Ey sevgili! Ben bir seyyahım,
Maruzatım ise cân-ı bizârım.
Yollar aşındırmışsam,
Kirpiklerinden süzülen yaşlar içindir..
Benim seyir güzergâhım,
Senin ayak bastığın yerlerdir.
Kâh çirkin olsun olmasın,
Nazarım her dem bâkidir.
Gözlerin bir tabiat-ı âlem,
Bakışların ise şemsî gülizâr.
Yüreğin sorarsan,
Sonu olmayan bir harptir..
Halime âlem kamber der,
Anam ağlar sabır der,
Şimdi sen söyle ey sevgili!
Ne kelam edersin?
Kaybolmuş seyyah ruhuma...
D.ORDU
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİR IŞIK HÜZMESİ
PuisiDamlalar ışığı hiçe sayıp kelepçe takıyor ki: Güllerinden mahrum kalmasın dikenleri, Gözleri yakıp kavurmasın, Tıpkı puslu bakışlarındaki asit gibi...
