Lost parents of Jaxissa Black

*008*

*•*

*de volgende dag

Ik wordt wakker met een koude plons water over me heen. Ik gil het uit. Dan zie ik al snel de veroorzakers; Fred Weasley en George Weasley.

'Jongens! Hoe zijn jullie hier binnen gekomen?!' Roep ik.

'Oeps' zegt Angelina. Ik geef haar een vernietigende blik.

Iedereen weet dat Angelina op Fred is, alleen zij zelf nog niet. Toch doet ze nu alles wat Fred haar maar opdraagt.

Ik kijk op de klok.

'Het is zes uur!!!!' Roep ik.

'Weten we, maar wij gaan daarom nu weer slapen' zegt Fred.

'Gorgie!' Roep ik wanneer ze weg willen gaan. Hij draait zich om en dat is voor mij het moment om op te staan.

Ik ren naar hem toe en spring. Hij vangt me in een reflex op en het lukt hem om zijn evenwicht te houden.

'Ik wil ook slapen' zucht ik aanstellerig.

'Ik draag u wel, prinsesje' zegt hij in mijn oor kriebels verspreiden zich rond mijn lichaam, maar het zijn fijne kriebels.

Hij houd me nog steviger vast en Fred draait zich om. Hij zucht hard en rolt met zijn ogen. Ik en George lachen tegelijk en met z'n allen lopen we naar de kamer van Fred en George.

Bibberend van de kou ga ik bij George in bed liggen en hij komt dicht naast me liggen.

Merlin wat voelt dit vertrouwt!!!

'Bliep, Bliep'

Voor ik het weet gaat de wekker weer af. Ik heb nog even lekker geslapen en rek me uit. In mijn ooghoek zie ik dat George hetzelfde doet. Ik glimlach naar hem en geef hem een kusje op zijn wang.

'Ik hou van je' fluistert hij in mijn oor.

'Ik ook van jou' antwoord ik.

'Oke klaar met klef doen, kom' zegt Fred en voor we het weten springt hij al op ons bed. Vermoeid zucht ik. Ik zie Leo vanaf zijn bed grijnzen. Ik rol met mijn ogen, doelend op Fred en hij schiet in de lach.

Snel kleden we ons om en lopen naar de Great Hall. Daar worden de roosters uitgedeeld.

We hebben vandaag eerst een blokuur Verweer tegen de Zwarte Kunsten en daarna een blokuur Potions en daarna nog een blokuur Verzorging van Fabeldieren...
Teveel dus.

'Lukt het?' vroeg ik aan Joshua en Ilya toen ze binnen kwamen lopen. Joshua knikte bedenkelijk maar Ilya schudde meteen haar hoofd.

'Dit kasteel is een doolhof!' zuchtte ze. Een grijns betrad mijn gezicht.

'Wat hebben jullie zometeen?' vroeg ik de twee.

'Kruidenkunde' zuchtte Joshua.

'O dat is makkelijk, het kasteel uit lopen en dan het pad volgen naar de kassen' zei Fred.

'Ja, als je het kasteel uitkomt is het makkelijk' zei Ilya.

'Ik loop wel mee' grinnikte ik.

'Maar dan ben je te laat' zei Ilya geschrokken. Ik haalde mijn schouders op.

'Zijn ze wel van mij gewend' zei ik en ik gaf ze een knipoog. Ze moesten lachen en ik ook.

Na het ontbijt liep ik snel met Joshua en Ilya mee het kasteel uit.

'Dankje Jack! We kunnen het wel alleen vanaf hier' zei Ilya toen we buiten stonden en ze gaf me een knuffel.

'No Problemo' lachte ik en ze liepen, na nog even geglimlacht te hebben, weg.

Ik rende de trap op, maar tevergeefs. De bel was al gegaan. Toch vond ik dat ik het niet kon maken om mijn eerste les te missen dus ik liep snel door. Hopelijk is die nieuwe professor Lupin een beetje oke.

'Sorry!' Riep ik terwijl ik de deur open deed. Wat ik in het lokaal aantrof was vreemd. Aan de linkerkant stonden alle medeleerlingen terwijl Leo twee stappen naar voren had gedaan. Rechts deed die nieuwe professor net een rammelende kast open.

Mijn vader stapte eruit.

Ik gilde het uit.

'Wat doet hij hier?!' riep ik. Mijn benen deden niks meer en mijn vader kwam naar me toe gelopen met een vreemde grijns op zijn gezicht.

Op dat moment werd ik naar achter getrokken en veranderde mijn vader in een kreeft.

Verbaasd stond ik er naar te kijken en ik draaide me om.

De nieuwe professor stond me bedenkelijk aan te kijken.

'Ga maar door. Vergeet niet, het is riddikulus. Vorm een rij en zo is iedereen een keer aan de beurt' riep hij en de rest deed braaf wat hij zei. Ik zag George naar mij staren en wou naar hem toe lopen, maar ik werd teruggetrokken door de nieuwe professor.

'Kom maar even mee' zei hij en hij liep weg. Angstig volgde ik hem. Nu ik beter keek kwam hij me wel bekent voor.

We liepen naar de hoek van het lokaal en hij ging zitten. Hij gebaarde dat ik ook moest gaan zitten en nerveus deed ik dat.

'Niks om bang voor te zijn hoor' zei hij glimlachend en dat stelde me wel een beetje gerust.

'Jij bent vast Jaxissa Black?' vroeg hij en ik knikte.

'Remus Lupin, ik heb je als het goed is al ontmoet in de trein' zei hij.

Dit was de professor die mij chocola gaf.

'O ja' zeg ik zogenaamd verbaasd.

'Waarom was je te laat?' vroeg hij beleefd.

Ik probeerde hem te peilen. Strafwerk of geen? Ik vertel maar gewoon de waarheid.

'Twee eerstejaars wisten de weg niet, dus ik heb ze geholpen door ze naar hun lokaal te brengen. Ilya Johnson en Joshua Grendse' zeg ik.

'Oke is goed. Aardig van je' zegt hij. Hij heeft een glimlach op zijn gezicht. Volgens mij denkt hij ergens aan, maar wat?

'Je kunt gaan. Het wezen dat in de kast zat is een boeman. Niet je vader' zegt hij geruststellend.

Ik stond op en sloot me aan achter in de rij, om vervolgens niet meer aan de beurt te komen.

*•*