İsimsiz Hikaye

İlk Farkındalık

Nerden nasıl başlanır bilmiyorum. Doluyum. Hemde çok. Sen dahil kimsem yok. Sen yoksun. Sana birşeyleri anlatmak -anlatmaya çalışmak- zor olan. Kırıldım. Üzüldüm. Yıprandım. Çok fazla yıprandım. Hiç böyle hayal etmemiştim. Ne çok hafife almışım. Ne kadar kolay gelmiş gözüme. Başa çıkabilirim sandım. Başa çıkmaya zorladım. En ucundan en dibine kadar zorladım. Saç diplerimden ayak tırnaklarıma sızlattı acısı çırpınışımın.

Nefesim kesildi. Göğüs kafesimi zorladığına yemin edebilirim akciğerlerimin. Bilip.. Her şeyi bilip susmakmış en zor olan. Yutmakmış bildiklerini seni zorlayan.

Çıkış yolu ararcasına deli gibi izlemek etrafı. Gökyüzünün altında tutsak olmak. Ne yapacağımı bilmeden savruluyorum. Geçen günler ziyan.

Kendime not;

Vakit yok. Diğer yolu seçseydin ne olacaktı diye düşünüp kafayı yemeye vakit yok. Oldu. Memnun değilsin. Çıkış yolu ara. Bul. Arkana bakma. Kaç. Unut hayal kırıklıklarını. Çıkmasın yoluna kanatmasın kalbini. Bırak kalbini. Değmedi. Sevmedi sen gibi. Bas ayaklarının üstüne. Dik dur. Bu senin ikinci hayatının başlangıcı. Çek havayı içine. Doğduğunda yaktığı gibi yaksın ciğerlerini. Ağla. Ağla at içinden öfkeni. Bu senin ikinci şansın..