รักเราคงพอแค่นี้

ตอน.พบเจอ

"พ่อค่ะ....วันนี้หนูขอไปหายัยจานินะคะ.."ฉันขออนุญาติคุณพ่อสุดเลิฟของฉัน"รีบกลับบ้าน..ด้วยล่ะ.."พ่อบอกฉันในขนาดที่ตาจ้องเอกสารงานอยู่บนโต๊ะทำงาน"ค่ะ" จากนั้นฉันก็เดินไปที่รถเก๋งคันโปรดมุ่งหน้าไปคอนโดยัยจานิเพื่อนสนิทของฉันก่อนอื่นฉันขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการนะฉันชื่อ นารา อายุ17ปี เป็นคนสวยและรวยมากคะ เข้าเรื่องต่อเลยอย่ามัวเสียเวลาฟังฉันแนะนำว่าฉันรวยมากแค่ไหนแค่รู้ว่าฉันชื่ออะไรก็พอจบนะ ไม่ช้าฉันก็ขับรถถึงคอนโดยัยจานิเพื่อนสนิทฉัน...พอฉันจอดรถเสร็จฉันก็เดินตรงไปห้องของยัยจานิทันที...
>>>>>ณ ห้องจานิ<<<<<<<<<<<<<<<
ก๊อกๆๆๆๆฉันเคาะประตูห้องยัยจานิ แอ็ด!!! เห้ยยยผู้ชายที่ไหนฟร้ะ....มาอยู่ห้องยัยจานิหรือว่าจะเป็นแฟนยัยจานินะ...เฮ้ออเสียดายมีแฟนแล้ว..."มาหาใครครับ.."พี่สุดหล่อถามฉันคนอะไรทั้งหล่อทั้งสุภาพ"มาหาจานิค่ะ.."ฉันตอบแล้วยิ้มให้พี่สุดหล่ออ้ายยยยเขิน"อ้าวยัยนาราเข้ามาสิ"เสียงยัยจานิเรียกฉัน พี่สุดหล่อก็เดินไปนั่งที่โซฟาและนั่งเล่นมือถือต่อฉันเดินเข้ามานั่งที่โซฟาข้างพี่สุดหล่อ..แอ็ด..เสียงประตูเปิดออกฉันโฟกัสไปที่ประตูเห็นพี่น่าหล่ออีกคนหล่อ..ต้องยอมรับเลยว่าเพื่อนฉันนี่เสน่ห์แรงเหมือนกันนะเนี่ยมีผู้ชายมาหาตั้งสองคนแนะ "นี่..ยัยนาราจะจองพี่จายอนอีกนานไหม.."เสียงยัยจานิเรียกสติฉันกลับคืน ยัยจานิมานั่งข้างฉันตั้งแต่เมื่อไหรเนี้ย...."แก...คนไหนแฟนแกอะ..."ฉันถามยัยจานิยัยจานิมองหน้าฉันแล้วหัวเราะดังมากจนพี่สุดหล่อกับพี่น่าหล่อหันมามอง"ฮ่ะฮ่ะฮ่า..แกจะบ้าหรอ..ฉันนะจะเอาพี่ชายของตัวเองมาเป็นแฟน...แกบ้าหรอเปล่าเนี้ย...ส่วนนั้นพี่นารอนเพื่อนพี่ฉัน..ส่วนนี่พี่จายอนพี่ชายฉัน..ทีนี้เข้าใจยัง.."ยัยจานิพูดปนหัวเราะ ฉันพูดไม่ออกเลยค่ะ"สนุกกันพอหรือยัง"เสียงพี่น่าหล่อถามอย่างรำคาญ"ยัง..รอแปปนะ...เกือบพอแล้ว"ยัยจานิตอบกวนบาทาพี่จายอนมากไม่กลัวพี่เขาจับหักคอรึไง.....พี่จายอนลุกจากโซฟาตรงไปหายัยจานิ...."เมื่อกี้...พูดว่าไงนะ..."พี่จายอนถามยัยจานิเสียงดุน่ากลัวชะมัด"ปะเปล่านิ..."ยัยจานิปฎิเสททำหน้าอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น....จนฉันหมั้นไส่ยัยจานิ...ฉันหันไปมองพี่นารอนที่เอาแต่จ้องมือถือไม่สนใจคนอื่น..."หรอออออ...แน่ใจ.."พี่จายอนยังคลาดคั่นเอาคำตอบจากยัยจานิ "เฮ้ยยย...ยอมรับไปเถอะแก..."