Duyduğu haberle adam elinde ki telefonu sıkıyor bir yere odaklanmış boş boş bakıyordu. Kardeşi ölmüştü.Kızıl sokaktan biri vurmuş bir de üstüne imzasını atmıştı. Adam bir anda kendine geldi. Gözlerinde ki intikam duygusu ela gözlerini koyu yeşili andıran renge çevirmişti . Damarları dışarı çıkmıştı . İçinde kan yokta acı ve intikam vardı .
Yeniden sokağa gidecek oyunlara kaldığı yerden devam edecekti. Oyunun en iyisini oynayacak asla yenilmeyecekti.
Gözlerini sıkıca yumup açtı . Kalbi sıkışıyor hatta nefes almakta güçlük çekiyordu. Merdivenleri hızlıca çıkıp odanın kapısini kırarcasına açtı . Üstünde ki eşorfmandan kurtulup siyah kot giyindi üstüne de gri bir kazak geçirdi . Ayakkabılarini da ayağına geçirip hemen evden çıktı .
Arabanin yanına gelince tekerleğine bir tekme attı. Sokakta kalıp kardeşine sahip çıkmalıydı. Arabaya binip hemen gazı kökledi. Kardeşinin ölümün de bile yanında olamayan abi. Sokağı terk eden abi. Aptal abi.
Sokağa girince düşüncelerinden sıyrılıp evin önüne arabayı durdurdu. Kardeşiyle yaşadığı eve. Anılar beynine akın etmişti. Hemen kendini toparlayıp büyük adımlarla evin kapısının önüne geldi kapıya sert olmayan iki yumruk attı. Savaşın kapıyı açmasıyla yumruk yemesi bir olmuştu .
Alaz kardeşini ona emanet etmişti . Şimdi Savaştan acısını çıkaracaktı. "Siyanür adamsın demi sen" dedi. Gözünde saf intikam vardı. "Ulan adam olan emanete hıyanet eder mi lan!" dedi.
Siyanür ne kendini korudu ne de karşılık verdi. Alaz haklıydı Ahlas in yanında olup onu korumaliydi.
Alaz bir kere daha yumruk attı.Siyanür yere düşerken Alaz da üstüne çıkmıştı
Demir yanlarına gelip Alaz ı savaş ın üstünden yitti. "Ejder" dedi. Güçlü ve tok bir sesle. " Siyanür e saracağına bizi terk etmeyip kardeşini sen korusaydın." Alaz doğru söylediğini bilsede bunları duymak istemiyordu. " Adamlığı bize değil kendine sor. " Deyip koltuğa gidip oturdu.
İnsanların beynine istediği zaman hükmedemezdi ama zayıf noktalarında belki onları şaha kaldırır belki de yerle bir ederdi. Madrabaz bu işi iyi biliyordu.
Alaz ve Savaşta ayağa kalkıp birbirlerine bakmadan koltuğa oturdular .
Alaz derin bir nefes aldı . Kızıl sokakla artık farklı oyunlar oynayacaktı. Eskiden en fazla Deccal a kendilerini göstermek için birbirlerinin işlerine çomak sokuyorlardı.
."Kızıl sokak haddini aştı" dedi Madrabaz " Eski oyunlar artık yok. Kanlı bitecek oyunlar var."
"Ender Ne diyor bu işe" dedi Savaş. Onun da canı en az Alaz kadar yanıyordu. Ahlas onun en yakın kardeşiydi.
"Ne desin gavat adam hâlâ kendini düşünüyor. Yok masada adı kirlenecekmis yok onu liderlikten alacaklarmis falan filan." Deyip koltukta iyice dogruldu " ha unutmadan siz bir şey yapmayın ben cezasını vereceğim diyor " dedi Üçünün de beklediği yanıt bu değildi.
"Kansa kan " dedi Alaz ve devam etti. " Kardeşime sıkılan kurşunun hesabı alınacak " dedi. Madrabaz da Siyanür de bu cevabı bekliyordu.
