Aşk Üçgeni

1-Geçmişim...

Canlarımmm Ponçiklerimm ben geldim yeni hikayem ile karşınızdayımm.Bari bunu beğenin çookk uğraştım emin olabilirsiniz bence beğeniceksiniz çünküü içinde her çeşit duygu varr.Uzun bir ara oldu burayı gerçekten çookk özledim yalnız karakterler çookk güzell.Bakalım nasıl bulacaksınız .Hatta bu bölümü bayaa uzun tutmaya çalıştım emeklerimin karşılığını verirseniz o kadar mutlu olurumkii.Sizi çokk seviyorumm.Resim Berkayy ❤❤

Gözlerimden tülbenti çıkardıklarında etrafıma bakınmaya başladım.Gözlerim ağırdığı için tam göremiyor ama azcıkta olsa seçebiliyordum.Şuan olduğum yer karanlık ve rutubet kokan sanki bodrumda değilde kutuplar kadar soğuk olan bir yerdeydim vede en güzel günümde mezuniyetimde bu şerefsizliği yaptılar!!

Tiz bir erkek kahkahası duyduğumda sesin geldiği yöne kafamı çevirdiğimde tam seçemesemde benim yaşlarımda bir erkek gördüm.Siyahlara bürünmüştü ama gözleri deniz mavisi olduğu için bütün siyahlıkları yok etmiş gibi duruyordu.Ah!!Bunları düşünmenin sırası değil nede olsa şuan bilmediğim bir yerde tutsak tutuluyorum

''Onuda getirin''diye bağırdığında ayak sesleri duymaya başladım ama sadece benim ve o çocuğun olduğunu düşünüyordum.Beni kim kaçırdıysa elbette cezasını çekerdi yani polisler ne işe yarıyor öyle değil mi?

Karanlığın arasında 2 kişiyi görebiliyordum.Biraz daha yaklaştıklarında yanındaki çocuğun aynı benim gibi elleri paslı tellerle bağlanmış bir şekilde yaka paça getiriyorlardı.Getirilen çocuğun yanında duran yapılı adam benim ürkmemi sağladı.Gerçekten birazcık daha karanlık olsaydı onu dağ bile zannedebilirdim

Çocuğu benim birazcık gerime fırlattıklarında gözlerimi çocuğa çevirdim.Düzensiz nefesler aldığı her halinden belliydi.Yüzünün her tarafında boncuk boncuk terler oluşmuştu.Ona baktığımda sanki kurtarıcım olan annemden sonra en sevdiğim kişi Berkay'ı anımsatıyordu...

O sert mizaçlı adamlar yine geldiğinde birazcık çekindim ama onlar benim yanımdan geçip o adını bilmediğim çocuğun yanına gittiler onuda aynı benim gibi yaka paça hor kullanarak gözlerindeki tülbenti çıkardılar Berkay? Nasıl yani o şuan burda mı?

''Berkay!''diye bağırdığımda kafasını ağır ağır bana çevirdi ve yüzüne buruk bir tebessüm yerleştirdi.O anda içimdeki her şey bir anda koptu gibi hissettim onu o kadar özlemişim ki...

Aslında bugün görmüştüm onu ne kadar garip değil mi?

Dizlerimi yere sürte sürte ona yaklaştım

Yanına ulaştığımda kafamı omzunun kenarına yerleştirip sessizce göz yaşlarımı akıttım.Süzülen her damla onun omzuna ulaşıp ıslatıyordu ama ben onu aldırmadan sessiz bir şekilde ağlamaya devam ettim''Şşşt ağlama Yağmurr lütfen beni üzme.Bak ben senin yanındayım''diye teselli edercesine söylediğinde ağzımdan bir hıçkırık çıkı verdi.Kafamı kaldırıp ona baktığımda gözleri hüzünlüydü.Sanki bana bir şey söylemek istiyor gibiydi.Bir dakika burada Berkay'ın ne işi var!!''Yağmur sana söylemeliydim.Aslında babanın seni terk etmediğini...Benim gerçekte kim olduğumu.Özür dilerim yapmak zorundaydım sırf senin iyiliğin için...''dediğinde gözlerim irice açılmıştı.Ne diyor bu yaa babam beni taa 12 sene önce terk etti geriye ise bana koklamam için bıraktığı hırkası kaldı.Daha adını bile hatırlamıyorum nasıl beni terk etmedi ki?...

12 Sene Önce

Yastığıma ellerimle vurup sinirlenmeye başladım.Bu sesler ne yaa.Ben burada uyumuşum uyandırıyorlar.Yoksa... Yoksa hırsızmı!!Gözlerimi hızlı bir şekilde açtım etrafıma bakınıp yatağımdan doğruldum ayaklarım yere yetişmeyince yataktan yavaş bir şekilde yere atladım