O'NUN İÇİN

UFAK BİR TANITIMDAN SONRA HADİ BAŞLAYALIM⤵

☆Bölüm 2☆
*Büşra*
Son kez dönüp baktım.Arkamda bıraktığım doğup büyüdüğüm eve son kez baktım.Nedendi bilmiyorum ama taşınmak zorunda kalıyoruz daha doğrusu kalıyormuşuz.Annemlere sorduğumda sadece "zorundayız" dediler.Kendimize ait olan evimizi bırakıp bir apartman katına taşınacaktık.Aslında bi yöne istiyordum.Taşınınca okulum değişecekti ve işte bu yüzden istiyordum taşınmayı.Okuldaki arkadaşlarımı hiç sevmezdim,sevmiyorum.Hepsi burnu havada kibirli şeylerden başka bir şey değil.Oksijen israfları.Herneyse...Son kutuyuda ben aldım ve eşyalarımızın yüklü olduğu kamyona doğru ilerledim.
°°°
Eşyaları indirmiştik kamyondan.Hatta yerleştirmeye başlamıştık bile.Ben odamı yerleştirmeye başladım.Dolabıma kiyafetlerimide yerleştirdim mi tamamdır.Bitti bile.Tam içeri geçiyordum annemlere yardım etmek için kii kapı çaldı.Annem konuşa konuşa geldi.
"Halla halla kim gelirkii şimdi"
Kapı ısrarla çalıyordu.Dayanamadım ve annemden önce davranarak kapıyı açtım.
"Hoşgeldiniz efendim"
Kapıda çok tatlı bir kız vardı.Kızı biraz süzdüm.Hiç öyle burnu havada bir kıza benzemiyordu.Sanırım şans bana gülmüştü.Ben böyle düşüncelere dalarken kızın sesiyle irkildim.
"Pardon içeri girebilir miyim lütfen elim yandı da biraz"
"Tabii buyur"
Kız elinde bir tencere yemekle gelmiş.Annem girdi bu defa söze;
"Eee kızım adın ne bakalım senin"
İşte tamda merak ettiğim soruyu sormuştu annem.
"Adım Eylül"
"Aaa ne güzel bir ismin var"
Şu an kendime inanamıyorum.Ben aslında çok utangaç bir insanım ama ne olduysa bu kıza karşı mükemmel bir enerji hissediyorum.Bu da bütün utangaçlığımı alıyor.Utangaçlığımı bir kenara bıraktım ve Eylül'e yöneldim.
"Eylül benim odama gidelim mi"
Eylül biraz durdu ve cevapladı.
"Tabii olur"
Odama geçtik ve ona sorular sormaya başladım.
"Kaç yaşındasın Eylül"
"B ben 17 yaşındayım.Sen"
"Bende 17"
Çok sevindim.Aynı okula gitmeliydik.Hem böylece alışmam daha kolay olurdu.Okulunu öğrendim.Biraz daha oturduktan sonra Eylül gitmesi gerektiğini söyledi ve kalktı.Bende onu yolcu ettikten sonra biraz da annemlere yardım ettim.Evin önündeki balkona gözüm takıldı.Balkona çıktım.Etraf oldukça sessizdi ve karşıdaki boş ev beni ürkütmüştü.Sahiya ev boş muydu?Neyse bugün çok yoruldum.Hemen odama geçip yatağıma güzelce kuruldum.Zaten yastığa başımı koyar koymaz uyumuşum.Yeni günlere,yeni umutlara merhaba demek üzere uyumuşum...
💤💤💤
Merhaba arkadaşlar.Umarım güzel bir bölüm olmuştur.Umarım beğenmişsinizdir.Zamanınızı ayırıp okuduğunuz için çok teşekkür ederim.❤❤❤