Bullied by MagCon

No.6

P.O.V Lola

Ik wil nog een snee zetten maar dan komt mijn moeder binnen. Ze kijkt geschokt naar mijn pols die nou onder het bloed zit. "Wat doe je?!" Schreeuwt ze naar me. Ik weet niet wat ik moet doen. "Waarom?" Zegt ze nu zacht als ze naast me komt zitten. "I-ik kan het niet zeggen." "Hoezo niet?" Vraagt mijn moeder. "Dan word ik in elkaar geslagen." "Door wie?" "Dat kan ik niet zeggen!" Schreeuw ik en barst in huilen uit. "Je moet naar een kliniek." Zegt mijn moeder na een lange stilte. "W-wat?" "Ik wil niet dat het erger word lieverd." Mijn moeder stuurt me naar een kliniek?! "Mam ik ben niet gek!" "Dat weet ik, maar... 'Ik' kan je niet helpen als je niet verteld wie je in elkaar slaat." Zegt ze met de nadruk op ik.
-Volgende morgen-
Ik zit met mijn ouders en broer aan tafel voor het ontbijt, maar ontbijten doe ik niet. Ik heb geen honger meer sinds gister avond. Mijn ouders hebben overlegt en ik ga morgen naar de kliniek. Aaron weet nog van niks. "Ik ga mijn spullen pakken." Zeg ik als ik opsta van mijn stoel. "Hoef je niet te eten?" Vraagt mijn moeder bezorgt. Ik knik van niet en loop naar boven. Ik ben kwaad. Super kwaad. Op mijn ouders. En op mijzelf. Mijn ouder sturen me gewoon naar een kliniek. Door mijn broer zonder dat ze het weten, maar ik durf het gewoon niet te zeggen. En als ik het zei veranderd het feit dat ik naar een kliniek moet niet. Dan liever niks zeggen dan flinke ruzie thuis. Mijn ouders vertelde dat ik daar minimaal 2 maanden zit. Niet dat ik echt iets ga missen.
-Volgende dag-
Gister heb ik na het ontbijt ben ik heel de dag boven geweest. Ik heb al mijn spullen in gepakt. "Lola! Kom je we gaan!" Ik zucht diep en loop dan toch mijn kamer uit waar ook Aaron is. "Waar ga je naar toe met al die spullen?" Vraagt Aaron die me een trap geeft. "Weg van jou, mam en pap! Ik haat je! Het komt allemaal door jou en de jongens, oké?!" WoW nooit gedacht dat durfde te schreeuwen tegen Aaron. "Ik snap dat je boos bent, maar geloof me als ik zeg dat ik dit ook nooit zo had willen laten gebeuren." Zegt hij met...Spijt?. Aaron en spijt?. Het zal allemaal wel. Ik ga hier toch weg! Net als ze wouden.