8. sııfa giden masum bir kızdım ben taki 9.sınıfa geçene kadar . ozamanlar herşey daha güzel olacak diye düşünürken bir bakmışsınki herşey orda olup bitermiş . Ozaman neyin ne oldugunu çok net anlarmışsın . Bir gün okul dönüşü etraf o kadar karanlık o kadar ıssızdıki başıma bunun gelecegini hiç sanmazdım vampir olmuştum o an ne yapacagımı bilememiştim güneşe çıkamıyordum ama bir yandanda yakınlarım vardı nasıl yaklaşacaktım onlara kendime hakim olamıyordum gittikçe tiksiniyordum kendimden zor oldu bu benim için bir düşünsenize sevdiklerinizin kanını içiyorsunuz öldürme aşamasına geliyorsunuz nasıl nefret etmem kendimden nasıl yaşardım onlarsız . gün geçtikçe alışıyordum bitkin düşüyordum ama sonra hastaneden almaya başlamıştım artık ihtiyacımı başka çarem kalmamıştı artık sınıftaki insanların kanını istemek onlara zarar verme korkusu çok kötü aslında ne kadar onlara zarar vermek istemesemde birşey gelmiyor elimden zarar veriyordum onlara görünmez olmaya başladım artık onlar için konuşmuyordum kimseyle bir dedektif gibiydim sanki herşeyi duyuyor fakat çıt çıkaramıyordum artık ne yapabilirim bilemiyorum . kendime hakim olmaya çalışıyordum bir yandan sevdiğim insana zarar vermemek için ama beceremiyorum artık bunuda onun kanını herkesinden daha çok istiyordum sanki .ona yaklaşamamak nasıl acı birşey sadece uzaktan bakmak gözlerine bakıp uzaktan uzaga onu sevmek .....
