White Witch (NL)

2. nieuwe vrienden

Emotieloos, staarde de jongen in de spiegel voor hem, terwijl achter hem zijn onderdanen druk in de weer waren met de voorbereidingen. Iedereen was namelijk blij voor de "prins",

Behalve de "prins" hemzelf.

Het was nog één week voor zijn 16de verjaardag, en daarna nog 3 dagen voor zijn bruiloft. Een gedwongen bruiloft. Een bruiloft die al vast stond het moment dat hij op de wereld was gezet. Een bruiloft die hij niet wou.

Hij had de mooiste kleren aan en de duurste wapenuitrustingen om, maar gelukkig? Nee, dat helemaal niet. Ja,  zijn bruid was een knap, lief en slim meisje, maar hij voelde niks speciaals voor haar. Bovendien was hij er niet klaar voor. Hij wist heel zijn leven dat deze dag zou komen, de dag dat al zijn vrijheid van hem werd afgepakt en geforceerd iets moest zijn wat hij niet wou. Hij wist het en genoot daarom van elk moment dat hij cadeau kreeg, maar toch was het bijna schokkend dat die 16 jaren zo zijn voorbij gegaan.

Langzaam zette hij zijn hand op de spiegel , was hij dat? Was hij die jongen die nu doodongelukkig naar hem keek? Was dit de avontuurlijke jongen die iedereen in de stam kende? Hij liet zijn hand van de spiegel afglijden en sloot zijn ogen om een zucht los te laten. Daarna draaide hij zich levenloos om, waar al zijn onderdanen stonden te wachten op zijn mening. Maar in plaats van hun te vertellen wat hij ervan vond, zei hij streng:

"Luister goed, want ik ga mijzelf niet herhalen. Ik wil deze bruiloft niet."

Hij liep de kamer vastbesloten uit, terwijl één bediende het lef had om hem te achtervolgen. "Maar onze heilige krijger-!" probeerde de bediende nog, de krijger stopte opeens en de bediende kreeg opeens hoop totdat hij zijn blik zag: vernietigend.

Verstijft van angst hield hij gelijk zijn mond, terwijl hun heilige krijger rustig wegliep...

~*~

Met een harde klap sloeg een meisje met lange zwarte haren in twee lage staarten haar hoofd tegen de tafel met een harde zucht van stres. Iedereen in de schoolbibliotheek keek even op van wat ze aan het doen waren door de klap, maar gingen al snel weer verder.

"Ik kan niet meer, Elvina. Ik snap er niks van!" klaagde ze, vermoeid probeerde ze haar hoofd op te tillen die nu bonkte van de pijn. Ze zaten al drie uur in de bibliotheek rond te neuzen in allerlei boeken.

"We hebben informatie nodig, Fay, willen we hier overleven" kapte haar vriendin het gesprek af, terwijl ze een onverschillig bladzijde omsloeg. De mondhoeken van Fay vielen naar beneden. Ze wist hartstikke goed dat haar vriendin gelijk was, bovendien was zij degene die haar in deze troep had gesleept. Ze beet op haar lip, een pijnlijke gedachte schoot haar te binnen en even voelde ze haar depressief. Er was een korte stilte tussen de twee vriendinnen.

"Mag ik- Mag ik dan even naar de toilet?" Vroeg het nerveuze meisje, de stilte begon haar een beetje gek te maken, niet dat het erbuiten drukker is. Weer viel er een stilte en Fay ogen lichte op toen ze Elvina zachtjes zag knikken. Zonder nog enige twijfeling schoot ze de bibliotheek uit.

'vrijheid!' schreeuwde ze bijna en begon rond te kijken in de lege gangen om haar heen. 'Het is hier niet echt gezellig, maar het is beter dan daar zitten vervelen' overtuigde de heks haarzelf. Ze keek om haar heen, ze kon er nog steeds niet aan wennen hoe anders alles hier was. Het was zo... leeg. Er waren niet veel decoraties, maar wel veel kleuren die de witte heks zelden zag in haar wereld. Zoals turquoise.

Al snel raakte Fay verveeld door het uitzicht, ze moest wel zeggen dat het best voorspelbaar was hoe de volgende gang eruit zou zien... Verveeld ging ze zitten bij een vensterbank en begon na te denken waar ze naartoe kon. De heletijd op dezelfde plek blijven zitten beviel haar namelijk niet echt. Even begon te terug te denken aan de weken dat ze hier al hadden overleefd. Het was zeker niet makkelijk geweest, maar gelukkig was alles nu geregeld. Ze wist nog Elvina's blik toen haar werd vertelt dat je hier niet mocht jagen...