True Colors Reveals itself

Friends?

Lumabas ako ng classroom at pumunta sa canteen. Gutom ako so don't judge me. Nang makarating ako sa canteen kinuha ko yung chits ko and yes, hindi ka makakabili ng pagkain kung wala kang chit. Ano yung chit? Yun yung ipapalit mo sa pera mo para makabili ka ng food.

Bumili ako ng tubig at donut, umupo ako at inilapag ko ang pagkain ko sa lamesa. Nagdasal muna ako bago lumapang. Pagkatapos kong magdasal ay biglang may tumabi sa'kin na babae.

"Ang aga mo namang kumain. Hindi ka pa ba nag aalmusal?" Kumain lang ako at hindi siya pinansin.

"What a silly question. Kaya ka nga kumakain diba?" Tumango ako at nakikita ko sa gilid ko ngumiti siya.

"Anong section mo?" Tinignan ko siya sa mata. Nagulat naman siya. Bakit ba sa twuing may titignan ako, nagugulat sila. Mukha ba akong multo?

"Bakit parang gulat na gulat ka." Nakatitig lang siya sa mga mata ko kaya umiwas ako ng tingin sakanya.

"Nga-ngayon lang kasi ako nakakita ng green na mata." Ibinaba ko ang donut ko at tinignan siya. Oo, green yung kulay ng pupils ko. Nagmana ako sa tatay kong german.

"Hindi ka ba nakakapanood ng movies? May mga green ang kulay ng mga mata nila doon." Nabiya naman siya. Kaya tinuloy ko ang pagkain ko.

"Ano na lang grade and section mo?" Tanong niya sa'kin.

"My name is Stacey." Yun lqmang ang sinabi ko.

"Ang layo namang ng sagot mo sa tanong ko." Ngumiti ako sakanya.

"Aanuhin mo ang grade and section ko kung hindi mo man lang kilala kung sino kinakausap mo?" Uminom ako ng tubig at tumayo.

"Ay, oo nga pala. My name's claire. Nice meeting you!" Tinanguan ko siya at kinuha ang kalat ko. No littering kasi. Bago ako umalis.

"7- joy" sambit ko dito at naglakad palayo.

"Stacey!" Lumingon ako sakanya.

"Kaklase pala kita!" Ang saya-saya naman niya. First time lang magka kaklase? Hay nako.

Tumango na lang ako at pumunta ng library.

Oo nga pala si Jenna. Nakalimutan ko kung nasaan na yun. Pagkagising ko kasi wala na siya sa tabi ko e. Baka pumunta sa vending machine. Matakaw yun e. Umiba ako ng daan kaya ng dumaan na ako sa iilang corridors may nakabangga ako.

"Pwede ba!? Tumingin tingin ka naman sa dinadaanan mo oh! Wala ka bang mata para makita yang daan!? Ang lawak ng daan oh! Ako pa bubungguin mo!" Napatingin naman sa'min yung mga estudyante. Nakakailang kapag pinagtitinginan ka kaya yumuko ako naglakad muli pero hinigit niya yun kamay ko at sinampal ako.
"Kinakausap kita! Huwag mo akong talikuran!" Ngumiti ako sakanya.

"Alam mo bang ang daming nakatingin sa'tin?" Tinaasan niya ako ng kilay.

"Oo naman! Ano sa tingin mo mang mang ako!?" Kasiga siga mo.

"Oo, dahil ni hindi mo man lang alam kung ano ang patakaran dito. Bawal kayang mag ingay sa corridors! Pumunta ka ng palengke dun ka pumutak. Wala akong oras sa pagsisigaw mo dahil hindi mabubura ng sorry mo o ng sorry ko ang pagkakabunggo natin." Tinalikuran ko siya pero nagsalita na naman.

"At sa tingin mo naman edukada ka!?" Sigaw nito. Kakairita sa eardrums. -_-

"Kung i'cocompare ko sa'yo ang sarili ko? Oo." Nagsimula na akong maglakad. Naiwan siya nakanganga doon.
Bago ako makaalis. Narinig kong tinawag yung nanampal sa'kin.

"Ano ka ba harley! Kahit kailan talaga napakawar freak mo. Tara na, baka malate pa tayo."
==========================

Time na pala niyan? Makabalik na nga sa classroom. Bahala na si jenna.

Pagkapasok ko sa classroom lahat sila nakatayo. Yung adviser naman namin nakatayo sa harapan.

"Why are you late?" Nakatingin ito sa'kin. Unang tingin mo palang dito ay napakastrikto na.

"I was looking for my friend. She got lost in the campus."seriously stace? Now who's your friend who just got lost in this campus?

" who's this friend of yours, miss?" She doesn't know my name! Should I tell her? No? So that I could just, you know find my look a like stranger then let her replace my section. Bah! Okay, that doesn't even make any sense.

"Stacey Danna Lazaro." My name's unique I can feel the love. Woot woot!

"Ms. Lazaro." Whenever she pronounce my name it's like this.  "Lasaro" imagine? The 'z' in my Lazaro just became an S? Now my surname is Lasaro now, huh? Oh well atleast I wouldn't look or even raise my hand if she says "lasaro" bc I'm Lazaro.  Get it? Okay that's just lame.

Pumasok naman si..

Claire.

"Ako po! Nawawala po kasi ako sa campus kaya nung nakita ko po siya nagpatulong po ako. Kaso nauna nga lang po siya sa paglalakad. Hehe" tumango naman yung adviser namin.

"Since late kayo. Lead the prayer Ms. Lazaro."
Tumayo naman ako at nagdasal na kami.

"You may now take your seat." Umupo naman kaming lahat. Nakita kong may kinakausap si jenna sa harapan ng upuan niya.

"Stace! Saan ka ba nagpupunta? Balita ko may nakaaway ka daw? Dalawa agad!" Tumango naman ako.

"Kahit kailan talaga. Nakikita mo ba yung katabi ni pogi? Siya yung inaway mo daw! At nakikita mo ba yung andun sa row 1 yung nasa gitna na nakapony tail? Binunggo mo daw. Bakit ang dami mo agad nakaaway in just one day? Breaking news, stace! You just broke the campus record for having an arch enemies in the first day of school and take note it was in the morning! Congratulations bc they'll hate me just by seeing me talking to you. I can't believe it!"  Nakaaway ko kaya sila dahil hinahanap kita.

"If you've only know my reason. You'd understand."

"Reasons? I don't need your reason! My reputation will end just by talking to you. So puh -lease don't talk to me.. just yet. Is that clear?" Tumingin ako sa kaliwa ko at nakita ko si claire, nakangiti sa'kin. Un consciously I smiled back.

"Friends?" Bulong niya. Tumango naman ako.
She wrote somthing in her notebook, tinaas niya yun upang makita ko.
"You're awesome! Don't stress yourself. Okay?" Napangiti naman ako sa sinulat niya kaya napatango ako.

Well atleast I gained another friend?