Opposite Of Cinderella

Prologue

"No.. !! No way dad.!!!" Malakas na sigaw ko kila daddy at kuya Adam. Hinding hindi ako papayag sa gusto nilang mangyari.

"But Solen anak. Please try to understan honey. Dito na sila titira kasama natin." Nakikiusap na sabi ni dad. Habang si kuya adam ay nakatahimik lang sa gilid ng kama ko. Alam kong pumayag na siyang dito na din patirahin ang bagong asawa ni dad.

Are they out of there mind? Gusto nilang pumayag akong dito na sa mansion tumira ang mag-inang yon? Hindi pwede. Over may dead body.!!

"Dad! Ayoko! I already let you marry her! Ang sabi mo pagpumayag akong magpakasal ka sa kanya kahit anong hilingin ko ibibigay mo! And I dont want her to live with us.!" Nagmamatigas kong sigaw sa kanila. Wala parin siyang karapatan dito kahit asawa na siya ni dad.

"But I already made a dicision Solen. Ruffa and her dauther will move here tomorrow morning. I want them to live with us. It's almost one year simula ng kinasal kami. They also need me Solen. Please try to undrestan me honey. "

Sa sinasabi ni dad parang tinutusok ang puso ko. Unti unting uminit ang gilid ng aking mga mata. Bakit puro nalang si Ruffa ang iniisip nya? Pano ko? Anak nya ko diba?

"Bakit Dad? Ako ba hindi kita kailangan? " at tuluyan na ngang bumaksak ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan. Mas mahal na ba nya ang bago niyang asawa kesa samin? Sa isping iyon ay tuluyan na akong napahikbi.

"I know that's way. I want them to live with us. Gusto kong makitang sama sama ang mga mahal ko sa buhay. Gusto kong matangap mo ang mommy Ruffa mo. " paliwanag pa ni dad na para bang hirap na hirap na siyang ipaintindi sakin ang gusto niyang mangyari.

So kahit hindi talaga ako pumayag. Buo na pala ang desisyon niya. Bakit pa nila sinasabi sakin ito kung hindi din palang nila pakikinggan ang desisyon ko.? Nakaramdam ako ng pagkainis.

"She's not my mom! Kahit kasal na kayo hindi parin siya ang mom ko. !! At kahit anong gawin nyo hindi ko siya matatangap. ! " kahit na umiiyak ako pinakita ko parin kila dad na galit ako sa kanila.

"Ivory give tita ruffa a change ." Bilang singit ni kuya . Kaya napatingin ako sa kanya. Alam kong kanina pa niya gustong sumingit sa usapan pero pinipigilan niya dahil alam niyang magalit ako sa kanya.

I look at my brother he's 3 years older than me. He always call me at my second name ivory .

"Get out of my room" imiiyak kung sambit . Nakakainis. naiinis ako sa sarili ko. Dapat talaga hindi ako pumayag na pakasalan ni dad ang Ruffa na yon. Masama sya . Masama siya kaya hanggang ngayon hindi ko siya matangap.

"Solen anak. Please dont be mad at me. Even if they here you'll alway be our princess. our are one and only princess." Tinignan ko si dad sa mata. Alam ko na hihirapan na din siya pero hindi nila ako mapipilit.

"I said get out of my room ... get out!! Get out.!!!" Sigaw ko habang imiiyak. At wala nga silang nagawa kung di ang lumabas ng kwarto ko.

I hate them. Alam ko, maling sigawan sila pero hindi ko mapigilan. Hanggang ngayon hindi ko parin matangap na wala na si mommy. My real mom, her name is Sandra Ivon. Thats why my name is Solen Ivory E. Montemayor it's from my moms initials. She past away 2 years ago. And then after 1 year dad meet Ruffa. Syempre nagalit ako dahil isang taon palang nung namatay ang mom ko and then meron na agad kadate si dad.! At hanggang sa pakasalan nga siya ni dad. The first time kuya and I meet her. Ayoko na agad sa kanya. I know ang jugemental kong tao pero totoo nga ang hinala ko dahil tuwing kaming dalawa lang ang magkasama iba ang ulagi niya. She's a bitch. A two faces bitch.

Alam kong tangap na ni kuya na may bago ng asawa si dad pero ako hinding hindi ko matatangap. I wont let then get all I have.

Kung talagang gusto nilang tumira dito matoto silang pakisamahan ang ugali ko.

Because I'm not Cinderella. Hindi ko hahayaang kawawain ako sa sarili kong pamamahay.