A new famous adventure? | Gio & Melanie Fanfiction

Part 1 | anfa

Het is de dag! De dag dat ik eindelijk naar een pleeg gezin ga! Ik heb nooit gedacht dat ik dit zou durven,maar ik ga Me laten verassen! Ik ga eindelijk weg uit dit klote gebouw,voor altijd! Yeahhh. Kom maar op met die avonturen. Het is wel een rijk gezin heb ik gehoord! Dus eindelijk een nieuwe kamer,een iPhone. Omfg. Een iPhone! Ja,jullie kunnen Me nu echt uitlachen,een iPhone wauw,dat heeft zowat iedereen nu. Maar op dit moment hoor ik bij de weinig mensen die geen Iphone hebben. Zo een ding hebben is echt m'n allergrootste droom (oké naast Gio ontmoeten maar dat is een ander verhaal)! Ik neem voor de laatste keer een onaangenaam koude douch en kleed Me aan met m'n mooiste kleren. Ik heb maar 1 broek en 3 gangbare T-shirts om eerlijk te zijn. Dus doe ik die ene zwarte broek aan met een Grijs T-shirt en m'n neppe all-stars eronder. Ik heb best een grote koffer voor mijn ontiegelijk weinig spullen. Ik breng waarschijnlijk genoeg spullen mee (dus geen eten) om een dag te overleven in je eigen kamer,buiten telefoon ook. 1 T-shirt,wat ondergoed, toiletspullen en mijn oude mp-3 speler. Voilà, I'm ready for take of! Ik zeg helemaal niemand gedag of iets want iedereen haaaten me maat met haaaten bedoel ik echt haten! (NO shit Sherlock,ik bedoel houden van.. Maar boeit niet) Ik stap de taxi in we rijden richting het mini stationnetje van Heist-op-den berg (klein stadje in België). Daar neem ik de trein naar Rotterdam. Terwijl het landschap voorbij zoeft,denk ik weer aan Gio. Gio is m'n babe! Mn Main bish (ok hij Kent Me niet,maar ik hem goed genoeg!) De kleine oubollige trein ramt Rotterdam centraal in. Ramt echt letterlijk,want ik voel Me, geloof Me elke andere passagier of object die hier mee heeft gerezen voelt zich hetzelfde, een flesje prik in de handen van een kleuter van 5. Door elkaar geschud als hel. Ik trek mijn koffer met Me mee en schrik me een hoedje als ik de trein uit ben. Het is hier een bron van Chaos, zoveel mensen, holy moly. Ben ik dom of wat? Dit is Rotterdam!! Als ik de roltrap neem naar het gelijkvloers zie ik een heel grote menigte staan. Wat is er nu weer aan de hand? Denk ik en er ontsnapt een geeuw uit m'n mond. "Omfg,nee!,mo way! Ik bevries ter plekke. Gio,GIo vanni la tooy holy shutt omfgggg ik huil!!!! "Ik ga even deze jonge gedag zeggen die ik ken!" Roep ik naar de vrouw die Me begeleid. "Nee,jongedame! Wij moeten opzoek naar je pleeg gezin" zegt Ze bot. Neeeeeee neeeee. Ik zie Gio en kan niet naar hem toe kan het leven nog oneerlijker?! Dan zie ik een vrouw met een bordje: 'Chiara' staat er op. "Hallo" zegt Ze. Ik herken die stem! Neeeeeeeee omffggf Jaaaaaaa! Oh noway? De moeder van Gio staat voor mijn gezicht met een bordje met mijn naam op!

Heyhoy hier is her eerste deel! Nog een beetje fraai maar ik beloof Julie het wordt leuker dus snel verder lezen XX F