Real love.

5.

- Mitchie -

Ik sta in mijn kamer.
Ik pak mijn spullen uit.
Er wordt op de deur geklopt. 'Ja?' Zeg ik.
Opeens stapt er een jongen met zwart krullend haar de kamer in. Max. Mijn ex vriendje.
'Max?!' Meteen laat ik een shirt uit mijn handen vallen.
'Mitchie?' Hij kijkt net zo verbaasd als ik.
'Wat doe je hier?' Vraag ik.
'Wat doe jij hier?'
'Nou, ik woon hier nu. En ik ga hier naar school.'
'Ik ook. Wacht. Zit jij op het internaat?'
'Sinds een dag, ja. Zit jij op het internaat? Je was toch verhuisd?' Vraag ik.
'Ja, naar het internaat. Maar eh, is Chloë hier?' Vraagt hij.
'Nee.' Ik gooi wat spullen in een la.
'Heb je een ander?' Hij gaat op mijn bed zitten.
'Wat is dat nou weer voor een vraag?' Zeg ik geïrriteerd.
'Gewoon.' Hij kijkt naar de verhuisdozen.
'Nee. Sinds een dag niet,' zeg ik. 'En jij?'
'Ik ook niet. Dus we zijn beiden single?' Vraagt hij.
'Ja.' Ik leg wat stof rollen in de kast.
Ik draai me om. Daar staat Max. Wat is hij knap.

'Je bent nog steeds even mooi,' hij lacht naar me.
'Dankjewel,' bloos ik. Ik wil het niet. Ik wil bij Justin zijn. Maar ook voel ik nog wat voor Max. Toen hij verhuisde, gingen we uit elkaar als vrienden. Toen ik met Justin vekering had dacht ik dat ik niks meer voor Max voel. Maar nu ik Max zie vind ik hem toch weer wel leuk.

Opeens staan we daar, midden in de kamer te zoenen. Totdat er op de deur geklopt wordt.
'Stoor ik?' Een lachend meisje met blond golvend haar en een roze jurkje stapt de kamer binnen.
'Nee hoor. Jij moet Chloë zijn?' Vraag ik.
Het meisje knikt. 'Leuk dat je hier nu woont!' Zegt ze enthousiast. 'Je hebt Max ook al leren kennen, zie ik?'
'We kenden elkaar al,' zegt Max.
Chloë lijkt het niet te horen. Ze gaat op mijn bed zitten. 'Leuke kamer.'
'Ik heb hem nog niet helemaal goed ingericht,' vertel ik.
'Volgende week krijgen we nog een huisgenoot,' verteld ze.
'Nice. Oh ja, Chloë? Ik moet je wat laten zien,' Max loopt de kamer uit. Chloë loopt achter hem aan.

Ik lach, en ga op bed zitten. Misschien is Max toch wel mijn droom vriendje. Ookal zagen we elkaar twee jaar niet. Ik vind hem nog steeds leuk.
Ik richt de kamer verder in. Tegen de tijd dat het zes uur is loop ik naar beneden. Daar zitten Max, Chloë, Nina, Joyce en Bart aan de tafel.
'Ha, jij bent Mitchie!' Zegt Nina. Ze staat op en omhelst me. Iedereen volgt haar voorbeeld, en iedereen stelt zich voor.
'Eet je mee? We eten spaghetti,' zegt Joyce.
Ik schuif aan. We praten gezellig en eten.
Het zijn al echte vrienden. Ze zijn zo aardig.