"Dehayla Dolunay nerede?" diye sordu.
"Polisi hallediyolar " diye yanıtladı Madrabaz
"iyi " deyip koltuktan kalktı .
Artık oyunu Alaz olarak başlatsa da Ejder olarak bitirecekti.
-ASENA (EZEL)
Sokağa girince gece olmasına rağmen insanlar kafelerin içinde eğleniyorlardı. Kafenin üstü buysa altı şimdi nedir diye düşündüm. Çünkü bu şirin tatlı gözüken kafelerin pastacıların altından ter ve sigara kokusun acayip yaygın olduğu uyuşturucunun ortalıkta döndüğü iğrenç bir ortam vardı.
Şapkamı alıp ters çevirdim. Böyle daha güzel deyip yoluma devam ettim. Evin önüne gelince anahtarımın olmadığı aklıma geldi . Kapıyı çaldım. Açan yok.
Cebimde ki bugün ki imza kalemimi çıkardım. Hâlâ kenarında kan kurumamıştı. Kapının kilidine sokup çevirdim diğer elimlede kapıyı ittim. Biraz zorlamada açıldı.
Karşım da Simay'ı görünce " Kapıyı niye açmıyorsun kızım" diyerek kaşlarımı çattım.
"Anahtar diye bir şey var bence sende alışkanlık haline getirmelisin" dedi. Omuz silkip salona girdim.
Piton elinde laptopla bir şey yapıyordu. İyice odaklanmıştı. Sırat ve Rektör de telefonla oynuyordu. Odaya benim girdiğimi görünce hepsi kafasını kaldırıp bana baktı .
Piton " Anlat" diyerek söze başladı .
"Ahlas'la yolda karşılaştım." Dediğimle birinci sorunun gelmesi saniye sürmedi. " Nerede" yönümü soruyu soran Rektör e dönmeden Piton'un suratına bakarak "Pars'ın oradaydım" dedim.
Piton ayağa kalkıp "Bilerek gittin" dedi. "Bilerek. Oyunu başlatmak için ."
"Oyun umrumda değil intikam" dememle sözüm yine kesildi.
"Mirza oyunda öldü! Onu sadece Ahlas değil biz öldürdük. Alaz şimdiden geldi. Olacakları o güzel gözlerin görüyor mu?"
"Alaz Alaz Alaz yok Ejdermiş asarmış kesermiş kim lan bu adam . Göt korkusundan altına işeyeceksin" diye bağırdım.
"Hepimizin biletini kesecek kişi" İçimde ki hep var olan intikam ve acının yanına biraz korku da eklenince hemen omuzlarımı dikleştirdim.
"Sizi bilmem ama " deyip hepsine tek tek baktım. Gözlerim Piton da durunca devam ettim." Ben onların biletini kesen kişi olacağım . İster yanımda kalın istiyorsanız gidin! " Deyip merdivenleri üçer beşer tırmandım.
Yatağıma oturup ağlamak istiyordum . Masamın üstünde ki Mirza ve benim gülerken çekilen bir fotoğrafı elime aldım .
Güzel adam.. Ölümün bile yüzüne yakıştığı adam..
Ellerimi yüzüne getirip ona dokunuyormuşçasına okşadım.
Ölmeden dedim sanki beni duyacakmış gibi intikamını herkesten tek tek alacağım.
**
Merhaba, ilk hikayem ve ilk bölümleri. Yazım hatalarını ve yanlışları hoş görürseniz sevinirim.
İsimler biraz karışık gibi gelebilir . Ama diğer bölümlerde sıkıntı yaşamazsınız. Yine de ben buraya ismi ve lakabını yazacağım.
Asena-Ezel
Alaz-Ejder
Demir-Madrabaz
Fırat-Piton
Savaş-Siyanür
Ender-Deccal
BU BÖLÜMLERDE BUNLARI BİLSENİZ YETER.
