PSYCHOTIC BITCH is TIFFANY (Run away Side Story)

Chapter 15

May Readers pa ba ako?

" Ms. Montemayor, Laya ka na!." Pang-aasar na wika ng Pulis, kay Tiffany, mabilis naman itong Lumabas, at pairap na tiningnan ang Pulis na kinabwebwesitan niya, Halos Hindi naman siya nagtagal sa loob ng Kulungan Kuno. Nasalubong naman niya sa Bungad si Lucio na ngayon, ay Kausap ng Pulis, at may mga pinipirmahan, Agad naman siyang dumiretso at hindi na Pinansin ang Lalake, ng mapansin niyang wala siyang sasakyan sa Labas, Napasunod naman ng Lakad si Lucio sa kaniya, At agad siyang Hinarap.

" Wow, Bilib din naman ako sayo Ms. Montemayor. " Sabi naman nito, Pero nagulat siya sa sinabi nito sa kaniya.. " YOUR WELCOME!." sabi nito sa kaniya, Napataas naman ang Kilay niya dito.. " Your Welcome? Excuse me?" Maarteng turan niya sa Lalake.. " Saying You're Welcome, Is Really " LOUD" when People don't say Thank You!.." Pauyam na sabi nito. Inirapan niya naman ito, Bago sinagot. " I dont know to say Thank you!." Sabi niya naman dito, Napangiti naman ito ng Pauyam. " Well im your Huge Fan. Ms. Montemayor." Sabi naman nito.

" Fuck you!." Sagot naman niya rito. Napakunot naman ang noo nito. " Ganyan ka ba talaga? Sasabihin mo kung ano ang gusto mong sabihin?" Napalingon naman siya sa Lalake, at kita niya ito na seryoso. " I might be A bitch, But altleast I'm Real." Sagot niya naman dito, AT hindi na nag abala pa na tingnan ito. Ng sundan siya nito.

" Ms. Montemayor, Let me remind you, Madami ka ng atraso sa akin.." Habol nito sa kaniya.

" So what?" Sagot niya naman sa lalake, nas umusunod sa kaniya. " Hey bakit mo ba ako sinusundan?" Sigaw niya rito. " You know what, Mr. Salcedo? Its not too late, To shut the Fuck up, and Mind your own Business!." Sigaw niya rito, at Mabilis na naglakad ng Habulin siya nito minsan pa. " Ano ba? Stalker ka ba? Kasi kung nasan ako nandun ka lagi eh, Ano bang problema mo ha?" Pagtataray niya sa lalake, Na ngayon ay nakatingin lang sa kaniya.. Nakakunot naman ang noo niya rito,

" Alam mo ngayon lang ako nakakita ng tao na kagaya mo, Wala ka man lang takot? Masyado kang Straight Forward magsalita, wala kang paki alam sa mga sinasabi mo? Kung nakakasakit ka ba, O nakaka offend ka na ng tao? Alam mo tama ka eh, Bakit nga ba nagaaksaya pa ako ng panahon sa katulad mo? Sa katulad mo na wala naman paki-alam? If you don't know, how to appreciate Things? Well everybody stop doing it for you. kung sa simpleng pagsabi lang ng salamat Hindi mo pa magawa? Hindi na ako magtataka kung bakit ang daming tao na Nagagalit sayo, Maybe Zafina is Right? Hindi ka nga Mabuting tao.. Nowadays people know the Price of everything, and the value of nothing, What would i expect, Salamat nga hindi mo masabi eh, Yun pa kayang Sorry, sa Pagsira mo sa sasakyan ng Kapatid ko." Sabi nito, At mabilis siyang Iniwan, at sumakay sa sasakyan nito, Nanigas naman siya sa kinatatayuan, ng makita niya na Unti-unting nawawala ang Sasakyan nito.

Hindi alam ni Tiffany, pero ng mga oras na yun ay nakaramdam siya ng Lungkot.

Parang may bumara sa kaniyang Dibdib, at lalamunan.. Maya-maya naman ay may pumarada na sasakyan sa kaniyang harapan, at Iniluwa noon si Nathaniel.