Who am I really?

2

Mijn moeder komt de trap op lopen. 'Maaaaaam rot op.' 'Ik wil alleen even vragen wat er met je aan de hand is, je doet de hele dag al zo boos.' 'Dat weet je best!' 'Nee dat weet ik niet, anders vraag ik het toch niet.' 'Ik ben geadopteerd door jullie.' 'Euhm... Ja we wouden je het pas vertellen als je achtien was.' Ja hallo ik hoorde het te moeten weten toen ik al 10 was ofzo, en niet overmorgen.' Mijn moeder loopt de kamer uit, en daarna krijg ik een geweldig idee om ze terug te pakken.
De volgende morgen pakte ik mijn spullen in en ga door het raam naar buiten, anders zou mijn vader mij zowiezo horen. Ik loop naar school, maar daar was natuurlijk nog niemand om 5 uur s' ochtends duuh. Dus ga ik via een raam dat open staat naar binnen. Ik zoek naar het kantoor van de directrice, en leg daar een vervalste -het leek net een echte vindt ik zelf- brief dat ik ging verhuizen naar Parijs. Toen ging ik weer dezelfde weg terug. Ik vraag me af welke kant ik op moet. Gelukkig had ik een muntje bij me, kop was links en munt rechts. Munt rechts dus. Ik lppp richting het station, zal ik zwart rijden? Dan kan ik wel de trein naar Parijs nemen, maar er is ook de kans dat ik gepakt word. Ik beslis om toch maar zwart te gaan rijde. De trein naar parijs is op spoor 3 over 1 minuut. Waaat dan moet ik haasten. Ik ren zo snel mogelijk naar spoor 3 maar struikel net over het treetje van de trein en alles word zwart voor mijn ogen.