28.09.2016
00.05.23
"Nasıl ya nasıl?Defne ben sana güvendim..Hiç kimseye güvenmediğim kadar.Defne farkında mısın bilmiyorum.Biz üç aylık evliyiz.Bana bunu nasıl yapabildin?"
dedi Ömer.Arabanın hız ibresi iki yüz onu geçerken.Defne ise Ömer'in tepkisine karşılık ağlıyor bir yandan da emniyet kemerini tokasına sokmaya çalışıyordu,beceremeyerek.Konuşmaya her fırsatta çalışsa da boğazına oturan yumru onu engellemişti..Ömer devam etti,
"Söylesene bana başka ne yalandı?Ya da dur.Ne zaman gidecektin?Yarın ya da dur bu akşama bile plan yapmış olabilirdin."
dedi ve ardından Defne'ye baktı..Defne de kemerini yerine sokamayınca bırakmış ağlamaya devam ediyordu..Defne'nin bu görüntüsü Ömer'in sinirini daha da bozuyordu..Direksiyona bir yumruk fırlattıktan sonra;
"Vazgeç ağlamaktan Defne.Bu yalancı gözyaşlarından vazgeç artık.Oynama bana,artık senin nasıl bir yalancı olduğunu biliyoruz ikimizde."
dediğinde Defne'nin hıçkırık sesleri daha da yükselmişti..Ömer gazdan çıkarıyordu sanki tüm öfkesini..Defne de yapışıyordu tamamen koltuğa,yükselen kırmızı ibreyi gördükçe. Ömer'e sımsıkı sarılmak geçse de içinden yapamıyordu içindeki küçük kız çocuğu;
"Ya-ya-yavaşla ne-ne olur.."
diyebildi sadece yorgun yüreği.Saçları ıslanmıştı göz yaşlarından,bütünleşmişti birkaç kızıl saç teli böylece.Ömer güldü yola bakarak alaycı yüz ifadesi ile.Kaşlarını kaldırdığında Defne'nin ağlaması daha da şiddetlenmişti..Ömer ise öfkesinden ne yaptığını ne yapacağını hiç bilmiyordu sadece öfkesine göre yönlendiriyordu zihnini;
"Ne oldu Defne hanım.Korktunuz mu yoksa.Yazık,ne üzüldüm ama.Anlatsana sen bana planlarını,öğrenelim beni nasıl dolandırdığını..Hatta kendin için kullanılan lakapları konuşalım.Bakalım;sahtekar,dolandırıcı,yalancı,değersiz.Nasıl unutuyordum.Kiralık aşk"
dediğinde dayanamadı Defne.Bu kadarını almıyordu gururu.Alabileceği kadarını almıştı zaten bünyesi.Göz yaşlarını hızlıca itti gamzelerinin başladığı köşeye ve baktı tüm hıncıyla Ömer'e;
"Yeter!Anladın mı yeter?Beni nasıl böyle suçlaya biliyorsun..Ben seni her şeyden çok seviyorum..Kahretsin ki seni canımdan çok seviyorum Ömer İplikçi!!"
dedi ve buluştu o ezelden beri kenetlenmek için yaratılmış derinliğine inildiğinde sonsuzluğa ulaşan gözler.Sarılmak geliyordu ikisinin de içinden ama olmuyordu,yapamıyorlardı..Şu gurur denen kendini sorgulatıyordu insana..Dolmuş gözler birbiriyle buluşunca söner miydi ki göz bebeklerine yüklenmiş katrilyonlarca hazin..Bu gözleri birbirinden ayıran aniden gözlere çarpan bembeyaz ışık olmuştu..Öme karşılarındaki kamyonu görür görmez direksiyona koyarken elini Defne;
"Ömer!Sevgilim beni affet."
diyebilmişti..Ömer gözlerini yumdu ve Defne'nin bir elini tutup direksiyonu kırdı..O an da her yer karanlığa büründü.
00.32.45
Üzerinden gri dumanlar çıkan siyah araba.Arabanın içinde kafasını direksiyona vurmuş esmer adam.Bedeni dışarı çıkmış,kafasını kaldırıma vurduğu yetmezmiş gibi göğsüne sokak lambası düşmüş genç kadın.Ve henüz olay yerine yeni gelen itfaiye,ambulansların,polis araçlarının sesleri ile olay yerinde toplaşmış insan topluluğuydu durumun özeti...
