Αχ αυτά τα μάτια σου

Δεν θέλω να φύγω

Όσο παράλογο κι αν ακούγεται το μόνο που θέλω είναι να γυρίσω στο σπίτι μου με τον αδερφό μου και την μητέρα μου. Έχω συνηθίσει μαζί τους και τους αγαπάω πολύ!!Δεν μπορώ να τους αφήσω και να έρθω να μείνω εδώ. Τουλάχιστον πίστευα ότι θα ήταν καλό το αφεντικό αλλά σαν πρώτη εντύπωση μου έδωσε να καταλάβω ότι είναι σκληρός. Δεν γίνεται να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου εδώ και ειδικά με αυτόν!!! Ίσως βέβαια να μην είναι και τόσο σκληρός αντίθετα να είναι ευγενικός δεν τον έχω γνωρίσει για να το ξέρω..

"Λοιπόν;" ειπε ο κυριος Λεωνίδας

"Δεν μπορώ να αφήσω την οικογένεια μου σπίτι" είπα "Επίσης δεν ξέρω πως θα το πάρει η μητέρα μου " πρόσθεσα

"Θα το φροντίσω εγώ αυτό" είπε η κυρία Στέλλα

Για να το φροντίσει εκείνη, μάλλον θα πρέπει να φοβάμαι

"Εεεμμ" ήταν το μόνο που κατάφερα να πω

"Να θα την πάρω εδώ και τώρα τηλέφωνο!"
Είπε

"Καλύτερα να πάω από κει και να το συζητήσω μαζί της" είπα προσπαθώντας να αποφύγω το ότι θα της τηλεφωνούσε

"Εντάξει κόρη μου, όπως νομίζεις για μα διευκολύνω την κατάσταση το είπα"

"Ναι καταλαβαίνω αλλά καλύτερα να της το πω εγώ" της είπα

Μετά από μια ώρα περίπου γυρίσαμε σπίτι για να πω στην μητέρα μου πως έχει η κατάσταση.αν και μου είπε οτι θα τα καταφέρει με τον μικρό μου λέει ότι ίσως αν πήγαινα εκεί ότι ίσως να είναι καλύτερα για να μην με ζαλίζει ο μικρός. Δεν το περίμενα με τίποτα αυτό, το ότι δεν θέλει βοήθεια ; ή το ότι είπε ότι ο μικρός μπορεί να με επιβαρύνει. Όσο για το αφεντικό μου δεν τον είδαμε από την στιγμή που μου διευκρίνισε τους κανόνες, ένας Θεός ξέρει που πήγε!!Μα καλά όλη την μέρα κάθεται στο σπίτι;! Θα θελα να ξερα δεν βγαίνει καθόλου ;
Όλες τις σκέψεις μου τις διέκοψε το τηλέφωνο που χτυπούσε

"Παρακαλώ;" είπα

"Γεια σου αγάπη μου" Είπε η κυρία Στέλλα

"Γεια σας" είπα χαρούμενη

"Λοιπόν; " είπε

"Εντάξει θα μείνω στο σπίτι του ανιψιού σας" απάντησα αναστεναζοντας

"Ωραία θα έρθω να σε πάρω να πάμε στο σπίτι " είπε η κυρία Στέλλα

Τι από σήμερα ;

"Από σήμερα;" είπα με απορία

"Ναι χρυσό μου!!Όταν ετοιμαστεις χτύπησε μου την πόρτα να κατέβω" είπε

"Εντάξει" της είπα και έκλεισα το τηλέφωνο

Κατευθύνθηκα στην ντουλάπα για να επιλέξω τα ρούχα που θα πάρω μαζί μου. Τοποθέτησα τα πάντα πάνω στο κρεβάτι μου και άρχιζα να τοποθετώ τα ρούχα στην βαλίτσα.

" τζιν, κολάν, φόρεμα, φόρεμα;! Χμμ ισως μου χρειαστεί .."συνεχιζα να τοποθετώ τα ρούχα.Συνέχισα με παπούτσια και καλλυντικά...πάλι καλά που είχα και ένα μικρότερο βαλιτσάκι διότι δεν θα χωρούσαν.Κοίταξα για τελευταία φορά το δωμάτιο μου, θα μου λείψει η αλήθεια είναι!! Πήγα στην κουζίνα να αποχαιρετήσω την μαμά και τον αδερφό μου.

"Θα μου λείψετε" είπα και τους αγκάλιασα σφιχτά τόσο πολύ που δεν ήθελα να τους αφήσω

"Και σε μας" είπε ο μικρός

"Θα μας πέρνεις τηλέφωνο ή δεν θα σε αφήνουν;" συνέχισε

"Θα μας πέρνει γλυκέ μου" του είπε η μαμά μου

"Φυσικά και θα σας παίρνω" τους επιβεβαιωσα

Δεν άντεξα ξέσπασα σε κλάματα

"Μην κλαις αγάπη μου" είπε η μαμά μου και με αγκάλιασε πιο σφιχτά

"Αδερφούλα μην κλαις" μου είπε και ο Δημήτρης

"Ααα ξέχασα περίμενε λίγο" συνέχισε ο Δημήτρης και ύστερα εξαφανίστηκε από το οπτικό μας πεδίο. Ήρθε μετά από δύο λεπτά και κρατούσε κάτι στα χέρια του

"Αυτό θα το προσέχεις" μου είπε και μου έδωσε το αρκουδάκι του

"Θα κοιμάμαι μαζί του και θα σε σκέφτομαι" του είπα και πήρα το αρκουδάκι και το εχωσα στην τσάντα μου

"Αντίο" είπα κοφτά

Μα πως να πεις αντίο στην οικογένεια σου που ούτε και να ξέρεις πότε θα τους ξανα δεις..

Βγήκα από το σπίτι και κατευθύνθηκα στο σπίτι της κυρίας Στέλλας της χτύπησα το κουδούνι και όταν άνοιξα της είπα
"Είμαι έτοιμη"

Μου χαμογέλασε και πήγαμε προς το γκαράζ για να μπούμε στο αυτοκίνητο για να πάμε στο σπίτι
....

Όταν φτάσαμε βγήκα από το αυτοκίνητο, πήρα τις βαλίτσες μου και κατευθύνθηκα προς την εξώπορτα

"Άντε να δούμε" σκέφτηκα