Güneş tepedeyken tramvayda gece
Yanıma oturmuş saçları açıyor
Bir elveda mevsiminde
Hiç bitmiyorken yol
Karşı vagonun camından
Yüzünü seyrediyorum gizlice
Kıvılcımlar çıkıyor raylardan
Sığınabilecek tek gölge gece
Ellerim ilk kez dudaklarında
Gözleri kapalı yüreği açık
Hep birşeyler var kokusunda
Parmağımı öpüyorum yanık
Parmağımda dudakları vardı
Bir rüya görüyor gece
Bir tramvayda geçen
Onun rüyasını görüyorum
Dudakları yine bir yudum
Çocuk tenlerini yakmazmış ışık
Çiçek cesetleri kurban edince
Bu aralar tanrının aklı karışık
Güneş tepedeyken tramvayda gece