ฉันพูดอย่างเบื่อหน่าย"เห็น...มั้ย..เพื่อนแกยังบอกเลยว่าเมื่อกี้แกกวนบาทาฉัน..."พี่จายอยพูดแล้วหอมแก้มยัยจานิ....พี่น้องคู่นี้น่ารักจังอยากมีพี่ชายบ้างจัง...."นี่คือบทลงโทษ.."พี่จายอนพูดแล้วยิ้มให้ยัยจานิ'เพราะอะไร..เหตุใดเธอต้องไป....'เสียงมือถือของพี่นารอน"ฮัลโลครับ..่"พี่นารอนพูดกับใครนะพูดแล้วก็ยิ้มอ้ายยยเขินแทนคนโทรมาหาพี่นารอนสักพักพี่นารอนก็เลิกคุยโทรศัพทร์แล้วหันมาคุยกับพี่จายอน"ไอ่รอน..มึงคุยกับสาวไหนว่ะ...เห็นยิ้มน้อยยิ้มใหญ่..."ใช่สิพี่นารอนคุยกับใครอะ....แฟนพี่เขารึเปล่านะ..."แม่กู..." ห้ะ....ฉันฟังอะไรผิดไปรึเปล่านะ...คุยกับแม่แต่ทำมั้ยดูท่าทางเหมือนคุยกะแฟนยังไงยังงั้น......"วันนี้เราจะไปที่บริษัทของพ่อนารากันนะ...."ยัยจานิบอกทุกคน"ไปทำไมอะแก..."ฉันถามยัยจานิ"ไปทำรายงานที่อาจารย์พรชดาสั่งไงที่ให้ไปหารูปประกอบอธิบายรายงานส่งวันเปิดเทอมไง"ยัยจานิอธิบาย"แล้วพี่ต้องไปด้วยไหม"พี่จายอนถาม"ไปสิ...ไปเป็นคนถ่ายรูปให้เราสองคน"ยัยจานิตอบ พี่จายอนพยักหน้าตกลงแทนคำตอบ"ดีมาก..."^v^ยัยจานิอมยิ้มอย่างอารมดี"พี่ไม่ไปได้มั้ย..."พี่นารอนถาม"ไม่ได้"พี่จายอนกับยัยจานิพูดพร้อมกัน"โอเค...ไปก็ได้..."พี่นารอนพูดอย่างเบื่อหน่าย"ปะไปกันเร็ว...."พี่จายอนเรียกทุกคนขึ้นรถตูสีขาวไปบริษัท
>>>>>>>>>>>ณ บริษัทพ่อฉัน<<<<<>
ทุกคนก้าวลงจากรถตูแล้วมองไปรอบๆบริษัทของพ่อฉัน....."เริ่มจากตรงไหนก่อนล่ะ..."พี่นารอนถาม"เริ่มจากพ่อหนูก่อนค่ะ..."ฉันตอบ"อืม...งั้นไปกัน..ห้องทำงานพ่อน้องอยู่ตรงไหนล่ะ..."พี่นารอนถาม"ตามนารามาเลยค่ะ...."ฉันตอบแล้วเดินนำไปห้องพ่อฉัน....
>>>>>>>>ณ ห้องทำงานพ่อฉัน<<<<<
แอ็ดด..ฉันเปิดประตูเข้าไปอย่างถือวิสาสะเพราะฉันสะกดคำว่าเคาะประตูไม่เป็นฉันพาพี่นารอนพี่จายอนกับยัยจานิเข้าห้องอย่างเสียมารยาท...พ่อฉันเงยหน้ามามองไล่สายตาดูฉันและก็ยัยจานิและพี่จายอนกับพี่นารอนพ่อฉันจ้องพี่นารอนอยู่นานจนพี่นารอนรู้สึกตัวหันไปมอง..........ทั้งสองคนจ้องกัน...ตาไม่กระพริบ..จนฉันอึดอัด...."พ่อค่ะ...."ฉันเรียกพ่อฉัน"ว่าไง....ลูก..."พ่อถามฉันแถวมองหน้าฉันด้วย....ไม่อยากจะเชื่อว่าพ่อฉันจะมองหน้าฉัน.....ทุกวันพ่อแถบจะไม่เห็นฉันอยู่ในสายตาด้วยซ้ำ....แต่ละวันมองแต่เอกสาร....(คือควรดีใจ..มั้ยเนี้ย)...."นาราพาเพื่อนมาดูบริษัทพ่อค่ะ...พ่อจะอนุญาติมั้ยค่ะ..."ฉันถามพ่อ"อนุญาติสิ"พ่อตอบ"แล้วจะไม่แนะนำเพื่อนให้พ่อรู้จักหน่อยเหรอ.."