Soğuk Cehennem

"ağlıyomusun sen?"

Kapıyı sertçe kapatıp dışarı çıktım. Ne param vardı yanımda ne de evim. Çalışsam bile beni kimse yanına almazdı. Ee bu devirde lise mezunu olmadan kimseyi okutmuyolar.

Ağlayarak nereye gittiğimi bilmeyerek yürümeye başladım. Hızlı adımlarımla rüzgar yüzüme o kadar çok sert vuruyoduki . Karanlık bir sokağa girdim . Arkamı dönüp geri geri gitmeye başladım.

"Aaaaaa"o neydi be duvar filan mı?arkamı döndüm."önüne baksana dicemde daha düz yolda yürüyemiyosun. Geri geri gidenide ilk defa gördüm." Ne diyo bu. Şu an karşımda takım elbiseli kravatını sıkıntıdan çıkarttığı belli, saçları dağınık gömleğinin bir iki düğmesi açılmış bir yakışıklı duruyodu. Ama duvar yakışıklı." En azından ben geri geri gidiyorum . Sen niye önüne bakmadın? Ee tabii erkek milleti deilmi ?"

"Benim bildiğim senin gibi kızlar şu an evde annesinin dizinin dibinde oturuyodu"onun bildiği kızlarmış. Düz duvar. " bir. annem yok . İki. Senin bildiğin kızlardan deilim."

önce bir iki sanıye yüzüme baktı. Sonra eli yavaş yavaş gözyaşlarımı sildi.

İçim öyle bir titrediki şuan bırakin soğuğu ateşler içinde yanıyodum.

"Ağlıyomusun sen?" Dedi. Sanki ilk defa ağlayan birini görmüş gibi.
"Ne varmış ağlasam. Hem sanane"
"Hemen de atar yapma güzellik . Anlat bakalım derdini. Ben severim dinlemeyi" güzellik mi?"sen seviyosun diye başka şeylerde yaparım istersen efendim. Emrinize amadeyim."

"Bana uyar aslında. Şu köşe iyiymiş"fesat mal."bak ben senin her İstediğinle yaptığın kaşar kızlardan değilim"dedim ve yürümeye başladım.

" dur dedi. Nesen ağladığını söylemezsen seni biyere bırakmam" ordan kaldırıma oturdum.

(Evet ağlıyorum... )