YENİ KIZ

4

Derin;

Bugün cuma okulun son günüydü. Yani en azından bu hafta da bitmişti. Pazartesi hariç bugüne kadar noldu mu? Peri'yi odaya kitlemiştim en son hatırlarsanız. Delirmişti adeta. Evde çığlıklar koptu resmen, tabi annem Peri'yi odaya kapattığım için bir güzel beni terlikle kovaladı. Kollarıma bacaklarıma terlik yedim bu casus Peri salağı yüzünden. Elif sadece gülerek bizi izliyordu pis hain. Tabi Peri oradan Elif'e de saydırıyordu aynı zamanda. O gün  sadece terlik macerası vardı işte. Salı günü ve çarşamba günü sıradan bir gündü. Bir şey olduğu yoktu ama dün müdürün odasında bulmuştum kendimi. Hatırlarsanız Ebru kaşarını dövmüştüm. Durduk yere değil tabi ki de benimle inatlaştığı içindi. Müdür odasına çağırdığında herhangi bir müdürün konuşmasını yaptı işte hep aynı konuşmalar zaten. Ceza olarak da bugün sınıftan dışarı çıkmayacakmışım. Nereden görecekse sanki! Diyeceğim ama Ayaz denen züppeyi görevlendirdi başımda durması için. Yanımda oturuyordu şuanda zaten. Bugün de anlaşılan sınıfta geçicek. Hey Allah'ım ya! Hayır müdürcüğüm, canım hocam. Görevi verecek başka adam gibi birini bulamadın mı yahu! Bu dingili nereden buldun böyle be? Hayır durursun sınıfta anlarım ama yanımda oturup beni izlemek nedir ya. Rahatsız oluyordum bakışlarından. Tek bakışlarından değil varlığından bile rahatsız oluyordum ben bu piç kurusunun. 

Daha fazla dayanamayıp oturduğum yerden kalktım. Ayaz'a bakıp ''Çık şuradan artık bunaldım valla bayılacağım şimdi'' dedim bıkkın sesimle. Poyraz bileğimden tutup yerime geri oturtup 

''Otur oturduğun yerde. Bir yere gitmek yok''

''Lan adam sınıftan çıkmasın dedi sınıftayım bi yere gitmeyeceğim diyorum mal mısın nesin be!'' diye cırladım tabi ki. 

''Kızım deli etme beni de götünün üstüne otur''

''Düzgün konuş Ayaz Karahanoğlu!''

''Konuşmazsam ne olacak Derin Gencar!'' demişti meydan okurcasına.

''Of Allah'ım sen sabır ver bana!'' diyip kafamı sıraya gömdüm. 

****

Öğle arasına geldik hala bırakmıyordu bu salak beni. Yanıma oturmuş kalkmak bilmiyordu. Hayır cam kenarına geçicem ona da izin vermiyordu. Arkadaşım bir insan bu kadar mı mal olabilir hala anlamıyorum ben ya. Böyleleri beni mi buluyor hey Allah'ım. Anlaşılan yarım saatimi de burada oturarak geçiricem. Sınıfta tek ikimizdik. Kolunu dürtüp bana bakmasını sağladım. ''Ne var'' demişti kalas. 

''Acıktım ben'' 

''Ee ne yapayım''

''Ya sen git al bana bir şeyler yada bırak gideyim kantine''

''1.Ben gitmem. 2.Sende bir yere gidemezsin.'' diyip kafasını çevirdiğinde dil çıkarmıştım.

''Ya nolur hadi valla açlıktan ölücem sabahtan beri oturuyorum kıçım ağrıdı be vicdan yoksunu!'' dediğimde bakmadan

''Ebruyu dövmeden önce düşünecektin''

''Kaşındı!''

''Umrumda değil''

''Ayaz'' dedim sadece. Gerçekten açlıktan ölebilirdim.

''Ne''

''Az kibar ol be'' diye söylendim. Konuşmasına fırsat vermeden konuşmaya devam ettim.

''Ya bak gerçekten çok acıktım. Sende gel yanımda o zaman alla alla inanmıyorsun madem. Ama bırak bare aç kalmayayım ya. Bu kadar da müdür vicdansız değil ya. Şuan yaptığın acımasızca fark ediyor musun? Bence etmiyorsun. Ama bence etmelisin. Valla bak açlıktan saçmalıyorum yine. Başını ağrıtmama mı istiyorsan izin ver de yemeğimi yiyeyim!''dediğimde bileğimde bi el hissettim. Tabi ki Ayaz'dı. Şuan kızarsam götürmezdi hiç. Götürme ihtimali varsa bile götürmezdi. Bileğimden tutup kaldırdı ''Gel başımın belası gel. Bende yanındayım kaçmak yok. Aldıktan sonra hemen sınıfa gelicez ama'' dediğinde elini bileğinden o an ki mutlulukla nasıl kurtardıysam artık. Kollarımı hemen boynuna doladığım da affallamıştı. Napıyorum ben ya! Bir yemek için şu kalasa sarılıyordum resmen. Ellerini belime koyduğunda bu sefer de ben affalladım. Hemen geri çekilip ''Ee hadi gidelim'' dedim gülerek. ''Of başımın belasısın kızım sen başımın belasısın yemin ederim'' dediğinde  koluna girip sınıftan çıkardım.