Ο δωσμένος όρκος

Κεφάλαιο πρώτο

Ήταν καλοκαίρι και στο μικρό λιμάνι του Αγίου Ευστρατίου μπορούσες να συναντήσεις κάθε είδους άνθρωπο.Από γέρους και μεσήλικες μέχρι νέους,νέες και μικρά παιδιά.Το καφενείο του χωριού,του κυρ-Μελέτη,έσφυζε από ζωή που έδινε ο κόσμος με τις φωνές,τα τραγούδια του και τις παραγγελιές του.Εκείνος και ο γιος του έτρεχαν να σερβίρουν τους καφέδες και τα μεζεδάκια και άλλες φορές το κόκκινο γλυκό κρασί μέσα σε μικρά ποτηράκια,έτσι ώστε όλοι να μείνουν ευχαριστημένοι.

Η πόρτα του καφενέ άνοιξε σιγά σιγά και μπήκε ο Αργύρης Άμπελος παίζοντας το κομπολόι του στα χέρια του.Το βλέμμα του ήταν χαρούμενο και κανένας δεν μπορούσε να μη γυρίσει να τον κοιτάξει καθώς έδινε χαιρετίσματα σε όλους.Ο κυρ-Μελέτης αποφάσισε να αφήσει για λίγο το σερβίρισμα μιας και είχε τελειώσει επιτέλους με αυτό και να πάει να υποδεχτεί τον φίλο του.Ο Αργύρης τον αγκάλιασε και κάθισαν στο τραπέζι δίπλα στο παράθυρο.

"Καλώς τον μου!Τι κάνεις μπρε Αργύρη,τι γίνεσαι;Τι κάμει η φαμίλια σου;" τον ρώτησε ευθύς μόλις τον είδε ο Μελέτης.

"Η Παγώνα σου στέλνει χαιρετίσματα,Μελέτη.Καλά είμαστε,και γιατί όχι,αφού έρχεται το καμάρι μας,ο Διαμαντής,από την Αθήνα;"

"Πες το μου βρε να χαρώ!Γυρίζει ο λεβέντης μας;Τέλειωσε τη θητεία του στο στρατό;"

"Όχι,αλλά πήρε άδεια,τη πέμπτη κατά σειρά και έρχεται για να μας δει.Μη κακό να γένει σαν τις άλλες φορές που πήγαινε με φίλους του φανταράκια στα καφέ-αμάν."

"Μπράβο,Αργύρη μου,χαίρομαι που θα τον ξαναδούμε.Αλήθεια,πώς είναι τα άλλα σου παιδιά;Άκουσα πως παντρεύεις τον Περίανδρο και ότι θα αρραβωνιάσεις την Ελένη σου!"

"Φίλε μου,τα παιδιά μου πρέπει να ζήσουν ευτυχισμένα και αυτό πρέπει να γίνει από νωρίς.Θα είναι καλό να παντρευτούν,έστω και με προξενιό.Θα αποκτήσουν παιδιά.Εγώ θα το φροντίσω αυτό.Έχω ήδη στο νου μου κάποια παλικάρια και μερικές κοπέλες για τα παιδιά.Θα γνωριστούν και όποιος συμφωνήσει με το ταίρι του θα ζήσει καλά για όλη τη ζωή του."

"Μα δεν νομίζεις ότι είναι σωστό να βρουν από μόνα τους το ταίρι τους;"

"Εγώ δεν κοιτώ τέτοια πράγματα.Αυτά είναι προκαταλήψεις ότι δεν θα ζήσουν χαρούμενοι.Με την Παγώνα παντρευτήκαμε από προξενιό και δεν το μετανιώσαμε ούτε στιγμή" είπε χαμογελώντας στη σκέψη του ο Αργύρης.

Αφού ο Μελέτης δεν μίλησε,ο Αργύρης κοίταξε έξω και είδε με χαρά ότι ένα πλοίο πλησίαζε στο λιμάνι.Η ματιά του εκείνη τη στιγμή μαρτυρούσε κάθε συναίσθημα που τον κατέκλυζε.Ο Θεός τον είχε ανταμείψει για τους κόπους του και του είχε στείλει δύο δίδυμα,ένα αγόρι και ένα κορίτσι,πριν 19 χρόνια.

Μόλις το καράβι έδεσε στο κάβο του λιμανιού,εκείνος βγήκε τρέχοντας από το καφενείο για να υποδεχτεί το γιο του.Δεν ήξερε όμως τι θα ακολουθούσε! ...