Siren seslerinin boğucu hissiyle gözlerini açtı Ömer..Birkaç kere öksürdükten sonra gözlerini tekrar kırpıştırdığında gözleri açılmıştı tamamen.Bilinci yerine geldiğinde;
"Defne"
olmuştu söylediği ilk kelime.Başını sağına çevirdiğinde ona bakan polis memurunu gördü.Genzine kaçan duman ile tekrar öksürdükten sonra polis memuru,
"İyi misiniz beyefendi?"
diye sorduktan birkaç saniye sonra fark etmişti..Yavaşça arabadan indi ve yerde yatan Defne'sini gördü.Kaldırama başını çarptığından dolayı hem kaldırım taşı hem de başı feci şekilde kanamıştı..Ama asıl göze çarpan göğsündeki çarpmış oldukları sokak lambasıydı...
Uzun bir yutkunmadan sonra donakalmıştı...Bu sırada itfaiyeciler kaldırmıştı sokak lambasını Defne'nin üzerinden..Ömer'in midesine giren o hazin ağrı ile koştu Defne'sinin yanına.Tüm suç onundu,Defne yavaşla demişti oysa ki dinlemeden,sorgulamadan bağırıp çağırmıştı ve yine onları bu hala getiren anahtar kelimeydi gurur..
Ömer yanına vardığında Defne'nin Defne hiçbir tepki vermiyordu..Ömer gözündeki damlalara hakim olamazken Defne'nin saçlarına kısa,kısa bir çok buse kandırıyordu;
"Özür dilerim sevgilim.Özür dilerim bitanem."
dediğinde sağlık görevlileri Defne'nin boynuna boyunluğu geçirmişti..Ömer de Defne'yi kucaklayıp sedyeye koydu..
***
05.43.56
Kalp atışları saatin her bir tıkının yerine geçerken bomboş hastane koridorundada ameliyathanenin önünde çökmüş oturuyordu..Kafasını kurcalayan binlerce konudaki milyonlarca soruyu bir kenara atmıştı..Defne'nin gözlerini açtığını görse yeter hatta artardı..Ameliyata gireli tam dört saat otuz yedi dakika olmuştu.Şimdiye kadar çıkması gerekirdi oysa ki.
Gerçeği anlatan cümlelerin cümlelerle,acı kelimelerin kelimelerle,buruk duyguların bulunduğu mısraların mısralarla bağdaştırılamadığı zamandı bu birkaç saat Ömer için.Bakmaya kıyamadığı Defne'si şimdi sinsi ölüm ile savaşıyordu..
Açılan kapının gıcırtısı ile ayağa fırladı Ömer..Karşısında gördüğü adamın yarısı beyazlamış itibarlı sakalları ona kendinden emin bir duruş katmıştı.Ömer tedirginleşerek adama baktı;
"Karım.O nasıl?"
dediğinde doktor yüzünü buruşturdu ve elini Ömer'in omzuna koydu,
"Bak evlat Defne gerçekten çok güçlü bir kadın..Ameliyatı atlattı.Fakat bir sorunumuz var."
dediğinde beynindeki hücrelerin her biri birbirine yapışmıştı sanki.Kaşlarını aşağı eğdi ve bu kötü şeyin ne olabileceğini düşündü saniyeler içinde;
"Ne gibi?"
diye sordu dayanamayarak.Doktor derin bir nefes aldı ve;
"Defne hanım başını beyninin riskli bir bölgesine çarpmış ve o bölge hasar görmüş.Defne hanım bir süre iki bacağını da kullanamayacak maalesef..Ama fizik tedaviler ile bunun üstesinden gelebilirsiniz..Ama öncelikle dinlenmesi lazım.Fizik tedavi süreci hem yorucu hem de moralin düşük olduğu bir dönem..Anlayacağınız bu yolda Defne hanıma destek size düşüyor."
Bölüm sonu
Nasıl buldunuz.Bol yorum bekliyorum.Bu kitap benim için biraz daha özel,farklı duygular ile yazdım o yüzden yorumlarınız benim için çok önemli :)
