It's been a week now since the incident in the rooftop. Hindi ko alam kung sino ang magaling umiwas sa amin. But I guess it goes for the both of us. Hindi narin naman ako nagpupunta doon. Kahit pa every lunch break akong inaasar nina Mae. Buti na nga lang hindi sila nagtatanong.
Inis na inis ako sa sarili ko. Kung ano pa yung inaalala kong kukunin ko, yun pa iyong nakalimutan ko. That is why I have to go back to our building and get the book in the library. Pagdating ko sa aisle kung saan nadun yung libro ay napatigil ako.
Paano ba naman, kung sinuswerte ka, makikita mong hawak niya mismo yung librong kailangan mo. At kasasabi lang din ng librarian kanina na isang copy lang daw iyon.
I rolled my eyes and sigh in defeat. Anong gagawin ko? Pwede bang akin nalang yan kasi kailangan ko? Nakakahiya! Hindi na kami close eh. At tsaka, hindi medyo kami bati. Siguro naman meron nun sa National Bookstore. Sasabihan ko nalang si Manong Andoy na dumaan muna sa mall.
I was about to turn around when I heard my name. "Katherine."
I stopped. Pero hindi ako lumingon. I'm shocked and I don't want him to see that. This is the first time that he called me by my name. "I'm sorry."
Hindi ko na natiis. Lumingon na ako. I can't believe it! He's saying sorry! "Ano?" Wala sa sariling sabi ko. He just shrugged. "Pasensya ka na sa inasal ko nung minsan. Hindi lang ako sanay na may ibang nag aalala sa akin." Pagkasabi niya non ay hindi na siya makatingin sa akin ulit. I grinned. Sa sobrang saya ko ay tumakbo ako papunta sa kanya at tsaka siya niyakap.
"Ikaw kasi! Ang sungit sungit mo! Nakakainis ka." Sabi ko habang nakayakap padin sa kanya. I didn't felt him hug me back tho. But I felt him stiffen.
Pagkatapos kong kumalas sa pagkakayakap ko sa kanya ay agad kong kinuha ang kamay niya. "Okay na kamay mo? Hindi na masakit?" Sunod sunod na tanong ko sa kanya. Umiling lang naman siya.
"Tara na." He mumbled. Nagpatiuna na siya. Dala padin niya yung librong hihiramin ko dapat. I frowned. Paano ko na hihiramin iyon? Pano kung kailangan din pala niya. Bago pa siya makahalata ay agad na akong sumunod sa kanya. Siya ang humiram nung libro. Bibili nalang talaga ako mamaya.
Pagkalabas namin ng library ay inaabot sa akin ni Etienne yung libro. Nagtataka nalan akong tumingin sa kanya. "Diba kailangan mo to?"
Tumango lang ako. "How'd you know?" Tapos ay inabot ko na yung libro.
"Sa dami ng ikinukwento mo, hindi mo na matandaan kung ano ang mga pinagsasasabi mo." He said then he left.
I was left dumbfounded.
Nakikinig siya sa mga kwento ko! And he borrowed the book for me! Oh em.
Habang palabas ako ng building ay hindi matanggal ang ngiti ko. Well, not until someone grabbed my arm. I even winced in pain. "Ouch!"
I stared at whoever he or she. Makahila wagas. Napataas ang kilay ko ng makita ko kung sino. Well, it's a she. "Stay away from Seb." Sabi niya agad. Wala naman na akong ibang kilalang Seb kundi si Etienne. Sabi nina Mae, Seb daw siya kung tawagin dito sa campus. Ako nga lang daw ang tumatawag ng Etienne.
"What are you, his nanny?" Sabi ko nalang. Makapagsabi ah.
"Kilalanin mo kung sinong binabangga mo bitch."
I rolled my eyes. Tama nga sina Joy. Katarina Teldacio A.K.A. Kate is the female version of satan. Nakakainis lang dahil pareho kami ng nickname. Like ew. Magiisip na ako ng new nickname. "I know you. Katarina Teldacio. Illegitimate child of Maurice Teldacio to his long time mistress. Gold digger and with dog manners. Kaya huwag mo akong tawaging bitch. Hindi kita kalahi." Pagkasabi ko nun ay mabilis akong umalis. Lakad takbo pa nga ang ginawa ko. Mahirap na. Ayokong lalong mapaaway.
Kahit na nung nasa sasakyan na ako ay hindi ko parin maalis sa isip ko kung ginawa ko. Inis na inis lang talaga ako sa kanya. Knowing that she's Etienne's ex, doble inis ko. She broke Etienne's heart at wala siyang karapatan!
Pagkarating ko ng condo ko ay agad akong dumeretso ng kwarto ko at tsaka nagshower. It's a little bit after five kaya naman okay lang kahit magbabad ako. Tutal ay magpapadeliver lang naman ako ng dinner.
Halos alas dies na ng gabi ng bigla akong mag crave ng ice cream. Walang pasok kinabukasan kaya naman ok lang mapuyat. May malapit lang naman na 24/7 na store.
Kahit na malalim na ang gabi eh maliwanag padin sa labas. Pagkatapos kong bumili ng ice cream, I decided na dumaan na muna ng park. Maliit lang naman yung park at punong puno ng mga cute na ilaw.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Natutuwa talaga ako sa park na to. Naglalakd lakad lang ako ng kaunti pagkatapos ay naalala ko yung ice cream ko. Hindi nga pala ako pwedeng magtagal. Paalis na dapt ako nung may makita akong nakahiga sa may bench. I frowned. Dito siya matutulog? Maginaw kaya. Wala kaya siyang bahay?
Hindi ko na dapat papansinin at aalis na talaga ako. Pero kinabahan kasi ako. Slowly, nilapitan ko. Napakunot ang noo ko nung makita ko ang suot niya. It looks familiar. Nakita ko rin ang panginginig niya. Siguro ay kanina pa siya dito? Wala ba siyang uuwian? Habang iniisip ko kung sino ay may suot non ay napatingin ako sa mukha niya.
