Bir Masal Misali

-1-

"Ah,yavrum,ah!Çok severdi seni Sevgi."Onlara fark ettirmeden göz devirdim.Annemdi o benim,elbette çok sevecekti beni."Ah,evet.Hani annem ya?"dedim arkamdan ne söyleyeceklerini düşünmeden.
Herkesi güç bela gönderdikten sonra-ki biz bunu nazikçe kovmak da diyebiliriz.-Aliye Teyze'yle kaldık.Onun biraz daha  kalmasına izin vermiştim çünkü bana samimi gelen tek kadındı.En azından ağlayanlar içinde.
"Eh,yavrum,Arda'ya söyleyeyim de bir  şeyler getirsin mi?"Yorgun bir biçimde onaylamazcasına kafa salladım."Yok,hayır. Gerek yok.Zahmet etmesin."Kaşlarını çattı."Aaa,olur mu öyle şey?Dur,ben arayayımda getirsin bir şeyler."Aldığım nefesi geri verdim.Nasıl olsa beni dinlemeyecekti.Boşuna yorulmaya gerek yoktu.
Ben kendimi koltuğa atarken Arda'yı aradı.Ah,yorulmuştum.Hayattan ve o sahte ağlayan kadınlardan. Belki sahte ağlamayan  vardı.Fakat ben onların hepsini sahte olarak görüyordum.Aliye Teyze hariç.
Arda'yla konuşmasını bitirdikten sonra yanıma geldi Aliye Teyze.Oturmadan konuşmasına başladı."Yavrum,ben bir şu mutfaktaki çay bulaşıklarını halledeyim,sonra geleyim.Sen burada otur,istediğin bir şey olursa haber et."Ah,burada daha çok ben misafirmişik gibi."Yok,Aliye Teyzs ,lütfen.Ben hallederim.Lütfen yanıma otur,sende dinlen.Nemden çok sen yoruldun."Elini havada belli belirsiz salladı.Aman canım!Ne yorulması? Asıl sen daha  fazla yoruldun.Üzmek istemem ama bir insanı kaybetmek,en zor ev işlerinden daha çok yoruyor."deyip,gitti mutfağa.Haklıydı.Hem de sonuna kadar...
Koltukta daha rahat bir pozisyon olan yatma pozisyonunu aldım.Ah,annem sürekli bu koltukta televizyon izleyerek uyurdu.Tabi onun deyimiyle bu onun için 'göz dinlendirmesi'ydi.Keşke şimdi de bu sonsuz uyku göz dinlendirmesi olsaydı.Aslında derin düşünürsek öyleydi.Kıyamette her insan gibi o da uyanacaktı.
Bir süre daha böyle yattıktan sonra Aliye Teyze'bin telefonunun sesi etrafı sardı.İşi büyük ihtimal bitmiş olan Aliye Teyze bulunduğum odaya geldi.Ben de yerimde doğruldum.
"Alo?Efendim oğlum?"Evet,buradan arayanın Arda olduğunu anlamıştım."Ay deme!Bir şeyin var mı bari?--Tamam,tamam.Biz hallederiz.Haydi Allah'a emanet ol!"deyip kapattı.Bende kaşlarım çatık bir şekilde onu izliyordum.Telefonu kapatınca sordum."Ne olmuş?"Bana döndü."Kaza yapmış gelirken."Gözlerim kocaman olmuş bir şekilde devam ettim."Bir şeyi var mıymış?"Kafasını yukarı kaldırdı."Yokmuş ,Allah'a şükür.Zaten araba hafif çarpmış."Yüzüm iyice asıldı."Benim yüzümden.Yani keşke söylemeseydik." "Ayh!Kızım bak böyle şeyler bir daha dersen geliyor dayak ha!Biz senin aileniz.Biz simdi boşverelim.Ben hazırlayayım." "Yok,Aliye Teyze,gerçekten lütfen.Şey,ımm...Yani biraz sanırım yalnız kalmaya ihtiyacım var."Onaylarcasına kafa salladı."Tamam,yavrum anladım. Ben gideyim ama eğer olur da ihtiyacın olan bir şey olursa hiç çekinmeden ara.Tamam?"Gülümsemeye çalışarak "Tamam."dedim ve de kapıyı kapattım.
Selam!Kısa bir hikayeden sonra bu hikayeye başladım. Umarım beğenirsiniz.Olaylara damdan düşer gibi başlamış görünebilirim.Ama bu olayın olması gerekti.Yani asıl olay bu değil.Daha başkası. Ve işte başladık.İlk bölümü okudunuz.Beğenmeniz temennimle.Hoşçakalıııın!