ACIMASIZ

YANLIZ

Multimedya = simge
İlk kitabımdır 😘😘

Gözlerimi açtiğimda her yer karanlıktı . Ayağımda inanılmaz derecede bir ağrı, kolumda kalın zincir ve ağzımda ise bir kumaş parçası vardı. En son neler olduğunu hatırlamaya calıştım en son... En son odamda uyuyordum. Annem ve babam bir holding işletiyorlar.iş yemegi icin gittmislerdi.evde yanlız kalmıstım . Tabiki kucuk kız kardesimle ilgilenmemde gerekmisti yanlız basına uyuyamıyordu .onun odasına gideceğim sırada ah... Başım hatırlayamıyorum. Acaba kız kardesime bir sey mi olmuştu.

Bu derin düsuncelerden kurtulmama kapının acılma sesi yardımcı olmuştu. Bir adam iceri girdi ve isiği actı ve gitti . Ardından başka bir adam girdi. Keskin koyu kahve gözleri ve kahverengi saçları ile beni süzüyordu. Yuzune alaylı blr gulumseme takındı. Bana dogru yaklastıkca ben geri gitmeye calısıyorudum ama arkamdaki duvar buna engel oluyordu. Yanıma geldi ve zinciri çozdu agzımdaki bez parcasını cekti. Ayagı kaldırdı veya kadıramadı cunku ayagım o kadar cok agrıyordu ki yere düsecegim sırada beni belimden kavradı ve kucagına aldı ve yatağa yatırdı. Korkuyordum suan. Kapı acılınca bir adam ve elini tutan elinde pony (oyuncak at ismi)'siyle gozlerini ovusturuyodu. Hemen beni gorunce bana dogru kostu ve ustume atladı. Ona sarıldıgım sırada bi cıft keskin kahverengi goz bana dik bir sekilde baktıgını fark ettim . Korkmuştum.

"Ben niye burdayım?" diye sordum. Sesim kısık cıkmıştı.bu sefer ekleyerek
"Sana diyorum,hey" bana o kadar kotu bakıyorduki yerin dibine girmek istedim bir an.

Kardesimi getiren adam zorda olsa kardesimi alıp gitti . Beklemedigim bir sey olmuştu. Bana 'artık yanlızsın annen ve baban öldü ' demişti. Ne diyeceğimi bilemedim .sanki o an başımdan aşağı kaynar sular dökülmüstü. Fark etmemistim ama elime dusen sularla agladıgımı anladım.
"N-nasıl n-he diyosun sen!! " sesim o kadar kotu cıkmıstıki hayattaki beni tek onemseyen insanlar gitmişti . Arkasında 3 yasında kucuk bir kız cocugu ve 19 yaslarında genc ve yapayanlız kalan biz kiz bırakmıslardı.
"Annen ve baban icin uzgunum , yapabilecegimiz bir sey yok aileni pek sevdigim soylenemez ama sen bundan sonra benimle kalıcaksın ve o kucuk kız cocugu odan burası kucuk kızın odasıda yan tarafta" dedi sesi cok sert cıkmıstı.
"Bu arada sakın kaçmaya calışma hayatında yaptıgın en buyuk hata olur" deyip kapıya yoneldi.
"Adın ne ve annem ve babam nasıl öldu biz niye burdayız " ağlamaklı sesimle o sadece isim sorusuna cevap vermisti.
"Deniz SOYLU ve fazla merak iyi değildir bilir misin? "
"Lutfen annem ve babama ne oldugunu anlat -hıckırık - ben onlarsız ya-hıckırık-pamam "

"Simge sana cevap vermek zorunda degilim ve evet onlarsız yapabilrsin . Cunku bundan sonra burda benimle kalıcaksın ."sesi cok sert cıkmıstı ama bir dakika adımı... Adımı nerden biliyordu, hayattaki tek deger verdigim insanlar nasıl ölmustu...annem...babam ben bunları düsunurken deniz coktan cıkmıstı

bende ic ceke ceke aglamaya devam ettim cok agladıgım icin gozlerim kızarmaktan sismisti. Son anda aklıma gelen seyle yeirmden zıpladım kardesime ne yapıyorlar... Hemen odadan cıktım ve yan odaya girdim kardesim denizin kucagından uyuyordu . Sasırmıstım bensiz hic uyuyamazdıki o .
"Gözlerine ne oldu!?!?!" biraz bagırmıstı . Kız kardesim yerinden biraz kıpırdasada uyanmamıstı .
"Sana diyorum ne oldu gözlerine neden morardılar !"
"Annem...babam obalra ne oldu lutfen soyle en azından mezarlarına gitmek istiyorum" sesim cok kotu cıkmıstı . Ben bile inanamamıstım.
"Annen ve babana ne oldugunu yarın anlatıcam simdi git ve uyu !" nasıl benden uyumamı bekler annem ve babamdan bahsediyoruz onlar ölmus ve bana git uyu diyor . Sinirden kapıyı hızla carpıp cıktım ve bana verdigi odaya girdim yataga cenin pozisyonu alarak yatıp aglamaya basladım sonrası ise karanlıktı...