'Louise.
Bago ako umuwi, dumaan akong Grocery Store. Bumili ako ng Chocolates, haha. Trip ko lang.
Nag-taxi nalang ako, nakarating naman din agad ako sa bahay.
Nag diretso hanggang sa Kwarto ko, mga 7pm na rin nun. Nagtagal kasi ako sa Store e.
Mahal ko na ba talaga siya?
Nagseselos na ko.
Nagaalala. MAHAL na ba tawag dun?
Sa kalagitnaan ng pag-iisip ko. Parang may kumakanta.
Lumabas ako ng Veranda para tignan.
Si.....
Daniel.
Daniel.
Di ko na binalikan si Vangie dun, bahala na siya sa buhay niya. Kinuha ko yung Gitara ko, tapat lang naman ng Bahay namin yung kila Louise e.
Mga 7pm na siya nakauwi, parang balik bayan sa dami ng Chocolate.
Kaya ako may gitara, kasi balak kong haranahin siya. Uso pa naman yun diba?
Ewan ko ah, pero sa kanya ko lang nagawa lahat ng toh.
Tumutugtog na ko, sumilip naman siya sa Veranda niya, nginitian ko siya. Wa-epek e. Nagsalubong ang kilay.
Uso pba ang Harana?
Marahil ikaw ay nagtataka.
Sino ba tong mukhang gago,
nagkandarapa sa pagkanta.
At nasisintunado sa kaba.
Yung totoo? Kinakabahan ako, oo kinakabahan ako.
Pero nung nakita kong ngumiti siya, wala. Nagkaron ako ng lakas ng loob kumanta.
Meron pang dalang mga Rosas,
Suot nama'y maong na kupas.
At naryan pa, ang Barkada.
Nakaporma't nakabarong.
Sa awiting daig pa,
Ang Minus 1 at sing-along.
Nilabas ko yung Yellow Roses na dala ko.
Umalis siya, pero patuloy parin ako sa pagtugtog.
Puno ang langit ng Bituin
At kay lamig pa ng Hangin.
Sayong tingin ako'y nababaliw, Giliw.
At sa Awitin kong ito.
Sana'y maibigan mo, ibubuhos ko ang buhong puso ko.
Sa isang munting Harana.
Para sayo.
Tuloy pa rin, bumukas yung Pinto nila.
Nakita ko siya palapit sakin. Pero hanggang Gate lang siya, nasa gitna ako ng Kalsada e.
Hindi ba't parang isang Sine.
Isang pelikulang Romantiko.
Diba't ikaw ang Bidang artista.
At ako ang 'yong Leading Man.
