ÖLÜM'ÜN MAVİ RENGİ

1. BÖLÜM YENİ BİR BAŞLANGINÇ

      Oturugum yer bana dar geliyordu, artık mobilyanın arka kısımında yayların gevşediğinden emindim , kalktığım zaman belimin ağrıması ve en sevdiğim mobilyadan sesler gelmesi bunun bir kantıydı , bağırarak ' hay aksi birde sen çıktın . ' dedim. Günlerden pazartesiydi , herkeste bu aralar moda olan ve insanın o gün daraldığını hissettiği '' pazartesi sendromu'' maalesef bende de vardı , maalesef diyordum çünkü; Bu durumdan nefret ediyordum , ayaklarımın adımlarını mutfaga önelttigimde ilk girişteki duvar saati 10 dakika geç kalacağımın içten içe haberini veriyordu , ama asla güne kahvesiz başlamazdım ; özellikle orta şekerli. Ananem bir keresinde bana kahve uykudan gerçek yaşama geçmekte bir adım olduğunu söylemişti , tabi o zamanlar yaşım daha kahve içmeye uygun olmadığından ne dediğini anlamayan gözlerle ona bakıp ; '' o zaman bir çay demliyeyim '' demiştim , keşke benim yaşadığı bölgenin en önde gelen cinayet masası polisi olduğumu görebilseydi, diye bir iç çekiş yaptım,artık yaşamıyordu bunu kabullenmem lazımdı saate baktım ; 15 dakika ' da kahvemi bitirip emliyete gitmessem sonumu düşündüm ve hızlı bir şekilde kahvemi bakır cezveye boşalttım ardından su ve iki küp şeker ve benim günümün mutluluğu...

      Tam vaktinde kahvemi bitirip üniformamı giyindim , bazen bu üniformamın beni ne kadar daralttığını düşünmekten kendimi alıkoyamıyordum , mesai bittiğinde üniformamı bir hışımla çıkarttığım temmuz ayını hatırladım ve üniformamı giyip evden ayrıldım.

      Aşagıya inmem ile haziranın o korkunç sıcağını hissettim iyiki arabamda klima var değip Nissan marka arabamın kapısını açtım , oturduğumda buranın ne kadar sessiz bir yer olduğunu bir kere daha hatıladım , arabamı çalıştırıp müziğin sesine kendimi bıraktım, sesten hız yaptığımı farketmedigimi anlayınca biraz müzigin sesini kısıp yoluma devam ettim, tam zamanında Mersin emniyetine vardım.

      Mersin emniyet müdürlüğüne vardığımda herkesin işinin başında olduğunu görünce pazartesi günün ne demek olduğunu bir kere daha anladım burada pazartesilerin ayrı bir yeri olduğunu anladım, çünkü ; birgün önce kısa bir aranın etkisinde olan meslektaşlarım bu günde kendini daha çok işine veriyordu.Bunu anlamamak için kör olmak gerekirdi,cumartesi günlerininde tam aksi yorgunlukları bırakın konuşmalarından gözlerinden anlamanız mümkün oluyoru.

      Emliyetten içeri girdiğimde herkes beni sanki amir gelmiş gibi selam veriyordu bu durum artık benim için çok normal olmuştu , neredeyse iki seneden beri beni amirleri gibi seviyorlardı , hatta amirimiz aydın ' ın kendisine böyle hürmet edilmediğini bana söylemiş bundan istemsizce gurur duymuştum . Herkesin selamını alıp amirin yanına çıktığımda beni kapıda tedirgin olan amirim karşıladı.

      Bu yüz ifadesini biliyordum , korkmamak için bir neden yoktu. En son bu bakışı 6 ay önce adını ''Kara şehir '' verdiğimiz dört gün araya dört farklı adamı öldüren bununla da kalmayıp derilerini asitle eriten yenişehir'li seri katilde göstermişti, yaşattığı günleri unutmak mümkün değildi. Ondan önceside vardı tabi ama onu hatırlamak bile istemiyordum o olayı hafızam derinlere götürmüş, bir sır gibi saklamıştı. Nasıl olduysa o olayın etkisinde bir yaz dönemi boyunca kaldım psikolojik tedaviler almama rağmen hala unutmadığım tek olaydı. O olayı aydınlattıktan sonra bütün emliyet bana amirleriymişim gibi hürmet göstermeye başlamış bununla da kalmayıp başkomserlige yükselmiştim.Bunları zihnimden geçirdikten sonra , anlamış gözlerle amirime  dönerek '' Amirim yeni görevimiz nedir ? ''sorusunu yönettim ,durumu anlayan amirim başını aşağı yukarı sallayarak ; ''Mezitli belediyesi sabaha karşı üç genç bedeni bulmuşlar , durumu ancak bizim ekibin çözebileceğini söylediler.Adlı tıp bir saat önce oradaymış ve gördükleri karşısında Mezitli emliyetinin kararının son derece doğru bir hareket olduğunu onaylamış olay yeri hala orada sen ve ekibin bu görevi alacaksınız biran önce olay yerine intikal etmeniz gerekiyor. '' şaşkın gözlerle amirimi dinliyordum , yenişehirden sonra ilk defa başka bir bölgede olacaktım , durumu anlamama rağmen anlamamazlıktan gelip amirime '' Mezitlimi orada işimiz ne birçok insanın yarıçıplak olduğu yerde nasıl soruşturma yaparız?'' sorusunu yönettim ,amirim sert ve kendinden emin bir şekilde bana bakarak'' plajı şeritlerle kapatmışlar zaten durumu öğrenen birçok tatilci apartopar bölgenin 3 km ötesinde olan ayaşa gitmiş yani rahat bir şekilde görevinizi sürdüreceksiniz , Zeynep hanım başka sorunuz yoksa... '' dedikten sonra sinirlendiğini anladım ve ayaklarımı yeri yeri atıp '' tamam sorun yok hemen oraya intikal edeceğiz bir saate oradayız. '' onayını verdim.