Who am I really?

1

'Melody, dit is al de zoveelste keer dat we hier zitten!' Schreeuwde mijn moeder boos naar me. 'Ja mam.' Ik werd soms helemaal gek van haar. 'Het is ook nooit goed met jou hè? Als je belooft dat je het niet meer gaat doen, doe je het toch en kom je weer in de problemen!' Het is nu al de dertiende keer dat we bij het politie bureau zitten te wachten tot ik verhoort wordt. Omdat ik zogenaamt iets verkeert heb gedaan voor de zoveelste keer. Oke ik geef toe deze keer ging het wel heel ver, maar ik wouw zo graag die dure vet speciale tas. 'Mevrouw M. Lappen mag naar de verhoorkamer komen.' Klinkt er door het gebouw heen. Ugh ik haat mijn achternaam. 'Succes lieferd.' Zeggen mijn ouders tegelijkertijd. Ik snap haar soms niet, het ene moment is mijn moeder boos op me en op het andere moment doet ze weer poeslief. Ugh ik haat dat. 'Hallo mevrouw M. Lappen kom binnen.' Ik ga chagerijnig zitten. 'Zo daar zijn we weer. Waarom heb je de tas gestolen?'zegt de politie agent. 'Hij was mooi en ik kon hem zelf niet betalen.' 'Oke hier staat een zware boete op of je betaalt hem terug en dan is er niks gebeurt .' 'De 2de.' 'Oke heb je het geld bij je?' 'Nee.' 'Dan word het een boete.' Shit. 'Wat zijn de nummers van je ouders?' Ik gaf hem de nummers. 'Sorry maar ik bedoel de nummers van je echte ouders.' 'Ja dat zijn deze nummer!' 'Nee want dit zijn de nummers van je ouders.' 'Wat, ik heb helemaal geen biologische ouders!' 'Toch wel want ze wonen in Parijs' Wow wonen mijn ouders in Parijs, de beste fashion stad ter wereld. Ieeieieieieieieieie. Cool. 'Wacht eens even wilt u nou zeggen dat ik ben geadopteerd?' Ik ben helemaal verward. 'Ja! Kan je dan nu het nummer van je Biologische ouders geven?' Euhm...die heb ik niet.' 'Oh dan zoeken we het wel even op.' Ik ben altijd al enigs kind geweest, misschien heb ik wel een broertje of zusje. Nu heb alleen ik nog een appeltje te schillen met mijn ouders. Toen mijn moeder vroeg hoe het ging, snauwde ik terug dat ze dat niet hoeft te weten en zich moet bemoeien met der eigen zaken. 'Hoe durf je zo'n toon tegen mij aan te slaan jonge dame!' Schreeuwt mijn moeder terug. Ik negeer haar en loop rechtstreeks naar de uitgang, pak mijn fiets en rijd zo snel als ik kan naar huis. Weg van mijn klote ouders. Hoe durfen ze het zo lang geheim te houden. Ze zullen boeten! Ik weet nog niet wat ik ga doen, maar ze zullen er spijt van krijgen!

In media zie je Melody ze is natuurlijk niet zo modelachtig maar ja je begijpt wat ik bedoel. :)

Ik hoop dat jullie het eerste deel leuk vonden!

-Egyptefan137