af en toe begon Michelle al wat dingen te verzamelen die ze nodig had voor thuis.

Het was rond etenstijd toen de deurbel ging. 'Verwacht jij bezoek?' vroeg ik Michelle die naast me de courgette aan het snijden was. 'Nee, jij?' ik schudde m'n hoofd. 'Ik kijk wel even' en zette het vuur wat zachter. Ik keek door het gaatje om te zien wie er voor stond maar zag niemand staan. 'Vreemd' zei ik zachtjes.

Ik trok daarna de deur open en keek naar buiten maar zag ook niemand lopen die misschien bij ons voor de deur had kunnen staan. Vlak voordat ik de deur weer dicht wilde doen zag ik wat op de grond liggen. Ik raapte het op en keek er verbaasd naar.

'Wie is het?' hoorde ik Michelle vanachter me hardop zeggen. 'Niemand, maar diegene heeft wel wat achter gelaten' zei ik toen ik de deur dicht deed en weer terug liep. 'Wat dan' maar ze zag het al toen ik er aan kwam gelopen.

'Een roos?' en ze pakte hem over. 'Geen kaartje niks?' vroeg ze. 'Nee' antwoordde ik. 'Raar'. 'Nogal' mompelde ik. Ze keek in één van de keukenkastjes en haalde er een klein vaasje uit. Na wat water erin gedaan te hebben stopte ze hem erin en zette hem naast de tv.

'Maar hij is wel mooi'.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Goh van wie zou die nou zijn:P....

Reacties iemand?:) Weet niet of ik elke dag wat plaats hoor moet ik even zien, het verhaal is in ieder geval al helemaal af dus lang hoeven jullie niet te wachten;)