Geceyi çekiyordu kadın gözlerine.
Yapmak istemediği her şeye sebepti.
Ve o imkansızdı.
Biliyordu. Fakat acıtıyordu.
Kalbine siyah bir gölge düşmüştü.
Simsiyah.
Gülüşünden eser kalmamış,
Gözyaşları kurumuştu.
Ve tükenmişti artık kadın
Onsuzluktan.
Kokusunu içine çekememekten.
Kollarında ısınamamaktan.
Tükenmişti...
Hayattan.
Kalp ağrısından.
Ve en önmelisi
Issız çöllerde kavrulmaktan
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İntihar Eden Satırlar
PoesiaYaza yaza öldüğüm, Hasretini çektiğim satırlarım var benim...