Evi dolduran tiz çocuk sesleri ve kahkahalar..
O gün evet deyip Bayan Clifford olmuştum.
Güzel bir düğünümüz olmuştu.
O gün hayatımın en güzel günüydü.
"Hey, anne, hey, baba"
"Evet Camila? "
"Hey, anne, hey, baba"
"Evet Candian?"
Deyip onları bekledik.
Ellerinin arkasından beyaz bir kâğıdın üstüne renkli kalemlerle yazılmış Amelia Clifford, Michael Clifford'u seviyor yazıyordu.
Aman tanrım, ağlayabilirdim.
"Michael.."
"Evet bebeğim?"
"İlk mesajdan itibaren tüm mesajlar duruyor.. "
"Bende durmadığını mı sanıyorsun, hayatım? "
"Seni seviyorum Michael."
Deyip ilk mesajdan itibaren okumaya başladım.
Camelia ve Candian'ın kahkahaları tüm odaları doldururken,
Biz mesajlara bakıp kendimize daha çok âşık oluyorduk.
--
Evet bu final bölümüydü.
Sanırım bi veda konuşması yapmam gerek.
aslında cidden veda konuşmalarından nefret ederim ama,
Sanırım veda vakti geldi
Tüm bundan beri kitabımı okuyan, herkese teşekkürler.
Bu bölümü kitabımı okuyan herkese ithaf ediyorum.
Tüm bundan beri beni desteklediniz, yanımda oldunuz.
Amelia'nın salaklığıyla,
Michael'ın duygusallığıyla,
Herşeyi olduğu gibi kabul ettiniz.
Belki bazıları için iyi bir yazar değilim ama,
Ben beni okuyanlara yazıyorum,
Benim kitabımı zevkle okuyanlara,
Beni olduğum gibi kabul edenlere.
Çok uzatmayayım.
Bugüne kadar beni desteklediğiniz için teşekkürler.
Sizleri seviyorum.
-Ada.xx
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Texting || Clifford
Short Story"Bilinmeyen Numara: Hey" "Mikey: Kimsin?" "Bilinmeyen Numara: Gizli Hayranın Desem?" "Mikey: Siktir Git." {Begmerdem11'e kapak için teşekkür ederim}
