Let's Play A Game

Chapter 23

Chapter 23

Before we start play nyo po yung song para mas maganda hehee your miss a angeline sandoval.

Yanny PoV.

Hayss hanggang ngayon di parin kami mapakali dito kakahintay sa doctor. Kinakabahan na ko baka anong mangyari kay mami.

"Who's yanny?" Sabi ni doc na lumabas na kanina sa ICU

"Ako po! Ano po bang nangyari sa mami ko? Ok lang po ba sya?....ano po? Doc. Sagutin nyo po ako. ANO PONG NANGYARI SA MAMI KO!!! DOC!!! A-ANO PO DOC! PLEASE DOC. SABIHIN NYO NA!!!" hindi ko na mapigilang umiyak dahil sa mga nangyayari... ang mami ko *sniff*  MAMA :(

"Yanny stop .... yanny STOP"

"HOW!!!??... HOW I CAN TO STOP WHEN MY MOTHER IS GOING TO DIE ? LUI!!! CAN YOU EXPLAIN WHAT REALLY HAPPEN? CAN YOU EXPLAIN LUI HA!!! PEDE BA KASI GULONG GULO NA KO... ANO BA!!!!"

"....ATE YANNY you know just calm down first before i explain what really happen when we are in korea ok i explain and answer your questions that bothering you... we need to talk the doctor ."

"Doc. Ano po bang lagay ng mama namin?" Sabi ni lui hindi ko maintindihan kung bakit gulong gulo ang isip ko kung bakit ang dami kong tanong na alam kong si mama lang ang makakasagot pero bakit kung kelan ko malalaman dun pa mawawala yung taong mapag tatanungan ko at makakatulong sakin para tumigil si papa sa mga plano nya.

"I-im so sorry but...."

"But?"
Kinakabahan ako sa sunod sunod na sinasabi ng doctor na alam ko at alam din ni lui na ayaw... Na isagot ng doctor ay ang kinakatakutan namin.

"But she didn't can.... masyado syang nahirapan sa operasyon hanggang sa ginawa nanamin ang lahat pero wala kaming magawa. Im so sorry pero your mother was died"

"Na-nasan po yung ma-mama ko doc?"

"Nasa loob sya sige pede nyo ng puntahan"

Nag tatatakbo ako sa loob at di ko inaasahan... ang mama ko naka-nakataklob na ng puting kumot.. noon ako ako ang kinukumutan,noon sya ang katabi,noon sa kama ko pa sya nakahiga.. Pero ngayon wa-wala na ang mama ko,wala na ang mag tatanggol sakin, wala na ang mag mamahal sakin ng lubos,wala na ang lahat lahat skin wala na..

"MAMA!!!! MAMA!!! HUHUHU MA!!!! GUMISING KA MAAAAAAAA!!! MAAAA DI BA SABI MO DI MO KO IIWAN.... MAY SASABIHIN KA PA DIBA MAAAAA MAAAAA GUMISING KA NA... LUI TARA GISINGIN NANATIN SI MAMA DIBA, DIBA DUN MATUTULOG SI MAMA SA BAHAY KAYA TARA DALHIN NA NATIN SI MA-MA LU-LUI HUHUHU MAMA GISIIIIING MAAAA"

"Yanny tama na.. wala na si mama tama na hayaan na nating mag pahinga si mama alam kong nasasaktan ka at ganun din ang nararamdaman ko pero kailangan parin nating tanggapin na wala na wala na ang mama natin."

"HINDI...HINDI  LUI HINDI TAYO SUSUKO GIGISING PA SI MAMA DIBA MAA! GIGISING KA PA" habang kanina ko pa inaalog alog si mama at sa HIIIGPIT NG bawat sandali na yakap ko sya.

"Ma mahal na mahal kita hmmhmmhmm huhuhu".

-----

Nakalipas na ang mga araw at nandito kaming lahat sa simenteryo para ilibing si mama.

At sa mga huling pag kikita, pag uusap at pag iyak. Alam kong gusto ni mama na hindi ako umiyak at masaktan sa mga nangyayari kaya pag katapos nito ay iaahon ko ang sarili ko tutulungan ko ang sarili para di apak apakan lang ng mga taong hindi marunong ng tamang asal.

siguro ipagliliban ko muna ang pag aalaga kay gabby. Ok ok na namn sya at sinabi ko na rin sa kanya ang lahat hindi man nya gustuhin na umalis ako kinailangan pero sa isang kondisyon ang pag sama nya sa korea at pumayag namn ako si papa nandto rin at di pa kmi nag kaka ayos. Hindi narin sya nangulit na ipakasal ako kay ryan. nag pa ka layo layo na rin si papa at inasikaso ang natitirang negosyo namin. Magiging ayos na ang lahat pero ang tanong wala nabang pag subok ang mangyayari kapg tapos na ang isa pang pag subok na ito.

"Ma alam kong masya ka na haha pero wag mo kaming kakalimutan ha. Mahal na ma-mahal kita maraming maraming slamat sa lahat. Gustuhin ko mang di pa kayo lumayo o umalis samin wala namn kaming magawa dahil nandyan na yan eh nangyari na basta ma yung pangako na lagi mong binabanggit ha nandto kalang sa tabi namin o lagi mo nalang kaming babantayan.. mawala ka man sa mundo ma buhay na buhay ka namn sa puso ko. I love you ma good bye"

At sa huling pag kakataon na umiyak ako masakit man isipin wala akong magagawa kundi tanggapin.

.......

Madami talagang pag kakataon na palaging kung kelan maaayos na ang lahat. Kelan naman mawawala ang lahat bakit sa lahat ng may magulang ay ako pa ang nawala kung sino pa ang nag mamahal sa magulang nya yun pa ang kukunin. Pero ano pa nga bang magagawa namin isa lamang tayong tao na kahit mawala o tumagal kailangang tanggapin. Kailngan nating matutuo at makuntento kung ano ang meron tayo at kung ano ang dadarating sa atin. Mawalan man tayo ng minamahal alam natin sa puso natin na di sila mawawala. Kaya sa bawat tao na makakasalamuha natin kailangan nating itong pahalagahan dahil minsan lang dumating ang taong mag papaligaya satin at alam nating malimit ang kasiyahan ay di pang matagalan dahil ito ay madalas na pansamantala lamang.