Like forever?

1

POV Olivia

'Ich gehe nach die WC.' Ugh, Duits, echt het meest vreselijke vak op school. Elke minuut kijken we naar de klok om te zien hoe lang we dit nog moeten uithouden. En de tijd gaat niet vooruit. Na enkele mislukte antwoorden en moeilijke grammatica hoort de klas de bel en staat deze ook meteen op stelten. Iedereen rent naar buiten en dan heb je ons. Alle drie op een rij lopen we als laatste van de klas rustig de trappen af en komen we de speelplaats op. Terwijl de rest van de klas verspreid op het plein zit, zitten Harry, Lana en ik bij elkaar op de vensterbank van klas B003 langs buiten. Harry en Lana zijn mijn enige vrienden maar wel de beste die ik ooit kon wensen. De andere van de klas hebben een air en doen allemaal niet vriendelijk en laten ons niet toe in hun 'groepje', dus zijn we maar een eigen groepje gestart want ik zeg altijd: Beter 2 goede vrienden die echt om je geven dan 10 vrienden die je eigenlijk niet leuk vinden maar doen alsof. Ondertussen is de speeltijd over en vliegen we terug het klaslokaal in.

Deze keer hebben we Frans en onze titularis kwam af met een nieuwtje. 'Jongens en meisjes, vanaf volgende week maandag verwelkomen jullie een nieuw gezicht in de klas.' De klas reageerde met gemengde gevoelens. Een golf van angst en verwardheid vulde het lokaal D111. Ook vele vragen kwamen opdwarellen. 'Is het een jongen of een meisje?' 'Wat is de naam?' 'Van welke richting komt hij?' 'Van welke school komt hij?' Dit zijn enkele voorbeelden, maar ik dacht meteen: 'Is hij mooi?'

We hebben wel een uur gepraat over de nieuweling. Zijn naam is Milan en hij komt uit een andere school. Eerlijk gezegd is dit wel spannend... De schooldag vloog voorbij en ik fietste zoals elke dag alleen naar huis.

Wanneer ik thuiskwam maakte ik snel een beetje huiswerk en daarna ging op facebook. Ik wou echt weten hoe die Milan eruit zag. Ik typte de naam Milan in, en ik vond wel 10 verschillende resultaten uit de streek. Ik wist de achternaam niet, dus geen idee wie de juiste was...

Voor ik ga slapen was het vaste ritueel een halfuurtje skypen met Harry. Zoals elke dag om 22:30 stipt belde ik hem en hij nam meteen op.

'Hi Har!' 'Hej Liv!' 'Hoe gaat het?' 'Prima en met jou?' 'Ook prima.' 'En met je zang?' 'Met m'n zang?' 'Ja je ging toch ergens een academie zoeken?' 'Ja, juist maar mijn vader is erop tegen dat ik ga zingen...' 'Meen je dat? Liv, dit is je droom!' 'Ik weet het, ik ben volop bezig met hem te overtuigen.' 'Ja, doe zo verder, niemand mag je in de weg staan om je dromen waar te maken.' 'Dat is waar, je hebt gelijk. Ik ga alvast eens kijken op internet of ik geen academie in de buurt vind.' 'Ik zal voor je meezoeken!' 'Dankje, dat is lief van je.' 'Ja! Ik heb er één, dicht in de buurt hier in Antwerpen!' 'Super!' Ja, mijn passie is zingen. Ik hou van muziek en meezingen op karaoke versies ervan. Het is mijn droom om het te maken in de artiestenwereld. Het gesprek tussen Harry en mij ging zo nog 25 minuten door tot ik moe werd en zin had om te slapen. Dat heb ik dan ook meteen tegen hem gezegd. 'Slaapwel Har, tot morgen op school!' 'Slaapwel Liv!' En toen blies hij een zoen door de camera naar mij. Ik zwaaide hem gedag en sloot het schermpje. Op het venster dat nu zichtbaar werd, stond Youtube op. 'Ok, nog één liedje zingen en dan ga ik echt slapen!' Fluisterde ik tegen mezelf net alsof ik een deal sloot met mezelf. Wanneer de laatste noten speelden besloot ik alles af te sluiten en te gaan slapen. Ik had superveel stress voor de nieuweling...   

------------------------------

Vergeet zeker niet te voten & te commenten! :)