ACIMASIZ

#2

-Durum böyle Enver.Annem de dayanamaydıp kardeşimi aldı ve gitti.

-Yazık olmuş.

-Hah,kime? Bana mı? Ah evet.

-Yo hayır, yani neyse önemli bir şey değil.

-Anladım.Şey beni dinlediğin için çok teşekkür ederim.Bildiğin durumlardan dolayı hiç arkadaşım olmadı şu ana kadar.Ne derdimi anlatabildim,ne de teselli ettim.Yeni bir arkadaşım olduğu için çok mutluyum gerçekten.dedim bunu dedikten sonra yüzü asıldı.Yanlış bir şey mi demiştim ki?Ben bunları düşünürken;

-Hayır Asya,biz arkadaş değiliz.Olamayız da.Ben bildiğin insanlar gibi değilim.Anladın mı?Benimde hiç arkadaşım olmadı.Olmasını da istemem zaten.Ben farklıyım.Sana da zarar verebilirim.

Bunları cidden demiş miydi?Oysa ne kadar sevinmiştim arkadaşım olucak diye.Cidden yazık.Hemen ayağı kalktım ve "Herşey için teşekkür ederim.Sen olmasaydın babam beni bulmuş olurdu."dedim ve gülerek titriyomuş gibi yaptım.Üzülmemi bilsin istemezdim.Ben kalkınca oda kalktı.Tam bişey söylemek için ağzını açmıştı ki kapı çaldı.İkimizde korkuyla kapıya baktık.Sanırım babamdı.

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

Ağlamaya başlamıştım.Korkuyordum.Benimkisi zaten hayat değildi.Boşuna yaşayan zavallının biriydim işte.Bu düşüncelerle boğuşurken Enver'in bana gülerek baktığını gördüm.Cidden gülme amacı neydi bu çocuğun?Ben hayattan soğuyup canıma kıyma noktasına gelmişken-of derdi ne bu çocuğun?

Kapıya bakınca ilk şaşırdım sonra kendimi tutamayıp gülmeye başladım.Enver'le kahkaha yarışı yaparken kapıdaki amca şaşkın şaşkın bize bakıyordu.Onun suratını görünce daha fazla gülmeye başlamıştım.Bu babam değildi.(Merak etmeyin yani)Gülmemiz geçince ( Ki bu 5 dakikayı aldı)amcaya neden buraya geldiğini sorduk,daha doğrusu Enver sordu.Amca da bu kulübenin sahibi olduğunu söyledi.Hey,bi dakika.Burası Enver'in kulübesi değil miydi?Ben Enver'e bakarken Enver cebindeki paraları saymakla meşguldü.Sanırım kiralıktı bu kulübe.Enver de kiralamıştı anlaşılan.Enver, amcaya parayı verince"Zaten bizde çıkıyoduk,gelmeniz iyi oldu.Böylece anahtarı size veririm."dedi.E zaten ona verecektin Enver.Başka kime verebilirsin ki yani?Neyse işte Enver birkaç eşyasını alıp evden çıktı.Niye kendimi demiyorum?Çünkü dememe gerek yok.Enver nereye ben oraya.

İkimiz ağaçların arasında dallara çarpa çarpa gezdik,böğürtlen topladık,uçurumun başına oturup konuştuk.Sonra ikimizde sustuk.Düşünüyordum. Kimsem olmadığından dolayı kalacak bir yerim yoktu.Sessizliği Enver bozdu."Benimle yaşamak ister misin?"

SELAMM!UMARIM BEĞENİYORDUNUZDUR!EKSİK VEYA YANLIŞ ŞEYLER VARSA YORUMLARDAN BELİRTEBİLİRSİNİZ.ŞİMDİDEN HERKESE TEŞEKKÜR EDERİM!!!