Η Καρδιά Θέλει Ότι Θέλει

Πρόλογος

   Επιτέλους Παρασκευή η καλύτερη μέρα της εβδομάδα. Απολαμβάνω το ηλιοβασίλεμα που απλώνεται μπροστά μου καθώς ακούγεται από το ραδιόφωνο το Let it go του James Bay. Ο Νίκολας, ο αδερφός μου, οδηγάει το αυτοκίνητο έχοντας τις δικές του σκέψεις. Μέχρι το τέλος της διαδρομής επικρατεί αυτή η ήσυχη ατμόσφαιρα με το ραδιόφωνο να σιγοπαίζει τα δικά του τραγούδια. Αφού φτάσαμε στο σπίτι και ο Νίκολας πάρκαρε, άρπαξα την τσάντα και τα βιβλία μου από τα πίσω καθίσματα και πήδηξα από το αυτοκίνητο. Με ακολούθησε και ο Νίκολας με την σειρά του καθώς άνοιγα την πόρτα.

  «Ολίβια πάω για μπάνιο, αν χτυπήσει η πόρτα ξέρεις» μου φώναξε από το καθιστικό την ώρα που πετούσε την τσάντα του στον καναπέ.»

  Φυσικά και ξέρω. Είναι Παρασκευή και αυτό σημαίνει ένα πράγμα για τον αδερφό μου, η ομαδική ''σύναξη'' της παρέας. Στριφογύρισα τα μάτια μου και πήρα την τσάντα του στον πάνω όροφο που ήταν τα δωμάτια μας, μαζί με την δική μου.

  Μόλις μπήκα στο δωμάτιο μου ξάπλωσα στο κρεβάτι μου, πάνω στα μαλακά σκεπάσματα μου. Το καλύτερο συναίσθημα της ημέρας. Έχοντας κλειστά τα μάτια μου άκουσα τον ήχο του κουδουνιού της εξώπορτας. Πήρα όλες τις δυνάμεις που χρειαζόμουν για να σηκωθώ και κατέβηκα με γοργά βήματα την σκάλα. Άνοιξα την πόρτα και αντίκρισα τον Νόελ. Τον πρώην κολλητό μου, ο οποίος πλέον για κάποιο ανεξήγητο λόγο είναι μόνο του Νίκολας.

  «Γεια!» Του είπα ενώ ταυτόχρονα του έκανα νόημα να περάσει μέσα.

  Με προσπέρασε λες και δεν υπήρχα και μετά από λίγα δευτερόλεπτα γύρισε και με κοίταξε με απόλυτη αδιαφορία.

  «Πού είναι ο Νικ;» με ρώτησε.

  «Κάνει μπάνιο,θα κατεβεί από στιγμή σε στιγμή.» Του απάντησα όταν την ίδια στιγμή αυτός βολευόταν στον καναπέ.
  

  «Θες να σου φέρω κάτι μέχρι να κατεβεί ο Νίκολας;» συνέχισα, προσπαθώντας να του φερθώ ευγενικά, παρόλο που δεν το άξιζε.

  «Όχι» είπε κοφτά ενώ άνοιγε την τηλεόραση.

  Πριν προλάβω να αντιδράσω ή να σκεφτώ οτιδήποτε, η πόρτα ξαναχτύπησε και έτρεξα να ανοίξω. Αυτή την φορά είναι ο Μαξ και ο Έντ.

  «Γεια σας παιδιά» του χαιρέτησα καθώς του αγκάλιαζα. Πρώτα τον Μαξ που είναι πιο κοντός από εμένα και μετά τον Εντ που έχει το ίδιο ύψος μαζί μου.

  «Γεια σου, Ολίβια» μου είπαν ταυτόχρονα. Τους αγαπώ τόσο πολύ και τους δύο, παρόλο που είναι φίλοι του αδερφού μου τους νοιώθω σαν οικογένεια μου, μιας και τους γνωρίζω από την πρώτη γυμνασίου.

  Έκλεισα την πόρτα και κατευθύνθηκα προς το καθιστικό την ώρα που ο Νίκολας αποφάσισε να κάνει την εμφάνιση του. Αποφάσισα να πάω στο δωμάτιο μου μιας και θα θέλουν να πουν τις δικές τους "αντρικές" κουβέντες.

  «Ολίβια δεν θα μείνεις μαζί μας; Θα δούμε ταινία» μου είπε ενώ ταυτόχρονα κουνούσε το DVD πάνω κάτω.

  Άθελα μου τα μάτια μου έπεσαν προς τον Νόελ, ο οποίος είχε την πιο αδιάφορη έκφραση που μπορούσε κάποιος να έχει. 

  «Μπα, όχι έχω ακόμα πολύ διάβασμα...» είπα με ένα γλυκό χαμόγελο και κατευθύνθηκα προς τις σκάλες που οδηγούσαν στον δεύτερο όροφο.

  Η ώρα είναι 8:30 και επιτέλους έχω τελειώσει με το διάβασμά μου, έτσι αποφάσισα πως το καλύτερο πράγμα για την ώρα είναι ένα καυτό μπάνιο. Αφού βρήκα την πετσέτα μου μπήκα στο μπάνιο. Άφησα το νερό να τρέξει μέχρι να βγάλω τα ρούχα μου.
 
  Μετά από σχεδόν 30 λεπτά είχα τελειώσει. Σκούπισα καλά τα μαλλιά και τα τύλιξα στην μοβ πετσέτα μου, ακολούθως τύλιξα ακόμη μια γύρω από το σώμα μου και κατευθύνθηκα προς το δωμάτιο μου. Χαλαρή πλέον έκλεισα την πόρτα πίσω μου και άφησα την πετσέτα που κάλυπτε το γυμνό μου κορμί στο κρεβάτι μου. Αφού φόρεσα τα εσώρουχα μου άκουσα την πόρτα να ανοίγει

  «Θα παρ...» είπε, προς μεγάλη μου έκπληξη ο Νόελ.

  Ένοιωσα τα μάγουλα μου να φλέγονται και είμαι εντελώς σίγουρη πως είναι κόκκινα. Τα πράσινα μάτια του Νόελ δεν σταματούν να είναι καρφωμένα στο γυμνό μου κορμί.

 Heyy, εμμ είναι λίγο μικρό αλλά μιας και είναι η πρώτη μου ιστορία θέλω να δω πως θα πάει ο πρόλογος για να δω αν θα την συνεχίσω η όχι. Αν σας άρεσε κάντε vote ή αφήστε κάποιο σχόλιο αν έχετε κάποιες παρατηρήσεις και να μου πείτε αν σας άρεσε ή όχι.