พ่อถาม...."อ่อ..ค่ะ...นี่เพื่อนหนูชื่อจานิ...พ่อก็รู้จักแล้ว...ส่วนนี่พี่ชายยัยจานิ..ชื่อพี่จายอน...ส่วนคนนี้พี่นารอนเพื่อนพี่จายอนค่ะ...."ฉันพูดบอกพ่อ"นารอน...แม่เป็นไงบ้าง...."พ่อฉันรู้จักพี่นารอนด้วยหรอ......เงียบ....เงียบ......"เราเริ่มถ่ายรูปกันเลยดีกว่า...."พี่จายอนพูดทำลายความเงียบ"ก็ดีค่ะ"ยัยจานิพูด "พี่นารอนค่ะ...ถ่ายรูปให้นาราหน่อยค่ะ"ฉันพูดกัยพี่นารอนแล้วยื่นกล้องให้พี่นารอนรับกล้องแล้วถ่ายรูปให้ฉัน....ฉันว่ามันแปลกๆน่ะ...ที่พี่นารอนเงียบกับพ่อฉัน...สายตาดูโกรธแค้นตั้งแต่ชาติปางก่อน..."ไปกันเถอะ..."พี่นารอนพูดแล้วเดินนำออกจากห้องไป...."งั้นพวกเราขอตัวนะคะ..คุณอา.."ยัยจานิพูดแล้วยกมือไหว้แล้วเดินออกไป
"ฉันกลับบ้านก่อนนะ...แม่ฉันโทรตามให้กลับ....ไปก่อนนะ..."พี่นารอนพูดจบก็เดินไป...เฉยเลย....ฉันเริ่มสงสัยแล้วสิว่าพ่อกับพี่นารอนรู้จักกันได้ไง......
#นารอน
ผมเดินเข้าไปในห้องทำงานของพ่อน้องนารา...ผมใช่สายตาไล่ดูห้องทำงานก่อนจะหันหน้าไปมองเจ้าของห้อง....ผมรู้สึกเหมือนมีคนจ้องผม...ผมจึงหันไปดูกลับเจอคนที่ผมไม่อยากเห็นน่าไม่อยากอยู่ใกล้...นั้นก็คือ...พ่อผมเอง....พ่อทิ้งแม่กับผมไปตั้งแต่ผมอายุสามขวบ...."นาราพาเพื่อนมาดูบริษัทพ่อค่ะ....พ่อจะอนุญาติมั้ยค่ะ.."นาราพูดกับพ่อของเธอ"อนุญาติสิ.."พ่อเธอตอบ.."แล้วจะไม่แนะนำเพื่อนให้พ่อรู้จักหน่อยเหรอ..."พ่อเธอถาม..."อ่อ...ค่ะ....นี่เพื่อนหนูชื่อจานิ...พ่อก็รู้จักแล้ว....ส่วนนี่พี่ชายยัยจานิ...ชื่อพี่จายอน...ส่วนคนนี้พี่นารอนเพื่อนพี่จายอนค่ะ..."นาราพูดบอกพ่อเธอ"นารอน....แม่เป็นไงบ้าง...."พ่อถามผม....หึ..ทิ้งแม่ผมไปยังจะมาถามหาอีก....หึ...เรื่องอะไรผมจะตอบ......เงียบ.......เงียบ...."เราเริ่มถ่ายรูปกันเลยดีกว่า..."ไอ่จายอนพูดทำลายความเงียบ..."ก็ดีค่ะ.."น้องสาวไอ่จายอนพูด..."พี่นารอนค่ะ...ถ่ายรูปให้นาราหน่อยค่ะ..."น้องนาราพูดแล้วยื่นกล้องให้ผม....ผมรับกล้องแล้วถ่ายรูปให้น้องนารา"ไปกันเถอะ..."ผมพูดแล้วเดินนำออกจากห้องไป...
>>>>>>หน้าห้องทำงานพ่อนารา<<<<<
ผมเดินออกมาจากห้องทำงานพ่อนาราสักพัก......น้องนารามีพ่อคนเดียวกันกับผม....ผมคงต้องอยู่ห่างๆจากนาราสินะ....เฮ้อ...ผมถอนหายใจสักพักไอ่จายอนกับน้องจานิและนาราก็เดินออกมา..." ฉันกลับบ้านก่อนนะ.....แม่ฉันโทรตามให้กลับ....ไปก่อนนะ..."ผมพูดจบก็เดินตรงไปที่ลานจอดรถทันที......