Yapayalnız Umutlarımla

#YU2 Yavaş yavaş

Sabah erkenden uyandım ve 3. okul günüm için hazırlandım.Okula gitmek üzere dışarı çıktım.Karşımda bir araba duruyordu içinde ise o çocuk vardı.Sadece"bin"dedi ve bindim.Okula varmadan durdu ben anlamadan yanağıma bir öpücük kondurdu ardından "bu serseriler şehrine hoşgeldin hayatım"dedi.Tekrar arabayı çalıştırdı ve okula gittik.Okula girecekken elimi tuttu ve sınıfa kadar bırakmadı.Sınıfa girdiğimiz de bana bir not verdi.Notta "her şey yalandı" yazıyordu.Yine beni kandırmıştı bu çocuk niye benimle uğraşıyorniye hep bu soruyu döndüm. Son derse gelmiştik.Bana bir şeyler söyledi ve bu sefer benimle hemde dersin ortasında sersemin konuştu.Herkeze rezil olmuştum.Beni nasıl küçük düşürüldü. Halbuki ben ona aşıktım nasıl güvendim neden güvendim.Ders bitti ve eve gittim.Hemen ağlamaya başladım uyumuş kalmıştım.Bir rüya gördüm.O çocuk gelip beni öpüyor ve bu gerçekti diyordu sonra beni kucağına alıp bir çayıra götürüyordu sonra kendini yere atıyor beni kendine çekiyordu ve uzunca öpüyordu. Seni seviyorum diyip haykırıyordu. Sonra teyzemin güzel sesiyle uyandım.Güzel bir güne uyanarak dünkü herşeyi unuttum. Hala onu seviyorum ama bu çocuk beni çok etkiledi. Unutmak istiyorum ama olmuyor.Ne yapacağımı nasıl unutacağımı bilmiyorum.Onu çok seviyorum...